Schildpaddenforum.net

Kekke Koppies raden!
Week 44.

Wie o wie weet van welke schildpadsoorten deze Kekke Koppies zijn?
Wie wordt  "Kekke Koppies Schildpaddoloog" ?
Gewoon proberen! Weet je ze niet allemaal, doet er niet toe, als je maar meedoet.
De soort die voor jou bekend is vul je in, mocht je een Koppie niet thuis kunnen brengen dan laat je die open.

Dit is niet makkelijk, ik zou ze niet allemaal kunnen benoemen.
Alleen al het zoeken en kijken naar mooie afbeeldingen van schildpadhoofdjes vond ik leuk.
Kijk maar eens naar deze prachtige koppies. Let ook eens op de mooie ogen met hun uitdrukking, de tekening en de structuur van de huid.
Ze kijken je aan of negeren je opzettelijk. In de bodemloze diepte van de ogen weerspiegelt zich het karakter van elk dier. Ogen worden niet voor niets de 'vensters van de ziel' genoemd.

Wie de soorten goed weet te herkennen van de foto's is een echte Schildpaddoloog!
Je mag zoeken op dit forum of op internet zoveel als je wil, gebruik je eigen kennis of vraag het een ander.

Bij elke foto staat een cijfer, geef dat cijfer en de volgens jou bijbehorende, zo volledig mogelijke naam.
Vertel zoveel van de soort als je wil, maar het gaat om de correcte naam. cxwxsdq(((

De volgende week vermeld ik de juiste schildpadnamen en de uitslag van deze wedstrijd voor de titel van "De Kekke Koppies Schildpaddoloog van de week" !
Deze weeknr. 44 loopt van maandag 28 oktober 2013 t/m zondag 3 november 2013.

Succes ! szaqw

(https://lh4.googleusercontent.com/-vE_q0-j9Y1Q/UmrAHbEk-lI/AAAAAAAAC7A/AaFUnQks-3E/s800/False%2520map%2520.jpg)  Foto 1

(https://lh3.googleusercontent.com/-g2l1vwPlw7k/UmrAHrsC-hI/AAAAAAAAC7I/u4XjQVxqTfk/s288/green-seeturtle.jpg) Foto 2

(https://lh3.googleusercontent.com/-3z9wGnvrnwA/UmrAIJscAQI/AAAAAAAAC7g/AUzPpI6sYbY/s800/lonesome%2520george.jpg) Foto 3

(https://lh6.googleusercontent.com/-vrIzhzfUe98/UmrAHXKybbI/AAAAAAAAC7E/IwRMR4yuHu8/s288/Chelus_fimbriatus%2520mata%2520mata%2520bek%2520dicht%2521.jpg) Foto 4

Kom op mensen, doe eens een poging.
Zo moeilijk zijn ze niet  xwcds

Foto 2 = Caretta caretta
Foto 3 = Chelonoidis nigra
Foto 4 = Chelus fimbriatus

1= diamantrug?

foto 1 = Graptemys oculifera (of met twijfel Graptemys caglei)

met de rest ben ik het eens met turtle lover

Foto 2 = Caretta caretta
Foto 3 = Chelonoidis nigra
Foto 4 = Chelus fimbriatus

Jullie kunnen tot morgenavond 3 november 12 uur nog een poging wagen!

Nederlandse namen mag je ook gebruiken.

Wie is de 'Kekke Koppies Schildpaddoloog' van week 44 geworden?
saz Twee dapperen hebben een poging gewaagd.  saz
Geen simpel karweitje om enkel aan de hand van het koppie de schildpadsoort te benoemen.
Alle waardering voor Turtle lover en Tortoise !! Knap gedaan.

De uitslag:

Foto 1
(https://lh4.googleusercontent.com/-vE_q0-j9Y1Q/UmrAHbEk-lI/AAAAAAAAC7A/AaFUnQks-3E/s144/False%2520map%2520.jpg) (https://lh6.googleusercontent.com/-qlv7kQGx6EU/Unf-lhD48LI/AAAAAAAADEc/b7rqJcMaSSo/s288/large.jpg)
False map turtle - Graptemys pseudogeographica
De onechte landkaartschildpad of zaagrugschildpad (Graptemys pseudogeographica) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae).

