Vertaling www.bauri.de Irmi Jasser-Hager Terrapene carolina triunguis

Dit is een vertaling uit het Duits van www.bauri.de
Ik zelf probeer al jaren op deze manier voor mijn Terrapene te zorgen en persoonlijk vind ik deze beschrijving over de verzorging erg goed.

Als eerste wil ik Irmi Jasser-Hager bedanken voor de toestemming die ik gekregen heb om dit te vertalen (meer info.www.bauri.de).

Als tweede wil ik Lies Niessen bedanken voor haar spontane reaktie toen ik haar vroeg of ze dit wilde vertalen, en natuurlijk voor al het werk wat ze er aan besteed heeft.

Hans

TERRAPENE CAROLINA TRIUNGUIS

Beschrijving;
De Terrapene carolina triunguis word ook wel drieteendoosschildpad genoemd, ze hebben meestal een zwak zichtbare middenkiel, in de zelfde kleur als het schild, bruin tot olijfgroen egaal van kleur of met een licht zichtbare tekening.
Het buikschild is meestal egaal geel.

De vrouwtjes hebben vaak gele schubben aan de voorpoten en een licht gespikkelde nek, de mannetjes zijn meestal kleurrijker.
De oogkleur van beide geslachten loopt van licht-bruin tot fel-rood en is geen teken om het geslacht te herkennen.

Huisvesting;

De dieren worden bij mij het hele jaar door in een grote serre gehouden, maar de mannetjes apart van de vrouwtjes.
Terwijl de vrouwtjes vreedzaam naast elkaar leven, worden de mannetjes, omdat ze aggressief tegenover hun mannelijke soortgenoten zijn, solitair gehouden.
Ook bij de weinige mannetjes, die ik bij elkaar kan houden, hebben zich rangorden gevormd, die ik door apart te voeren iets kan verminderen.

In de zomer hebben alle dieren ook nog toegang tot een gebied buiten, omdat deze soort absoluut een oponthoud in de vrije natuur moet hebben, de verwarmde serre staat hun het hele jaar door ter beschikking, ook in de zomer maanden, om onze, voor de Terrapene meestal te koude zomers, te compenseren.
De serre is ca. 20 vierkante meter groot, en heeft een sraalkacheltje die de lucht en de grond niet uitdroogd, en op 1/3 van de gronddiepte een grondverwarming, en ook zes 150 W-lampen.
De temperatuur is in de zomer 25-38 graden, in de winter 10 tot 18 graden in de koudste hoek, in de warmste hoek 18 tot 25 graden.
dit betekend, dat de dieren in de winter zelf kunnen kiezen waar ze willen verblijven.
Ik zorg er altijd voor dat de dieren zowel in de zomer als in de winter, droge, vochtige en zeer vochtige plekken tot hun beschikking hebben.
De grond bestaat uit Pinienaarde en op diverse plaatsen ligt mos.
Er wordt dagelijks gesproeid, om de luchtvochtigheid op peil te houden.

Voeding;

De dieren kunnen zichzelf verzorgen, omdat ze in de serre pissebedden, spinnetjes, kevers, krekels, maar ook regenwormen en slakken genoeg vinden.
Al deze diertjes vermeerderen zichzelf en ik hoef ze niet te voeren.
Ook krijgen ze nog dagelijks paardebloemblad of div. soorten sla, kleingesneden.
Dit groenvoer maakt de helft uit van hun voeding.
Het lievelingsvoer van mijn dieren zijn babymuizen, die vooral de vrouwtjes dagelijks krijgen.
Tweemaal per maand krijgen ze ook de zogenaamde schildpaddenpudding.
Alle soorten fruit krijgen ze nog, alhoewel zeer zelden banaan en appel.
Bij dit afwisselende menu hoef ik geen mineralen en of vitamine toe te voegen.

Paring;

Het apart houden der geslachten is een van de belangrijkste punten voor een succesvolle kweek, men houdt stress en agresie van de dieren vandaan.
De dieren worden bij mij in het voorjaar en in de herfst bij elkaar gezet en na een succesvolle paring meteen weer uit elkaar gezet.

De eieren;

Zwangere vrouwtjes worden voor het leggen van de eieren zeer hektisch, lopen steeds heen en weer en proberen met de mond of de grond vochtig genoeg is, om de juiste plaats te vinden, vaak worden ook meerdere proefboringen gedaan, voordat de juiste plaats gevonden is.
Dit kan tot meer als zes weken duren en dit heeft me vaak tot vertwijfeling gebracht.
Maar eens heeft toch het meest kritische vrouwtje haar plek gevonden en
een kunstmatig op gang brengen van de weeen om de eieren te laten komen, is naar mijn mening en ervaring, bij Terrapene meestal niet nodig.

