Zieke roodwang

Ik heb mijn roodwang al ongeveer 10 jaar en schrok daarom ook erg toen ik zag dat hij ziek was. Hij houdt zijn winterslaap altijd buiten. Toen het weer een een beetje warmer werd kwam die net als ieder jaar uit het water om flink van de zon te genieten, hij zag er goed uit maar na een aantal dagen zag ik hem niet meer uit de vijver komen terwijl het goed weer was.

Ik heb hem uiteindelijk gevonden onderwater en zag dat zijn ogen erg dik waren en ben toen meteen naar de dierenarts gegaan, deze dacht aan een ontsteking en heeft hem een vitamine injectie gegeven en oogzalf + antibioticakuur. Na 2 weken zou ik vooruitgang moeten zien maar het ging eigenlijk steeds slechter. Daarom ben ik weer naar de dierenarts geweest en hij heeft opnieuw een vitamine injectie toegediend, ook moest ik doorgang met de antibiotica en de zalf.

De ogen van de schildpad gingen er steeds slechter uitzien en op een gegeven moment waren zijn oogleden 2 dikke korsten en kon hij helemaal niks meer zien. Ik ben toen weer terug gegaan naar de dierenarts. Daar ontdekte ze dat de ontsteking door zijn hele lichaam zat i.p.v. alleen zijn ogen. In zijn bek zaten grote plakken uitgestoten pus die er meteen zijn uitgehaald. Nadat ze alles goed schoon hadden gemaakt hebben ze hem weer op een antibioticakuur gezet. Omdat hij zoveel was afgevallen door het niet eten moest ik hem vanaf toen ook dwangvoeren. Dit gaat op zich goed maar soms wil die echt niet meerwerken.

2 weken later was er niet echt veel verbetering te zien, zijn oogleden gingen weer open maar er zat een dikke laag hard pus op zijn ogen. De dierenarts heeft dit proberen te verwijderen maar dit was bijna niet mogelijk. Hij vertelde dat de schildpad erg zwak was en niet veel aangekomen ondanks de dwangvoeding. Dit is nu 2 weken geleden. De bedoeling is dat ik hem elke dag blijf voeren en zijn ogen in zalf zodat hij aankomt en sterkt word. Het is dan ook te overwegen om de schildpad onder narcose te brengen en proberen zijn ogen schoon te krijgen.

In het begin was de schildpad erg sloom maar dit is gelukkig over, hij is weer net zo actief als voorheen en zwemt en loopt er op los. Het enige probleem is dat hij uit zichzelf niks eet omdat hij niks ziet. De mogelijkheid zit erin dat ik hem de rest van zijn leven moet blijven dwangvoeren en hier zie ik wel tegenop. Zelf heb ik alles over voor de schildpad maar het lijkt mij voor het beest ook niet fijn elke keer dat stalenbuisje in zijn keel.

Ik voel me erg K*t omdat ik niet veel extra kan doen om de schildpad te helpen. Volgende week weer terug naar de dierenarts en hopen op wat positiever nieuws. Dat die maar vlug weer de oude mag worden. verdriet