Foto 2
(https://lh3.googleusercontent.com/-g2l1vwPlw7k/UmrAHrsC-hI/AAAAAAAAC7I/u4XjQVxqTfk/s144/green-seeturtle.jpg)
Green sea turtle - Chelonia mydas
De soepschildpad of groene zeeschildpad (Chelonia mydas) is een schildpad die behoort tot de familie zeeschildpadden (Cheloniidae). De soepschildpad is van de zeven soorten zeeschildpadden de grootste soort en heeft tevens het grootste verspreidingsgebied; de schildpad komt overal rond de evenaar voor.
Hij heeft de naam groene zeeschildpad te danken aan de groenige zweem die er over zijn huid ligt, terwijl zijn schild meestal beige-bruin is, afhankelijk van zijn leefgebied.
Zijn vlees heeft eveneens een groenige tint, dat te danken zou zijn aan het menu van algen en planten.

(https://lh4.googleusercontent.com/-hL8_ZeY2fx8/Unf_2i4qEuI/AAAAAAAADE4/NnaiDbcX7to/s800/240px-Chelonia_mydas_head_scutes.png)
Kopschubben van de soepschildpad:
geel Frontoparietaal (achter de voorzijde)
lichtgroen Frontaal(aan de voorzijde)
blauw Supraoculair (boven het oog)
 Prefrontaal (voor de bovenzijde)
groen Postoculair (achter het oog)

Onderstaand een Caretta caretta(Onechte karetschildpad): Eén of twee klauwrestanten, altijd twee paar schubben tussen de ogen, de soepschildpad heeft één paar.
De onechte karetschildpad lijkt op de soepschildpad, maar heeft een dikkere kop en het schild en de poten zijn bruin tot oranje en de nettekening op de kop ontbreekt meestal.
(https://lh6.googleusercontent.com/-7R6XGHpXlho/UngAMvJ_ZnI/AAAAAAAADFM/zabT1v4BywA/s288/Loggerhead-turtle-emerging-from-the-sea.jpg)

Foto 3
(https://lh3.googleusercontent.com/-3z9wGnvrnwA/UmrAIJscAQI/AAAAAAAAC7g/AUzPpI6sYbY/s144/lonesome%2520george.jpg) (https://lh3.googleusercontent.com/-wcOOPJHWF54/UngF4YHxcII/AAAAAAAADFk/lqPpIBr6-gs/s800/images.jpeg)
Galapagos giant tortoise - Galapagosreuzenschildpad of Galapagosschildpad (Chelonoidis nigra)
Deze foto is bijzonder want we kennen dit dier: Lonesome George!
Twee bekende oude reuzen: Lonesome George met David Attenborough.

Chelonoidis abingdonii is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae).
Chelonoidis abingdonii was lange tijd een ondersoort van de galapagosreuzenschildpad (Chelonoidis nigra), maar wordt tegenwoordig als een aparte soort beschouwd. Omdat de soort tot voor kort nog slechts door een enkel exemplaar werd vertegenwoordigd, was deze schildpad erg bekend.
Er zijn in de internationale pers verschillende publicaties over het dier verschenen. Met het overlijden van George, op 24 juni 2012, is deze schildpaddensoort uitgestorven.
Inmiddels wordt er door middel van het kruisen van verwante rassen geprobeerd om de soort nieuw leven in te blazen.

Foto 4
(https://lh6.googleusercontent.com/-vrIzhzfUe98/UmrAHXKybbI/AAAAAAAAC7E/IwRMR4yuHu8/s144/Chelus_fimbriatus%2520mata%2520mata%2520bek%2520dicht%2521.jpg) (https://lh3.googleusercontent.com/-0Rch8o1oLB4/UngIToZ0-JI/AAAAAAAADF8/cwD29JmcIl0/s800/images.jpeg)
Chelus fimbriatus mata mata
De matamata (Chelus fimbriatus) is een middelgrote schildpadsoort uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae). Het is de enige soort uit het monotypische geslacht Chelus.

Vaak worden ze spectaculair met hun muil wijd open gefotografeerd, zo met de bek dicht ziet hij er veel vriendelijker uit met zijn rare uitsteeksels en het slurfneusje!
Het opmerkelijke aan deze schildpad is dat hij vrijwel altijd onder water blijft, zonnen doet deze soort niet.
De matamata komt zelden op het land en toch kan dit dier niet goed zwemmen. Wel kan over de bodem gewandeld worden, en heeft de matamata een extra buffer door de lange nek en verlengde neuspunt.
Zodra het dier in diep water terecht komt kan hij echter verdrinken!
Op het menu staan voorbij zwemmende prooien als kleine visjes, ongewervelden en soms amfibieën, die 's nachts worden gevangen. Vermoed wordt dat ook in het water terechtgekomen vogeltjes en knaagdieren worden gegrepen.
Als een prooi binnen bereik is, hapt de schildpad toe, spert de bek open en vergroot de keel, waardoor de prooi naar binnen gezogen wordt.


