Schildpaddenforum.net

in de natuur eten schildpadden wel is mest van andere dieren. Nu vroeg ik mij af, de mest van bvb een gezond paard (paarden hebben ook een bacteriële werking in de darmen) zou dat nuttig zijn om dit eens te voederen aan Grieken? of is zoiets totaal overbodig. Ik probeer altijd zo goed als mogelijk een natuurlijke situatie en leefomgeving na te bootsen vandaar de vraag.

Interessante vraag.

Inderdaad: ze eten in het wild incidenteel aas / mest.
Ik verkeer in de veronderstelling dat ze dit dan eten als er geen toereikend plantaardig voedsel in de omgeving aanwezig is.. Of misschien is de sterke geur in beide gevallen een enorme "trigger" voor de dieren om bewust op zoek te gaan naar de bron van die geur.

Persoonlijk zou ik het niet verstrekken.
In gevangenschap krijgen de dieren (in het meest ideale geval) een voldoende afwisselend dieet dat voornamelijk uit een fikse variatie kruiden/planten/bloemen/onkruiden bestaat. Indien je met die variatie het idee krijgt dat het tóch te eenzijdig is, kun je die wilde onkruiden ook nog eens verrijken met agrobs. Op die manier dek je de behoefte aan gevarieerde onkruiden toch behoorlijk af.
Ik zie geen extra waarde in het verstrekken van paardenmest.

De natuurlijke darmflora /-fauna van een "gezonde" landschildpad is van zichzelf al stabiel genoeg. "Goede bacteriën" uit de paardenmest lijkt me geen aanvulling daarop. De grassen en kruiden die het paard heeft gegeten zullen (grotendeels) verteerd zijn, dus ook bij de voedingswaarde plaats ik vraagtekens.
Tot slot is er altijd het risico dat het "ogenschijnlijk" gezonde paard tóch parasieten draagt en je daarmee mogelijk je schildpad besmet...


Ik zou het persoonlijk dus niet doen.. maar de keuze is uiteraard aan jezelf.

was het eigelijk niet meteen van plan, ik vroeg het mij gewoon af.  kjl((((
wat je zegt over de voedingswaarde die grotendeels al verteerd is en de bacteriële werking die normaal gezien ook aanwezig is bij een gezonde schildpad is een logische redenering en daar ben ik het eigelijk ook mee eens. maar wat ik mij dan afvraag, WAAROM eten schildpadden dit in de natuur dan op? ms bij gebrek aan voedsel kan zijn. of ms na de winterslaap in het begin van het seizoen om hun eigen darmwerking een stimulans te geven? zou dit ms ook kunnen helpen bij een schildpad met een verstoorde darmwerking (door bvb te veel fruit) om deze terug op punt te stellen? zou hier nooit onderzoek naar gedaan zijn trouwens?

Het wordt Coprofagie genoemd.


Citaat van super mooie site over groeneleguanen;
http://www.bart-laurens.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=16&Itemid=18

Er bestaat een theorie dat jonge groene leguanen van de uitwerpselen van oudere soortgenoten zouden moeten eten om hun darmflora van de juiste bacteriën te kunnen voorzien. Jonge groene leguanen die hiertoe niet in de gelegenheid worden gesteld, zouden in groei achterblijven ten opzichte van dieren die wèl mest van oudere leguanen hebben kunnen eten. Deze theorie zou worden bevestigd door waarnemingen in de natuur, waar blijkt dat pasgeboren groene leguanen altijd in de buurt van oudere dieren zijn te vinden. Jonge groene leguanen houden zich in lagere regionen op dan de oudere dieren, zodat zij van de mest die de oudere dieren laten vallen kunnen eten.
Wetenschappelijk bestaat er voor deze theorie geen bewijs. Zelfs het gegeven dat jonge (en ook oudere) leguanen mest eten, bewijst nog niet dat zij deze mest ook écht nodig hebben. Mest bevat altijd een behoorlijk percentage niet verteerde voedseldelen en vormt daardoor kennelijk nog een acceptabel voedsel. Sommige groene leguanen zijn zelfs verzot op mest. Veel landschildpadden hebben ook de neiging om mest te eten.
Tijdens zijn kweekexperimenten op Curaçao heeft Koen Albers experimenten gedaan met het voeren van faeces (mest) aan jonge groene leguanen. Gedurende een bepaald uur van de dag kregen zij leguanenmest aangeboden. Er werd genoteerd welke exemplaren er wél en níet van deze mest aten.
Conclusie: Het al dan niet verstrekken van deze faeces had géén invloed op de groei van de jonge leguanen.

In de vrije natuur eet Centrochelys sulcata  van door vee en andere dieren achtergelaten mesthopen om zo o.a. aan hun behoefte aan calcium, mineraalzouten en koolhydraten te voldoen, maar in gevangenschap is dit bij toereikende voeding niet nodig, al zijn er wel degelijk houders die hun dieren paardenmest voorzetten...
Op de Belgische landdag 2008 kwam mest eten tijdens een lezing van RA Hendrik De Bosschere (Tort Addict) ook ter sprake, mest van met 100% zekerheid gezonde schildpadden is bruikbaar om de darmflora van behandelde dieren (flagellaten, wormen) weer op peil te brengen...
Maar dit lukt ook met Bio-Digest en Probi-Zyme , lijkt me ook een stuk veiliger...
Werd ook aangegeven tijdens die lezing dat probiotica hiervoor goed bruikbaar is....

