Schildpaddenforum.net

Kan je voedsel planten zoals een hibicus of een roos bijvoorbeeld bemesten zonder schade voor de schildpadden als het in de bladen of bloemen komt?
Zoja welk middel is dan beste?

Mest is niks anders dan voedsel voor de planten, als het wilt kun je biologische voeding nemen.

Kan geen kwaat dus iets van pokon of mest korrels?

Ik ben hier erg huiverig voor of dat terecht is weet ik niet, maar zelf zou ik dit niet doen bij planten/bloemen die gegeten worden.
Is het risico niet waard, lijkt mij.

Indien je chemische bemesting gebruikt  komt dit ook onrechtstreeks in je dieren terecht.
Dus indien het voor voedselplanten moet dienen voor mens en dier gebruik dan enkel biologische meststoffen.
Pokon en de meeste korrels zijn chemisch. Dus niet gebruiken voor je voedselplanten.

Mvg
Erwin

Ik gebruik altijd het badwater van mijn schildpadden om de planten te gieten zit altijd mest in. :D

Ok en dat werkt?
Ik had namelijk ergens gelezen dat de mest van schildpadden niet bevordelijk is voor planten.

Mijn Hibiscus bloeit het hele jaar door ;)

Wilde deze discussie toch weer even aanwakkeren aangezien het ook op andere fora een terugkerend iets is.
En aangezien bijvoorbeeld golliwoog een plantje is dat veel voeding nodig heeft, ook wel zeer nuttig om te weten.
Zou chemisch bereidde bemesting inderdaad slecht kunnen zijn na inname door de planten voor herbivore reptielen? Zouden er dan schadelijke stoffen in de planten terecht kunnen komen die slecht zouden zijn voor de schildpadden?
Er wordt hier verondersteld van wel, maar denk dat het woord chemisch in de reptielenwereld sowieso een woord is dat al snel angst inboezemt.
Is chemische meststof dan niet hetzelfde dan biologische meststof, met het enige verschil dat het door de mens zelf gemaakt is? Zou een plant verschil merken dat een stikstof- of nitraatmolecuul uit het labo of gewoon uit natuurlijke klei komt? In mijn ogen blijft zo'n molecuul gewoon hetzelfde.
Is het doel van kunstmatige en biologische mest niet precies dezelfde? Namelijk een tekort aan voedingstoffen in de grond aanvullen met stoffen die van nature daar in voorkomen?
Is Chilisalpeter niet een stof die een organische oorsprong heeft, maar in een fabriek wordt verwerkt en daar het stickertje kunstmest krijgt?
Zouden kunstmesten ook gebruikt mogen worden in de biologische landbouw als ze daadwerkelijk zo fout zouden zijn?
Is kunstmest niet gewoon een andere benaming voor biologische mest, met dien verschil dat de concentratie stoffen hoger ligt en de voedingselementen kunstmatig worden gewonnen?

Naar mijn mening maakt het voor een plant helemaal niks uit of zijn mest nu uit de stront of uit een potje of flesje komt. Het element wat hij inneemt is in beide gevallen hetzelfde en zou zal de uitscheiding naar de rest van het milieu ook zijn.
 

Op moleculair niveau is hetgeen een plant opneemt uit kunstmest 100% identiek aan hetgeen opgenomen wordt bij het gebruik van organische mest.
Er is geen enkele chemische, fysische, fysiologische basis waarop noch de plant, de mens of een schildpad hierin een verschil kan maken.