Turtle lover was de eerste die een poging waagde.  saz
Zodoende leek Tortoise het gemakkelijker te hebben, hij was het volkomen eens met de oplossingen van Turtle lover.

Beiden hadden zodoende een klein hiaat op het zeeschildpad, wat geen Caretta caretta is maar een Chelonia mydas.
Tortoise deed wel een aardige gooi naar het eerste Koppie en zat er niet ver naast:
foto 1 = Graptemys oculifera (of met twijfel Graptemys caglei)
Hoewel dit half goed is: Graptemys pseudogeographica, mag
Tortoise zich de 'Kekke Koppies Schildpaddoloog' van week 44 2013 noemen!  (dgre)

 szaqw  Bedankt voor het meespelen Turtle lover en Tortoise ! szaqw



(P.S. Alle informatie en foto's komen van internet en Wikipedia.)

Correctie !
Het waren DRIE dapperen die een poging waagden!

 (dgre) Bedankt ook Stevenalkmaar voor het meedoen (dgre)

denk wel dat wel dat meer mensen mee wilde doen, maar meer kennis hebben en de andere de kans hebben willen geven. xwcds

maar bedankt ik heb gewonnen.  (dgre)

Gefeliciteerd Tortoise!
Ja, dat zou best kunnen wat je daar zegt.
Ik hoop toch dat die 'knappe koppen' juist een keertje meedoen en meer over de dieren weten te vertellen, dan kunnen we van hun kennis leren! 
 ghy
Daarom mag ook iedereen gebruik maken van alle informatiebronnen die er zijn, zo kan iedereen meedoen. Er is heel veel te vinden als je zoekt.   xwcds

Week 45-2013.

 bgfd Wanneer jullie nog tijd overhouden met al dat leesvoer van 'Trionyx' en 'Turtles on the Brink' zijn hier nog wat koppies te raden!

Kleuren, strepen. spikkels en pluizen, wat een Komische Kekke Koppies hebben die beesten toch!
Maarrr..., van welke soorten zijn ze?

Antwoorden in Nederlands, Engels, Latijns, enz. zijn welkom tot zondag 10 november 2013, 24 uur.

Foto 1
(https://lh3.googleusercontent.com/-D_ERo0QiUik/UmrAIfpbFPI/AAAAAAAAC7Y/yFKZAmBs3Ow/s400/red-crowned-river-turtle.jpg)


Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-5xpp98BQUZo/Um2UrztVloI/AAAAAAAAC8o/nz7jITLT7oA/s400/Geoclemys%2520hamiltonii%2520-%2520Spotted%2520Pond%2520Turtle.jpg)


Foto 3
(https://lh6.googleusercontent.com/-5jSpz1rEJgo/UmrAIq7VsbI/AAAAAAAAC7c/alQ49pacz8s/s400/roodwang.jpg)


Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-HOPuJMg4QYc/UnkjXadVNAI/AAAAAAAADHQ/blbf9lZSZ7Y/s400/Mary%2520River%2520Turtle.jpg)

1 Batagur dhongoka
2 Geoclemys hamiltonii
3. Trachemys scripta elegans
4 Elusor macrurus

      (https://lh5.googleusercontent.com/-bq-c90fZrAQ/Um_Vw2pizUI/AAAAAAAAC-M/zYDsnWkI8zk/s800/78016.gif.png.gif)
      Hallo Knappe Koppen,
       waar blijven jullie nu
met jullie Kekke Koppies kennis?

   (Of is het te gemakkelijk?)

