Dit is hun perk maar eigenlijk staat het poortje zo goed als altijd open en kunnen ze ook wroeten in mijn borders met aarde, boomschors, beplanting enz.
Als ik thuis ben, staat mijn achterdeur meestal open en dan komt -vooral Zoë- er ook wel eens eentje binnen een kijkje nemen. Het zijn eigenlijk echte curieuzeneuzen...
Mijn schildpadden zijn beiden meer dan 50 jaar oud, ouder dan ikzelf dus
Ze behoorden toe aan mijn grootmoeder en woonden bij haar gewoon in de tuin. Mijn oma had totaal geen benul van wat een schildpad nodig had en ze hebben jaaaren geleefd van wat er in de tuin groeide, beschuit (! - toch om de 2 dagen een halve), witlof, sla en teveel fruit (aardbei, banaan, druif...) Maar zie... ze leven nog steeds
Ondertussen is hun dieet wel drastisch aangepast.
Voor hun winterslaap groeven ze zich gewoon in onder de aarde.
Toen mijn oma overleed in oktober 2009 zaten ze al onder de grond. Omdat haar huis verkocht zou worden, hebben we Zoë en Pol (heette ook jarenlang Pola, tot ik vaststelde dat het eigenlijk een mannetje was) heel voorzichtig moeten gaan opgraven.
Sindsdien wonen ze bij mij... ze hebben een hele grote emotionele waarde voor me, ik ben totaal niet iemand die schildpadden houdt als pure hobby of ermee wil kweken ofzo.