Wanneer we echter de planten gaan gebruiken als schildpaddenvoer zijn er in mijn ogen 2 grote nadelen verbonden aan het gebruik van kunstmest tov organische mest:

1) Kunstmest is een zeer geconcentreerd product die in het ergste geval enkel bestaat uit fosfaat, nitraat en kalium (af te leiden uit de NPK waarde van de meststof).
    Hierdoor gaan de concentraties in de bodem na het bemesten vaak onnatuurlijk hoog liggen. (Zeker als je dan nog eens rekening houdt dat sommige mensen de
    verdunning van de meststof niet al te serieus nemen) Daarnaast zijn de drie basisingrediënten, stikstof, fosfor en kalium ook aanwezig in de meest ideale vorm om
    opgenomen te worden door de plant. Hierdoor zal de plant deze meststof zeer gretig opnemen en ontstaan er hoge concentraties in het plantenweefsel.
    Wanneer daarna deze planten worden gegeven aan schildpadden nemen deze dieren deze stoffen in hoge concentratie op. En zoals de meesten wel weten zijn hoge
    concentraties van deze anorganische stikstof en fosfaatverbindingen ongezond voor het dier.

2) Een tweede, meer subjectief nadeel is dat kunstmest vooral de bedoeling heeft om uw planten snel te laten groeien. Lees: veel plantenmassa te vormen. Vooral nitraat,
    fosfaat en kalium bezitten deze eigenschappen (vandaar de hoge NPK waarden). Het is echter niet  het doel van deze meststof om plantenmateriaal met een goeie
    voedingswaarde te vormen. Planten die zo snel mogelijk groot gebracht zijn op kunstmest bezitten een lager vezelgehalte, minder mineralen en hoger watergehalte. Waardoor
    deze natuurlijk minderwaardig zijn als voedsel voor de schildpadden.

Daartegenover staat dan organische meststof. Zoals de naam het zegt bevat dit soort meststof organisch materiaal en zijn de voedingsbestanddelen voor de planten nog aanwezig
in organische moleculen. Deze moeten eerst door de microbiota in de bodem afgebroken worden. Pas dan worden ze vrijgegeven onder hun anorganische vorm die opneembaar
is voor de planten. Dit zorgt ervoor dat ze maar langzaam vrijkomen in de bodem en de planten ze niet snel in grote hoeveelheden kunnen opnemen. Hierdoor vertonen deze een
tragere groei en komen er geen hoge concentraties van deze anorganische componenten in de bodem en de planten voor. Daarnaast is de samenstelling van organische meststoffen
ook veel completer. Vooral dan micronutriënten zoals calcium, magnesium, ijzer, zink,.... Waardoor ook weer het plantenmateriaal een completere voeding wordt voor de dieren.

Mooie uitleg en een mening waar we zeker wat aan hebben. De nadelen die geschetst worden kunnen naar mijn inziens ook weerlegt worden.
Denk dat hier een beeld is ontstaan dat alleen gebaseerd is op snelwerkende en enkelvoudige meststoffen.

Echter moeten we ook rekening houden met het feit dat er verschillende soorten kunstmesten zijn.
Steeds vaker worden traagwerkende/langwerkende meststoffen gebruikt. Deze spoelen zeer langzaam uit en geven in minimale hoeveelheden hun voedingsstoffen af. Het geschetste probleem van snelle opeenhoping van hoge concentraties van bepaalde stoffen wordt hiermee tegen gegaan.

Daarnaast moeten we ook opletten dat er meervoudige meststoffen bestaan. Enkelvoudige meststoffen bevatten alleen de stoffen nitraat,fosfaat en kalium en hebben daardoor hoge NPK-waardes. Deze soort meststoffen kunnen er inderdaad voor zorgen dat de plant snel groeit ,maar andere voedingsstoffen te kort komt en zo een scheve verhouding tussen de concentraties te weeg wordt gebracht. Bijkomend nadeel is een plant die uiteindelijk minder vezels, balaststoffen en mineralen bevat.
Echter als we meervoudige meststoffen bekijken, die hebben dit nadeel weer niet. Deze bevatten naast nitraat,kalium en fosfaat namelijk vaak ook de elementen calcium,magnesium,zwavel,ijzer,zink, koper,molybdeen,borium en mangaan. Allemaal elementen die planten nodig hebben om goed en gezond te groeien.
Ik ben dan ook zelf van mening dat kunstmest gewoon gebruikt kan worden voor planten die aan reptielen gevoerd kunnen worden. Zolang er maar traag/langwerkende, meervoudige meststoffen in de goede concentratie gebruikt worden.
Ik gebruik zelf langwerkende voedingskegels. Deze geven hun voedingstoffen over 3 maanden pas af en lijken door hun werking nog het meest op natuurlijke bemesting. Aangezien potgrond zijn voedingswaarde na een maand of 2 verliest moet je toch wat. Dit is toch even wat makkelijker dan de boel 6x per jaar verpotten.