Voor dit groene blaadje een stap te moeilijk ;) ... kijk wel mee :)

1. Batagur kachuga
2. Geoclemys hamiltonii
3. Trachemys scripta elegans
4. Elusor macrurus

    (https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)
De uitslag van de Kekke Koppies van week 45


Foto 1
(https://lh3.googleusercontent.com/-D_ERo0QiUik/UmrAIfpbFPI/AAAAAAAAC7Y/yFKZAmBs3Ow/s144/red-crowned-river-turtle.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-eTjdJeayO-A/UoE8tFt7fOI/AAAAAAAADQE/4wgSQ9sNW3k/s144/d7d8865025e791ae17b13596fc404a65.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-u3yGkwS_Xg8/UoE8oquIDlI/AAAAAAAADPc/bfMV9dJdfIo/s144/991232737_m2UZm-L.img_assist_custom-600x405.jpg)

Dit stralende Koppie behoort toe aan de gewone dakschildpad, de Red Crowned River Turtle of Batagur kachuga. Het is een schildpad uit de familie Geoemydidae.
De kop van het mannetje is roodachtig aan de bovenzijde en blauw aan de zijkanten, vrouwtjes hebben een donkerblauwe kop. Mannetjes zijn daarnaast te herkennen aan de twee gele strepen aan weerszijden van de kop. De nek van een vrouwtje is bruin, die van een mannetje heeft zeven rode tot roodbruine strepen. Daarnaast worden vrouwtjes groter maar hebben een smallere en kortere staart dan de mannetjes.
De gewone dakschildpad komt voor in delen van Azië. De schildpad komt voor in de landen Bangladesh, India en Nepal, mogelijk ook in Myanmar. De habitat bestaat uit diepe, brede en langzaam stromende rivieren zoals de Ganges in India.
Over de biologie en levenswijze is weinig bekend. Er is beschreven dat de schildpad in gevangenschap volledig herbivoor is.

(https://lh3.googleusercontent.com/-aHRfaHk8oFQ/UoE8s1GWRqI/AAAAAAAADQI/MJGshmIvCpk/s400/cats.jpg)


Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-5xpp98BQUZo/Um2UrztVloI/AAAAAAAAC8o/nz7jITLT7oA/s144/Geoclemys%2520hamiltonii%2520-%2520Spotted%2520Pond%2520Turtle.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-apRvQYtxNwU/UoE8ohioUBI/AAAAAAAADPY/K92nEctigGI/s400/Geoclemys_hamiltonii_18APr09.JPG)

De driekielstraalschildpad, Spotted Pond Turtle, Geoclemys hamiltonii is een schildpad uit de familie Geoemydidae.
Het is de enige soort uit het monotypische geslacht Geoclemys.

De naam moet niet worden verward met de soorten driekielwaterschildpad en de driekielaardschildpad. Deze soorten behoren tot andere geslachten, maar tot dezelfde familie.
Qua uiterlijk is er weinig verwarring mogelijk; de schildpad is gitzwart met vele ronde, witte stippen over het hele lichaam, maar vooral op de huid van de poten, kop en staart. Op het schild zijn de vlekken meer aan de zijkanten gepositioneerd of ontbreken soms geheel.

De driekielstraalschildpad komt voor in zuidelijk Pakistan, noordelijk India en Bangladesh, waarschijnlijk ook in Nepal omdat er een exemplaar vlak bij de grens met India is aangetroffen. De schildpad leeft in het stelsel van ontelbare kreekjes en meertjes rond de rivieren Ganges en Indus.
Over de habitat, de levenswijze en de voortplanting is vrijwel niets bekend, het is een vrij zeldzame soort.  


Foto 3
(https://lh6.googleusercontent.com/-5jSpz1rEJgo/UmrAIq7VsbI/AAAAAAAAC7c/alQ49pacz8s/s144/roodwang.jpg)

Letterlijk een oude bekende voor velen!
De roodwangschildpad of roodwangsierschildpad, Trachemys scripta elegans is een waterminnende schildpad uit de familie moerasschildpadden of Emydidae. De roodwangschildpad is een ondersoort van de lettersierschildpad (Tracemys scripta).
Hij komt van nature voor in het zuiden van de Verenigde Staten en in Mexico.
De schildpad is een alleseter die zowel kleine dieren als plantaardig materiaal eet. Vijanden zijn grotere vleesetende reptielen zoals krokodilachtigen en rovende zoogdieren. De eieren en jonge schildpadjes worden door vele dieren gegeten, variërend van mieren tot vissen.

De schildpad dankt zijn naam aan de kenmerkende rode vlek op iedere zijkant van de kop. Rode vlekken komen ook wel voor bij andere schildpadden, maar zijn dan anders van vorm, grootte en positie op het lichaam. Het schild en de rest van het lichaam is groen van kleur, met opvallende, gele strepen. De buikzijde is geel van kleur en heeft enkele donkere vlekken.