Om voor het dier in het terrarium de juiste plaats te vinden is vaak moeilijk en verlangt ook van de verzorger een zeker vingerspitsen gevoel.
De eileg plaats moet minstens 20cm diep zijn en uit een aarde-zand mengsel bestaan, daar komt dan nog de juiste vochtigheid bij en moet nog eens op de juiste plaats in het terrarium zijn.
Ik maak meestal een lichte afgevlakte heuvel, alhoewel ik het ook al eens 5-6 keer heb moeten verplaatsen totdat het vrouwtje de plaats aangenomen had.
Meestal nemen dan de andere vrouwtjes ook deze plek dan aan.
Het leggen gebeurt meestal vanaf 17.00 uur en kan tot 8 uur tijd in beslag nemen.
Hierbij mag men het dier op geen enkele manier storen.
Het vrouwtje graaft nu een 10 tot 15cm lange gang dat meestal in een peervormig gat uitloopt, waarin ze haar eieren legt.
Hierbij gebruikt ze haar achterpoten als scheppen.
Aansluitend trekt ze met haar poten grote cirkels om gras en dergelijke op de eieren te leggen, om dan het gat met aarde te sluiten.
Tot slot drukt ze met haar plastron het geheel met ronde bewegingen plat, zodat niets meer te zien is.
Ik heb dieren gezien die zich om het glad te maken, regelrecht in de lucht
gingen staan en zich daarna op de plek liten vallen.

Incubatie;

De eieren moeten zo snel mogelijk worden uitgegraven, want als men tot de volgende ochtend wacht, bestaat de kans, dat of de eieren verdrogen of dat zich reeds een embryo heeft gevormd en die bij het uitgraven wordt verdraaid.
Ik incubeer de eieren in krekeldoosjes in vochtige vermiculite, verhouding 1:1
De doosjes komen nu in een broedstoof, de watertemperatuur ligt tussen de 30 en 32 graden.
Na 36-40 zet ik de doosjes in een 'Jager-kunsglocke", zodat het substraat iets kan uitdrogen.

Na 48-65 dagen komen ze dan uit het ei.
Meestal openen de kleintjes het ei aan een eipool en verlaten het dan na enkele uren.
Veel baby's vluchten bij "gevaar" weer in het ei terug en voordat ik dat gezien had, heb ik me altijd afgevraagd waarom het uitkomen zo lang duurt.

Opkweken der jongen;

De baby's komen eerst in kleine bakjes met vochtig keukenpapier, totdat de dooier helemaal opgenomen is.
Dan komen ze in kleine opkweekbakjes met pinienaarde en mos.
Deze opkweekbakjes staan bij mij in een dicht terrarium, deels ter beschutting tegen tocht en deels blijft de temperatuur gelijk, als ook de vochtigheid.

De opkweekbakjes worden op z'n minst eenmaal per dag met warm water besproeid, men moet wel opletten dat er ook droge plekjes voorhanden zijn, waar de baby's zich kunnen opdrogen.

Kleine spots of halogeenlampjes moeten aanwezig zijn, belangrijk is ook meerdere schaaltjes om in te baden.
De dag temperatuur ligt tussen 28 en 38 graden, s'nachts valt de temperatuur tot 20 graden terug.
Zo gauw als het weer het toelaat, breng ik de kleintjes naar buiten in de zon, want er is niets beters dan natuurlijke UV-stralen, die zijn extreem belangrijk voor de gezondheid en een goede groei.

De kleintjes komen in met aarde gevulde plastic boxen,de grotere in een kleine, uitbreek zekere omheining.
Natuurlijk moeten ook hier voldoende schaduwrijke plaatsen zijn en men moet oppassen dat het in de boxen niet te heet wordt.
Ook het gevaar van vogels, katten of marters is niet te onderschatten, en daarom altijd netten over open buiten omheiningen spannen.
In de eerste weken bestaat het voedsel voor de baby's hoofdzakelijk uit pissebedden, kleine regenwormpjes en slakjes.
Ook groenvoer zoal: paardebloemblad en romeinse sla moet vanaf het begin aangeboden worden, na zo'n drie weken nemen de baby's ook kleine muisjes aan.
Runderhart, meelwormen en wasmotten raad ik af, want dit voer is wel gemakkelijk maar veel te vet en meelwormen kunnen de baby's ook aanvreten.
Beter is beo-voer want dit bevat gedroogde insecten, bessen en havervlokken e wordt door de dieren graag aangenomen, als in de winter het levendvoer een beetje krap wordt.
Verder is Sera Raffy-P, ook een goed "nood" voer, maar vaker als 2 keer per maand zal het niet gevoerd moeten worden.
Na drie tot twaalf weken eten de dieren ook halve baby muizen of een dags kuikens.
In november-december graven de dieren zich voor meerdere weken zelf in.
Dan moet de temperatuur tot op 15-20 graden worden teruggebracht en mogen ze niet meer worden gestoord.
Het is bijzonder stressig voor de dieren wanneer men ze weer uitgraaft, om zeker te zijn, dat ze o.k. zijn.
Beginners maken vaak deze fout, een beetje meer geduld hebben, want als de dieren honger hebben, komen ze wel vanzelf.
Als men deze tips opvolgt, zal men vaststellen dat de dieren welliswaar langzaam, maar glad en hoog opgroeien zoals het in de natuur ook is.

Door; Irmi Jasser-Hager

Vertaald; Lies Niessen