Kekke Koppies raden!

De Kekke Koppies van afgelopen keer kwamen allemaal uit Zuid-Afrika.
Ze behoren tot dezelfde familie.

Platte schildpadden(Homopus) zijn een geslacht van schildpadden uit de familie landschildpadden (Testudinidae).
De verschillende soorten behoren tot de kleinste landschildpadden ter wereld en bereiken een schildlengte van maximaal 10 tot 11 centimeter.
Alleen de areolenschildpad (Homopus areolatus) wordt wat groter en bereikt een schildlengte tot dertig centimeter en dan alleen de grotere vrouwtjes. Andere typische kenmerken zijn de op een snavel gelijkende bovenkaak en de stekelige schubben op met name de voorpoten.

Er zijn vijf soorten, inclusief de pas in 2007 beschreven soort Homopus solus.
Dit was de reden om deze keer vijf i.p.v. vier Kekke Koppies te laten zien.

Om te beginnen foto 1, op zijn Afrikaans de Papegaaibekskilpad.
Deze soort wordt ook wel areolenlandschildpad, gewone padloper (Homopus areolatus) genoemd.
De carapaxlengte varieert van ongeveer 10 tot 12 centimeter, mannetjes blijven kleiner.

De schildpad heeft een vreemd uiterlijk; de hoornplaten aan de rand van het schild zijn klein, bruin en dun, maar de hoornplaten in het midden zijn groot en vierkant, en iedere hoornplaat heeft in het midden een vierkante 'kuil'.
De hoornplaten zelf zijn groen, de kuil in het midden bruin en de randen van de hoornplaten zijn zwart.
Hierdoor ontstaat een fraai patroon en kleurschakering.

De bek doet sterk denken aan die van een papegaai; een snavelachtige en kromme bek met bovenop een knobbel die meestal bruin tot rood is. De kop en poten zijn meestal groengrijs, de buikzijde is geel tot oranje.

De areolenlandschildpad is endemisch (komt uitsluitend voor) in Zuid-Afrika, en leeft in drogere gebieden als steppen en savannen.

Het is één van de weinige reptielensoorten die nog algemeen voorkomt in de natuur. Vaak wordt deze soort aangetroffen in bergstreken met weinig water want dit dier kan goed tegen droogte.
Het voedsel bestaat uit wortels van planten en grassen, ook wel insecten.

Foto 2

De Gespoorde platte schildpad(Homopus femoralis) is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae). Een andere naam is Gespoorde areolen(land)schildpad, vanwege het endemische voorkomen op de Areolen.

De rugschild wordt ongeveer 16 centimeter lang en is vrij sterk afgeplat, de schildranden wijzen aan de zijkanten naar beneden.
Femoralis is de grootste van alle padlopers.

De bek is snavelachtig van vorm en de schubben op de poten zijn zeer groot en dik, de voorpoten hebben maar vier tenen.
Het carapax is olijfkleurig tot roodbruin, de poten en staart iets lichter, bij jongere dieren zijn de rugschilden duidelijk zwart omrand.
De onderzijde is geelachtig tot groen, juvenielen hebben vaak vlekken op het buikschild maar deze verdwijnen na enkele vervellingen.
Op de billen hebben ze een spoor.

De vrouwtjes leggen in de vroege zomer 1 tot 3 eieren.

Leefgebied: De Karoo, de centrale hoogvlakte van Zuid-Afrika; het westelijke deel van de Kaap-provincie, van Pearston en Woluwefontein in het oosten tot Sutherland en Carnarvon in het westen; in het zuidelijke deel van Oranjevrijstaat en waarschijnlijk ook in Lesotho.
In hun biotoop, o.a. in de beschermde parken, komen ze nog vrij talrijk voor: Karoo National Park, Mountain Zebra National Park.

Ze bewonen de hoger gelegen grasland-plateau’s en de berghellingen, rotsachtige struiksavanne’s, met extreem hoge temperaturen in de zomer, en naargelang de regio, soms zelfs vrieskou in de winter, de meeste neerslag valt er in de lente en de zomer.
Ze eten grassen, zaden , kruiden, faeces van zoogdieren, en occasioneel een kadaver.