(https://lh4.googleusercontent.com/-gVfkxdcyrpw/UoE8pj1oVOI/AAAAAAAADPs/gfog3miDQjc/s400/Tortoise1_cepolina.jpg)

Een zonnende roodwangschildpad.
De roodwangschildpad is een dagactieve ondersoort die zich 's nachts terugtrekt in het water om te slapen.
Overdag wordt zowel 's ochtends als aan het eind van de middag een zonnebad genomen. Op het heetst van de dag bevinden de dieren zich in het water.
Het nemen van een zonnebad heeft verschillende doeleinden, de belangrijkste is dat een opgewarmde schildpad veel sneller is dan een exemplaar dat lang in het water heeft gezwommen.
Daarnaast zorgt een zonnebad voor het uitdrogen van het huidoppervlak, zodat in het water levende parasieten zoals bloedzuigers zich van de huid laten vallen.

In gematigde gebieden moet de roodwangschildpad een ruststadium aannemen om de koude en voedselarme winter door te komen.
In koudere streken overwintert de schildpad in de modder op de bodem van grotere wateren. Dergelijke exemplaren houden een echte winterslaap waarbij ze maandenlang geen enkele activiteit vertonen.

De roodwangschildpad is een alleseter die graag planten eet zoals groene bladeren, maar ook diverse groenten en fruit. Een groot deel van het menu bestaat uit vissen, wormen en slakken; aas wordt ook wel gegeten. Het dieet verandert naarmate de schildpad ouder wordt. De jongere dieren eten vooral dierlijk materiaal, terwijl de oudere schildpadden voornamelijk planten eten.

Wereldwijd is het een van de bekendste schildpadden. Het dier is vanwege zijn decoratieve uiterlijk over de gehele wereld verspreid als huisdier.
In vele landen zijn de schildpadden uitgezet of ontsnapt en weten ze zich in de natuur te handhaven.
Ze kunnen zich echter in België en Nederland niet voortplanten, omdat de zomers te koud zijn.
De import van roodwangschildpadden is in Europa verboden sinds 1998.


Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-HOPuJMg4QYc/UnkjXadVNAI/AAAAAAAADHQ/blbf9lZSZ7Y/s144/Mary%2520River%2520Turtle.jpg)

Deze malle punker is een Mary River Turtle, Elusor macrurus een schildpaddensoort uit de familie Chelidae.
Er is nog geen Nederlandse naam voor deze soort, die tevens de enige is uit het geslacht Elusor.

Met een schildlengte van 35 tot 40 centimeter is het een middelgrote soort.
Er is niet veel bekend over deze pas in 1994 beschreven soort, die de Maryrivier in Australië in de provincie Queensland als enige verspreidingsgebied heeft.
Dankzij acties van dierenbeschermers is de geplande dam in de Mary River er niet gekomen.

(https://lh4.googleusercontent.com/-qrp9VCDLMPE/UoE8ry6_M9I/AAAAAAAADP0/-CDVoWaxfSQ/s288/images.jpg)

De habitat bestaat uit stromend water hier en daar onderbroken door zandbanken, die gebruikt worden voor het afzetten van de eitjes, en ondergedoken objecten als bomen en rotsen om te schuilen.
Juvenielen eten vooral insectenlarven en zoetwatersponsen, oudere dieren gaan steeds meer plantaardig materiaal eten en worden volledig herbivoor.

(https://lh3.googleusercontent.com/-pvxVCWbvOXI/UoE8pn0HC0I/AAAAAAAADPo/FLTIYiCaE1k/s800/Mary_River_Turtle.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-yHHLFO7JeOY/UoE8tQCiaoI/AAAAAAAADQM/SPHB_O6gdY8/s400/img_18565b25d.jpg)

Bijzonder is de staart, die bij mannetjes disproportioneel groot is, vrouwtjes hebben een 'normale' staart en een wat in doorsnede breder schild. Vanwege het kleine verspreidingsgebied is er weinig variatie binnen de soort.
Opmerkelijk is dat deze soort als een van de weinige soorten schildpadden geslachtschromosomen heeft, het geslacht wordt dus niet bepaald door de omgevingstemperatuur zoals bij vrijwel alle andere schildpadden.

Daar gaat hij dan:
http://www.youtube.com/watch?v=szjgjZAdgSE



 saz  Hulde aan de twee Kekke Koppies Schildpaddologen van week 45: Martijn en Kevin!  saz
   Deze Knappe Koppen hebben laten zien een geweldige Kekke Koppies kennis te bezitten!
                                           Alle vier goed! Gefeliciteerd!


