Mijn
Testudo hermanni boettgeri van 2003 groeit langzaam (het dier is nu 344 gram) maar wel erg mooi en gelijkmatig op. Het is een actief diertje dat goed eet en steeds goed de winterslaap (in de koelkast) doorkwam. 's Zomers in een buitenverblijf dat voldoende droge en vochtige schuilplekken heeft. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen? Was dat maar zo...
Afgelopen voorjaar zag ik bij controle dat het dier een wat vreemde plek van ongeveer 1 cm2 had op zijn plastron; het schildplaatje was net voor de rechter achterpoot wat bol en er zat iets vocht onder. Dat vocht was gedeeltelijk rood, het leek op bloed. Omdat het dier verder actief was en het gehele schild er verder goed uit zag, ging ik er vanuit dat het diertje ergens klem gezeten had en een soort klemblaar (net als wij krijgen als we met een hamer op onze nagel slaan) opgelopen had. Het feit dat het dier wat minder leek te bewegen met zijn rechterpoot steunde deze gedachte. Ik heb het plastron hierna regelmatig (iedere 3 à 4 weken) bekeken en zag dat de 'vochtplek' wegtrok.
Het diertje werd in de maand september (net als bij meerdere
boettgerihouders) minder actief en at niet meer. Daarom heb ik het in een terrarium in de schuur bij de
sulcata's gezet. Vorige week wilde ik het diertje in winterslaap laten gaan. Ik gaf het dier een lauwwarm badje, droogde het af en trof verdere voorbereidingen om het in de koelkast te kunnen zetten. Toen pas viel het me op dat het dier bij de rechter achterpoot, waar eerder de 'vochtplek' zat, een bruine plek had. Uit nadere inspectie bleek niet alleen dat het schildplaatje op die plek loszat en dat het bot daaronder verkleurd was, maar ook dat het loszittende stuk schildplaat groter was dan dat de 'vochtplek' eerder was. Ik zag hierna dat er andere 'aangetastte' witte plekjes waren die allemaal op de rand van een schildplaatje zaten. Dit alles enkel op het plastron, het carapax ziet er perfect uit.
Hieronder foto's van het plastron. De bruine plek is het meest zichtbaar, de witte plekjes vallen ook behoorlijk op. De loszittende schildplaatstukjes heb ik op het moment dat ik de foto's genomen heb al verwijderd..
Omdat ik vermoedde dat er sprake was van schimmel (niet opgemerkt maar waarschijnlijk vorig jaar al ontstaan) die op één plek geleid heeft tot schildrot, besloot ik het dier niet in winterslaap te doen. Ik heb met een houten prikketje het loszittende schildplaatje te verwijderen en besloot een afspraak bij mijn reptielenarts te maken. Hij constateerde dat er inderdaad een aantal schimmelplekjes waren en dat er één schildrotplek was. Na telefonisch overleg met een collega schreef hij een antibioticumzalf (Cavasan) voor de schildrot en jodiumtictuur (5%) voor de schimmelplekjes voor. Ik moet het dier tweemaaldaags behandelen en over twee weken terugkomen. Ik gebruik wattestaafjes om de zalf en jodiumtinctuur aan te brengen.
Omdat ik wil dat het dier als het even kan dit jaar nog in winterslaap gaat, kwamen we tot de conclusie dat de hal bij de voordeur een goede plek was om het dier (in een kale doos) neer te zetten. Het is er koel maar niet te koud; medicatie werkt het beste als het dier niet té koud is...
Hieronder foto's die vandaag, 6 dagen na het starten van de behandeling, zijn genomen. De (mooie!) rode kleur is van de jodium, de andere plek ziet er misschien wat vreemd uit maar dat komt dus door de zalf.