Ze brengen de nacht en de heetste uren van de dag èn hun winterslaap (juni tot augustus-september) door in diepe rotsspleten of in verlaten termietenheuvels.
Goed aangepast aan zijn biotoop, is Homopus femoralis een erg goede klimmer geworden.

In hun beschermde biotoop is deze soort niet bedreigd, ze komt dan ook niet voor op de IUCN-Rode lijst.

Foto 3

Boulengers platte schildpad[(Homopus boulengeri) is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae).
Het Donnerweer-skildpad, of Karoo padloper, of Boulenger's padloper bereikt een maximale schildlengte tot 11 centimeter, de kleur van het schild is bruin tot geel.

Ook zijn habitat beslaat de Nama Karoo regio van Zuid-Afrika en zuid Namibie.
De soort wordt bedreigd door vernieling van het leefgebied, verkeer, overbegrazing door vee en stroperij voor de huisdierhandel.
Het handelen en houden van de Karoo's Padloper is verboden, en dat niet zonder reden:
De soort overleeft gevangenschap meestal niet, tenzij de moeite wordt genomen om het dier van zijn natuurlijke voedsel te voorzien, welke bestaat uit specifieke planten die alleen in de Karoo regio voorkomt.

Foto 4

De Gezaagde platte schildpad (Homopus signatus) of Gespikkelde padloper.
Gmelin (1789), maar ook Johann David Schoepf wordt genoemd als auteur voor deze soort.
Met een maximale schildlengte van 10 centimeter is dit een van de kleinste soorten schildpadden.
De vrouwtjes worden ongeveer 9,5 cm lang (140 gram), mannetjes blijven kleiner tot 8 cm (70 gram).
Het schild is opvallend plat en heeft veel reliëf: iedere hoornplaat heeft een opstaande rand en een verlaagd centraal deel dat een afwijkende kleur heeft.
Opvallend is de achterzijde van het schild, wat omhoog gebogen is en een gezaagde rand heeft.
De schildkleur is bruin, met regelmatige lichtere en donkere vlekken en een straalsgewijze lijnentekening op iedere hoornplaat.
Bij schildpaddenhouders staat deze soort bekend als een van de mooist gekleurde soorten.

De habitat bestaat uit stenige, droge gebieden zoals opgedroogde rivieren en berggebieden tot op een hoogte van 1000 meter boven zeeniveau. De schildpad is plaatselijk nog algemeen, maar wordt over het algemeen sterk bedreigd, met name de ondersoort Homopus signatus cafer.
Deze behoort tot de 25 meest zeldzame schildpadden ter wereld.

Het vrouwtje van dit 'Klipskilpadjie' produceert slechts één ei per legsel, maar kan tot vier legsels per jaar afzetten.

De herbivore dieren eten vooral succulenten, plantendelen, bloemen en faeces van zoogdieren.
In de lente zijn de dieren actief, vooral tijdens de voorjaarsregens. In de bloedhete zomer zijn ze vooral schemeractief. Tijdens de heetste uren van de dag verschuilen ze zich in rotsspleten, onder rotsrichels.
Het regenseizoen valt hier in de winter; de zomers zijn droog en heet.

H. signatus is te onderscheiden van de andere Homopus-soorten door de gespikkelde huid, en door de 5 tenen aan de voorpoten.

Dit volwassen mannetje werd gefotografeerd in de westelijke Kaap provincie van Zuid-Afrika.

En zo komen we bij nummer 5: Homopus solus

De soort werd officieel wetenschappelijk beschreven in 2007. Hierdoor wordt de schildpad in veel literatuur nog niet vermeld.
Homopus solus is een van de zogenaamde platte schildpadden uit het geslacht Homopus. De schildpad komt voor in Namibië.

De maximale grootte is 15cm. Het carapax (rugschild) is oranje tot bruin met een donkere pigmentatie langs de randen van de hoornplaten.
Het wijfje legt 1 eitje.

Postzegel met Homopus solus uitgegeven in 2010 in een serie bedreigde diersoorten van Namibie, kunstenaar Anja Denker.

Met dit zonnige beeld van Namibie, dat een indruk geeft van het leefgebied van de Homopus Kekke Koppies familie, nemen we afscheid van Zuid-Afrika!