Bronnen: internet en wikipedia.

op 1 moet Batagur kachuga en martijn heeft  Batagur dhongoka.

dus kevin heeft gewonen.

of de  Batagur dhongoka en  Batagur kachuga moeten het zelfde dier zijn.

 saz Bedankt Tortoise voor je oplettendheid!
Mijn fout, met verontschuldging ik heb over de dhongoka van Martijn heen gelezen... cdfb*** dfjkzars)))

Ik heb het even nagezocht en dit mooie plaatje gevonden.

(https://lh6.googleusercontent.com/-A9krIAUSU04/UoFP3NNMaoI/AAAAAAAADQw/0Vfx12HQ96E/s800/12a_31_10_batagur_combined_86761.jpg)

Het moet inderdaad een Batagur Kachuga zijn.
Het spijt me Martijn, toch blijf ik het reuze KNAP vinden, ik zou er niets van bakken en moet alles nazoeken. Dat is trouwens leuk om te doen en zo leer ik veel, ook van jullie!


( Die Batagur-soorten zijn allemaal wel erg mooi! )

zijn inderdaad mooie soorten, ken niemand die deze soort houd. alleen in Duitsland bij een kweek centrum.

            (https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s144/middle_img.jpg)

Wat een prachtige dieren zijn die schildpadden toch!

Volgende week (wk 47) weer een nieuwe aflevering van Kekke Koppies raden.
Dan zal het om meer bekende soorten gaan, zodat iedereen mee kan doen.  (dgre)

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

Kekke Koppies raden!
De vorige serie Kekke Koppies waren niet gemakkelijk, je moest heel wat schildpadkennis bezitten om daar een naam bij te kunnen zetten.

Deze keer een eenvoudiger te raden viertal, zodat ook de beginnende en de wat gevorderde schildpadliefhebber mee kunnen doen.
Vergeet niet dat er internet bestaat, waar je eigenlijk alles kan opzoeken!
Kekke Koppies Kiekjes Kijken is natuurlijk ook erg leuk, let op die oogjes en de uitdrukking. Of is dat een menselijke benadering en kunnen schildpadden hun uitdrukking niet (of nauwelijks) wijzigen?

Hier zijn de Koppies van week 46, gewoon proberen en mee doen, succes!

Foto 1
(https://lh5.googleusercontent.com/-zXrFLW8G23A/Um2Ur3YcORI/AAAAAAAAC8g/tMoeQXJnpdc/s800/Testudo%2520horsfieldi.jpg)

Foto 2
(https://lh4.googleusercontent.com/-QOG3xPwNMn0/UojBewHkL0I/AAAAAAAADVg/bIxjg4kSMgY/s400/4ee52976ca29fea612114eb451372e03.jpg)

Foto 3
(https://lh3.googleusercontent.com/-De7WAsx4J3E/Um2Us8TegfI/AAAAAAAAC9A/yEobhRWEinA/s400/sulcata%2520tortoise%252C%2520or%2520African%2520spurred%2520tortoise%2520%2528Geochelone%2520sulcata%2529..jpg)

Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-NgLl9524FzM/UojC-SFxzDI/AAAAAAAADV8/PnQVPine1xI/s400/182115216e99ede4d55e85deb7ae1b64.jpg)

1. Testudo horsfieldii
2. Trachemys scripta troosti
3. Centrochelys sulcata
4. Geochelone carbonaria

1. Agrionemys horsfieldii horsfieldii
2. Trachemys scripta troosti
3. Centrochelys sulcata
4. Chelonoidis carbonaria

2= Trachemys scripta scripta, ondanks dat de streep niet compleet is.

 xsdfc  En wat denk je dat de andere drie zijn?  xsdfc

Inderdaad...! $$$$$

Landschildpadden.... nbrtdfg

Grapjurk!  ^^dsz^^

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

De oplossing van de Kekke Koppies week 46/47.
Vier heel bekende schildpadsoorten verschenen met hun mooie Koppies in beeld.