Tegenwoordig zijn er inderdaad heel wat varianten op de markt die de grens tussen pure NPK kunstmest en natuurlijke mestbronnen doen vervagen.

Ik kweek zelf ook o.a. golliwoog voor mijn dieren en gebruik hiervoor zoals je aangeeft een traagwerkende meststof. Want de planten blijven uiteraard
niet eeuwig leven zonder ze te bemesten en in een beperkte ruimte zoals een bloembak is het gebruik van natuurlijke meststoffen nogal moeilijk
gezien de microflora daar heel miniem is.

Mijn buitenpark waar de schildpadden 's zomers rondlopen en alles kaal grazen heb ik de voorbije 5 jaar echter nog maar 1 keer bemest met behulp
van gedroogde koemest. (samen met het zaaien) Enerzijds omdat ik niet echt het nut inzie van kunstmest te gebruiken op volle grond en anderzijds
omdat op een arme bodem een veel grotere verscheidenheid aan kruiden groeit.

Over welke kegels hebben jullie het ?

Ik gebruik de langwerkende kamerplanten voedingskegels van Pokon. Deze geven hun voedingsstoffen in zo'n 3 maanden af.
Je zou er ook voor kunnen kiezen om je planten in de Pokon Potgrond Langwerkend te zetten. Dit is een bodem die verrijkt is met korrels die zeer langzaam, ongeveer 1 jaar, hun voedingsstoffen afgeven.

Op deze manier kan je vrij gemakkelijk en veilig je planten toch voorzien van extra voeding en ben je niet genoodzaakt om keer op keer je potgrond te vervangen.
Maar er zijn nog tal van andere mogelijkheden. Als je maar voor traag- en/of langwerkende bemesting kiest.
Voor vloeibare bemesting zou ik zelf niet kiezen, om de eerder genoemde nadelen van een te snelle opname en opeenhoping van bepaalde elementen.
Of je moet voor de vloeibare kamerplantenvoeidng van ECOstyle gaan. Deze bevat aminozuren die de opname van de bekende NPK elementen afremt. Daarnaast is deze verrijkt met zeewier en een zadenextract, waardoor deze beter in balans is doordat deze ook enzymen en sporenlementen bevat.
Uiteraard wel goed uitkijken met de concentratie.

Ik gebruik voor de kuipplanten schildpaddenmest. szaqw szaqw

Hoe dan ook lijkt het me nooit het risico waard om mest te gebruiken. Zoals Fred ook al zegt, zet je schildpadden eens in een waterbad, mest genoeg :)

Ben het sowieso niet eens met de stellling dat reptielen/schildpadden etc. houden het uitsluiten van risico's is.
Als we op de lange termijn dieren en nageslacht willen nastreven met zeer gering immuunsysteem en lage weerstand die bij het minste of geringste massaal het loodje leggen, dan zeg ik vooral doen.
Niet dat we nu massaal de dieren moeten gaan vergiftigen met van allerlei rotzooi, maar een beetje de grenzen opzoeken maakt ze alleen maar sterker en harder.