Zie hier:

http://schildpaddenforum.net/smf/index.php/topic,4090.msg52766.html#msg52766

interessant, dus we kunnen stellen dat het in de natuur wel min of meer een functie zal hebben maar dat door de mens, op correcte wijze, gehouden schildpadden daar niet echt behoefte aan hebben omwille van het feit van de beschikbare behandelingen en supplementen... Als ik later zelf jonge dieren kan kweken ga ik hier toch eens een projectje rond uitbouwen en een deel van de jongen af en toe mest aanbieden om het eventuele verschil te zien

Pas op met paardenmest! Daar kunnen sporen van ab of ontwormingsmiddel inzitten. Honden kunnen daar in ieder geval flink ziek van worden.
Overigens zitten er in 'veilige' mest zeker bestanddelen die de darmflora stimuleren. Mijn honden geef ik vaak Fytomix, dat is voorverteerd groen spul uit een maag van een koe/schaap/geit, etc, eigenlijk dus poep in een heel pril stadium. Het is ontzettend gezond (schijnen veel vitaminen in te zitten - B en C vooral, geloof ik), en enorm voedzaam (maar calorie-arm).
Mijn honden zijn er stapelgek op (ik niet echt, 't stinkt namelijk nogal qsergh). Het heeft een beetje dezelfde werking Yakult enzo.
Denk dat iets dergelijks voor schildpadden ook heel gezond kan zijn als ze het zouden lusten.

Citaat 'De basis van Fytomix bestaat uit natuurlijk voorverteerde groene bladeren, grassoorten en planten. Deze groene, voorverteerde, planten zijn rijk aan vitamine C en het B-vitaminecomplex en bevatten een hoog gehalte aan calcium, ijzer, magnesium en "goede" koolhydraten. Als energiebron wordt in deze voeding geen vlees of dierlijk vet gebruikt, maar wordt merg toegevoegd, hetgeen een uitzonderlijk goede kwaliteit eiwit en vet bevat.' Lijkt me niet afgestemd op zomaar iedere schildpad.

De maag waar dat uit komt, is de pens van herkauwers. Als de groene inhoud er nog in zit, heet het 'vuile pens'. Dat zou ik (net als Fytomix trouwens) iig niet zomaar aan schildpadden gaan geven; daar zitten naast bacteriën ook allerlei maagsappen in, naast dat de pens zelf dus vlees is.

Een hond is echt wel een ander dier; wolven eten van nature eerst de maag en inhoud van grotere dieren op omdat ze plantaardig voer nodig hebben maar dat niet zelf kunnen verteren. Vandaar dat pens voor honden ook goed is, bij schildpadden werkt dat doorgaans anders...  xwcds

Vuile pens en de maaginhoud stinkt inderdaad (vers of ingevroren) enorm. Net als de winden die ze er van gaan laten.  xwcqs Er zijn zelfs mensen die pens (de maag dus) koken en dan aan honden geven; je wilt niet weten hoe dat meurt...

In de periode dat ik diergeneeskunde studeerde hadden we paraktika met koeien. Één van die practikum was wel bizar. De faculteit had koeien die in de flank een open verbinding hadden naar de pens. Wij als studenten moesten bij de herkauwende dieren de inhoud van de pens (een hele emmer) eruit halen, wegen etc. en er dan er weer in terug doen. Dus echt letterlijk; dop eraf, met de handen de koeiemaag leeghalen, dop er op, wegen etc. dop eraf, alles terug, dop erop het dier een aai geven en... klaar. De dieren leken er geen last van te hebben; ze waren het al een paar jaar gewend...

Vuile pens en de maaginhoud stinkt inderdaad (vers of ingevroren) enorm. Net als de winden die ze er van gaan laten.  xwcqs Er zijn zelfs mensen die pens (de maag dus) koken en dan aan honden geven; je wilt niet weten hoe dat meurt...

In de periode dat ik diergeneeskunde studeerde hadden we paraktika met koeien. Één van die practikum was wel bizar. De faculteit had koeien die in de flank een open verbinding hadden naar de pens. Wij als studenten moesten bij de herkauwende dieren de inhoud van de pens (een hele emmer) eruit halen, wegen etc. en er dan er weer in terug doen. Dus echt letterlijk; dop eraf, met de handen de koeiemaag leeghalen, dop er op, wegen etc. dop eraf, alles terug, dop erop het dier een aai geven en... klaar. De dieren leken er geen last van te hebben; ze waren het al een paar jaar gewend...
[/quote]

Ai, dat lijkt me inderdaad heel smerig :P. Ook sneu zo voor die dieren. In een weitje met paardenbloemen staan lijkt me leuker, maar ja, als ze het zo gewend zijn .....
Ik kook overigens nooit pens, maar geef vuile pens rauw aan mijn honden. Vinden ze heerlijk en is errug gezond.

Als je schildpadden hebt die ook soms aas eten, zou in theorie iets van maaginhoud toch misschien kunnen?
.