Allereerst kijken we eens naar het attente Koppie van het schildpad op
foto 1.
(https://lh4.googleusercontent.com/-QOG3xPwNMn0/UojBewHkL0I/AAAAAAAADVg/bIxjg4kSMgY/s288/4ee52976ca29fea612114eb451372e03.jpg)
Het betreft hier de geelwangschildpad,Trachemys scripta troosti is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae).
De geelwangschildpad bereikt een maximale schildlengte tot 21 centimeter, mannetjes blijven kleiner en hebben langere nagels en een langere, dikkere staart.
Het rugschild is bol van vorm, bij jongere exemplaren wat platter. Ook hebben jongere dieren een sterk afstekende landkaarttekening op het schild die met de jaren vervaagt.
Een typisch kenmerk zijn twee evenwijdig lopende strepen op de zijkanten van de kop die eindigen bij het oog, soms kan dit oranje zijn.
Vanwege het extra kleine gele streepje dat vanaf de onderste streep omhoog loopt, kun je in verwarring worden gebracht.

Verschil tussen geelbuik- en geelwangschildpad
De Geelbuik lijkt heel sterk op de geelwangschildpad.

(https://lh4.googleusercontent.com/-gTygKG2WYWw/UpIYHeFAA1I/AAAAAAAADbA/9k78MGYAS34/s288/Fig.%25202%2520Geelbuikschildpad%2520%2528Jelger%2520Herder%2529.jpg)
De geelbuikschildpad (Trachemys scripta scripta) is te herkennen door de "S" vormige, gele streep op de zijkant van de kop, de buik heeft meestal geen tot enkele vlekken.

Kruisingen hebben vaak kenmerken van beide ondersoorten en zijn moeilijk te onderscheiden. In de Nederlandse en Vlaamse reptielenwereld worden er overwegend veel kruisingen tussen deze 2 soorten ontdekt, dit omdat de 2 soorten veel met elkaar zijn gemixt.


(https://lh4.googleusercontent.com/-aOMMX_0XUWg/UpIYGCj1_2I/AAAAAAAADa4/3xmUBFm-c48/s800/Fig.%25203.%2520Geelwangschildpad.jpg)
De geelwangschildpad,Trachemys scripta troosti heeft twee horizontale gele strepen evenwijdig van elkaar op de zijkant van de kop en een buik met vele donkerbruine vlekken.
Geelwangen hebben vaak meer oogvormige vlekken op hun rugschild.


Foto 2
(https://lh5.googleusercontent.com/-zXrFLW8G23A/Um2Ur3YcORI/AAAAAAAAC8g/tMoeQXJnpdc/s288/Testudo%2520horsfieldi.jpg)

De vierteenlandschildpad,Testudo horsfieldii of Agrionemys horsfieldii, is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae), en wordt ook wel Russische vierteenlandschildpad of  Steppenschildpad genoemd.

(https://lh6.googleusercontent.com/-ONiYTSxsbMw/UpIYMEXjpYI/AAAAAAAADcU/jb7Atq4HRtM/s288/phoca_thumb_l_agrionemys%2520horsfieldii.kazachstanica.foto.r.bour.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-STA1tzeiNu8/UpIYLpogDaI/AAAAAAAADb8/v_B6PK34vwU/s288/phoca_thumb_l_agrionemys%2520horsfieldi.%2520steppe%2520habitat.jpg)
De vierteenlandschildpad leeft in warme streken in droge omgevingen in zuidoostelijk Azië.
De schildpad komt voor in de landen Afghanistan, Azerbeidzjan, China, Iran, Kazachstan, Kirgizië, Oezbekistan, Pakistan, Rusland, Tadzjikistan en Turkmenistan.
Het voedsel bestaat uit plantendelen als fruit, maar ook sappige groene planten, grassen en andere plantendelen worden gegeten.
De dieren zijn slechts enkele maanden actief, in de winter houdt deze soort een winterslaap in een hol onder de grond.
De schildpad overleeft een temperatuur van bijna vijf graden onder nul, waarschijnlijk doordat er in het lichaamsvocht een stof zit die werkt als antivries, zodat geen bevriezing optreedt.

De wetenschappelijke naam komt van de Amerikaanse arts en natuuronderzoeker Thomas Walker Horsfield (1773 –1859).
Volgens de traditie werd de soort geplaatst in de groep Testudo's. Dankzij de duidelijk verschillende uiterlijke karakteristieken, werd in 1966 de enkelsoortige geslachtsnaam Agrionemys voorgesteld.
Tegenwoordig is de naam Agrionemys horsfieldii algemeen erkend.


