Mijn man ziet in principe vooral nadelen van de terrariumhobby van zijn vrouw: de prijskaartjes die eraan hangen (elektriciteit, etcetera) en de zorgen die het oplevert voor als je op vakantie gaat (de honden nemen we overal mee naartoe, met reptielen gaat dat wat moeizamer), maar is hij aan de andere kant wel weer bereid om een mooi achterwandje te maken of zakken bodembedekking te halen in het tuincentrum en loopt hij overal naar schildpaddenbeeldjes voor mij om te kijken
.
Aan de baardagamen, luipaardgecko's en sceleporissen die ik vroeger had, heeft íe heel erg moeten wennen, maar uiteindelijk vond 'ie het toch wel grappig, geloof ik. Vooral toen er nakweek kwam. En sinds we hier wonen, ben ik gezegend met een aardige buurjongen die graag en heel zorgvuldig de dieren verzorgt als we een weekje of wat de hort op zijn. Is dat probleem dus ook opgelost.
Ik denk dat mijn husbandje wel de stille hoop had, dat ik, nu vrijwel alle reptielen op een na van ouderdom zijn gestorven, zou stoppen met de hobby. Helaas pindakaas, want toen deden de Horsfieldii 's hun intrede, moest er weer een nieuwe buitenbak getimmerd worden, en staat er voor na de vakantie een nieuw, grooooot!!! terrarium voor Tess en Teun op stapel
.
De schildpadden vormen dus helemaal mijn ding
.
Aan de andere kant heeft ook mijn man een hobby waarin hij helemaal opgaat (fossielen), dus zo worden we allebei van de straat gehouden
.