Het kost wat kost alle risico buiten de deur houden om maar geen uitval te hebben, gaat ons op de lange duur toch de nek omdraaien.
Zie het ook vaak bij de eisen die gesteld worden bij de winterrust/winterslaap van sommige soorten. Er wordt echt alles aan gedaan om ze er door te krijgen. Nou, ik zoek beslist de grenzen op. Een lauw-warm badje om de laatste uitwerpselen er uit te krijgen, omdat het eventueel zou kunnen gaan rotten. Rot toch op! Denk je dat ze dat in de natuur ook doen?
Bij mij zitten ze 4 maanden in winterrust (heb het hier dan over halsbandleguanen) in de schuur bij de laagste temperaturen en als ze er uit komen zie ik ze regelmatig nog uitwerpselen produceren die dus 4 maanden in hun darmen hebben gezeten. En ze hebben er totaal geen last van. Heb tot nu toe in 4 jaar tijd ook nog geen enkele uitval gehad. Reptielen kunnen meer hebben dan dat de meesten denken. Ze leven niet voor niets al miljoenen jaren op deze aardkloot. Maar ja, als er maar één gek iets roept dat iets mogelijk risico's zou kunnen opleveren, dan wordt dat door iedereen maar als waarheid aangenomen.

Je moet risico's durven nemen en we moeten dichter bij de natuur blijven staan. En als ik dan uiteindelijk wat uitval moet betreuren dan moet dan maar. Maar zo houd ik het nageslacht wel sterk. Want alle zwakke exemplaren kost wat kost in leven houden door alle mogelijke risico's  buiten de deur te houden, daar hebben we alleen ons zelf maar mee.
 
 

Je kan je ook de vraag stellen met welke meststoffen de andijvie of het witloof die we halen uit de winkel opgekweekt is.... ?
@ Chills, ik ben het grotendeels met je visie eens wbt de winterslaap, ik streef nooit naar 0% gewichtsafname en gebeurt hier ook niet (de dieren vallen gemiddeld 4 a 5 % af)
Tijdens langdurig warme periodes gaan ze soms zelfs ontwaken en rondlopen, hier is de overwinteringstemperatuur gemiddeld zo'n 4 a 5°C met pieken van 1 tot 12°C...

Leuk deze visie en deels met je eens maar als je beginnend schildpadden houder bent en erg zuinig op je dier of gehecht dan is uitval zoals jij beschrijft misschien wel zo'n tegenslag dat het het einde van de hobby is.
Eenmaal door hebben hoe en wat zal er soepeler mee worden omgegaan.
Grenzen opzoeken ben ik niet van kan beter kijken naar hoe het in de natuur is (tip van iemand) en dit aanhouden dit zijn de daadwerkelijke grenzen.
Vraag me ook af of je een Hlasband leguaan kan vergelijken met een landschildpad ?

Rot toch op?!

sdfghj

Zo die heeft moeite gedaan.
Moet eerlijk zeggen dat ik daar een nuance in moet brengen.
Het afbouwen van verlichting en warmte is conform wat er in de natuur ook gebeurd dus daar houd ik mezelf aan.
Het lauw-warm badje heb ik echter alleen het eerste jaar gedaan. Dat doe ik nu al jaren niet meer en zonder problemen. Het stoppen met voeren hoef ik zelf ook niet meer te doen. Ze stoppen daar vanzelf mee, ook al bied ik nog voedsel aan.
En ze zitten bij mij in een koelkast met thermostaat, om de temperatuur niet onder het nulpunt te laten zakken. Ze zitten in de natuur ook diep weggraven in holen, waar de temperatuur ook niet onder het nulpunt daalt.
Maar wel bij temperaturen die veel lager liggen dan is voorgeschreven door de kenners.

Dus ik houd me eigenlijk alleen aan de regels die de natuur voorschrijft en door horen nu eenmaal risico's bij. Ik had alleen in dat eerdere verhaal moeten schrijven dat ik dat al heb gedaan en niet dat ik dat nog steeds doe. dat is het enige.
Maasr wel scherp opgelet sulcatatata, hahaha

Valt mee hoor, het is nog vrij makkelijk terug te vinden als je slechts 13, na bovenstaande post 14, maal hebt gepost...  qsergh xwcds

Trouwens wel lief hoe je jouw halsbandleguanen in de eerdere post steevast 'halsjes'  fdcvbn noemt...  iukj)))