Testudo is een geslacht van schildpadden uit de familie landschildpadden (Testudinidae).
Tegenwoordig telt het geslacht 8 soorten, maar een groot deel van alle schildpadden die zijn beschreven werden ooit tot Testudo gerekend, ook soorten uit andere families zoals moerasschildpadden. Zelfs totaal niet gelijkende soorten die zeer aquatisch zijn en nooit uit het water komen, zoals de Afrikaanse weekschildpad, werden ooit tot Testudo gerekend.

De landschildpadden uit het geslacht Testudo zijn allemaal typisch landbewonende soorten die uitsluitend leven van planten, meestal grassen en bladeren.
De soorten zijn zo goed op het land aangepast dat ze zouden verdrinken in diep water, en leven vaak in droge, warme omgevingen.
De acht soorten komen vooral voor in Europa en Noord-Afrika, enkele soorten komen voor in Azië tot in China en het Midden-Oosten.
In Noord- en Zuid-Amerika en Australië komt geen enkele testudo-soort voor!

(http://www.landschildpad.be/2012/index.php/species/cryptodira-halsbergers/testudinidae-landschildpadden/agrionemys/425-agrionemys-horsfieldii)


Foto 3
(https://lh3.googleusercontent.com/-De7WAsx4J3E/Um2Us8TegfI/AAAAAAAAC9A/yEobhRWEinA/s288/sulcata%2520tortoise%252C%2520or%2520African%2520spurred%2520tortoise%2520%2528Geochelone%2520sulcata%2529..jpg)
De sporenschildpad Centrochelys sulcata, Geochelone sulcata is de grootste op het vasteland levende Schildpad.
Volgens de taxonomische indeling behoort hij tot de Testudinidae (Landschildpadden) en tot het geslacht Geochelone.

Deze schildpadden kunnen tot 100 kg wegen en een schildlengte tot maximaal 83 centimeter bereiken.
De sporenschildpad komt voor van de westelijke Afrikaanse Sahelzone tot het oostelijke deel van Soedan.
Het wordt wel als huisdier gehouden, maar wordt extreem groot en zwaar en is bijzonder sterk! Daarom is deze schildpad niet geschikt voor een klein terrarium. Er kan wel een tochtvrije ruimte gebruikt worden met een temperatuur tussen 25-30°C.
De schildpadden zijn bij een gewicht van 15-20 kg geslachtsrijp en tijdens de paring maken de mannetjes een geluid dat lijkt op het geluid van een ezel.  qazdg
De vrouwtjes leggen maximaal drie keer per jaar 30 eieren. Het duurt lang voordat deze eieren uitkomen.
Afhankelijk van de temperatuur en de conditie duurt het drie tot vijf maanden.

(https://lh4.googleusercontent.com/-QF17q3AZmy8/UpIYJCq1N2I/AAAAAAAADbk/U0u1jeP4snk/s400/Centrochelys_sulcata_Tiergarten_Worms_2011.JPG) (https://lh6.googleusercontent.com/-yaiuvmsJt6g/UpIYDlVp6LI/AAAAAAAADaw/JB2xK_s5d5s/s288/Centrochelys%2520sulcata%2529.JPG)
Rechts: Sporenschildpad in de dierentuin van Worms (Rheinland-Pfalz, Duitsland).

Voor meer prachtige sulcatafoto's kijk op dit forum:
http://schildpaddenforum.net/index.php?topic=3066.0 (http://schildpaddenforum.net/index.php?topic=3066.0)


Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-NgLl9524FzM/UojC-SFxzDI/AAAAAAAADV8/PnQVPine1xI/s144/182115216e99ede4d55e85deb7ae1b64.jpg)
De kolenbranderschildpad Chelonoidis carbonaria,  is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae). De soort behoorde eerder tot de geslachten Geochelone en Testudo zodat in de literatuur vaak de verouderde naam wordt gebruikt.

(https://lh6.googleusercontent.com/-EUDj4_gQt50/UpIYKrg5gcI/AAAAAAAADcI/GzaBV0O2Eyo/s400/geoccarb3.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-B-fYQvqxC2s/UpIYKh0cuKI/AAAAAAAADbo/7yt-mnYrqrE/s400/jabuti%2520piranga%2520vermelho3.jpg)
De kolenbranderschildpad heeft een langwerpig, zwart schild met op iedere rugplaat een gele, vage vijfhoek. De schildrand is geel, op de kop en poten zijn onregelmatige, gele vlekken aanwezig.
Bij de juveniele dieren zijn de gele vlekken op de kop en schild groter, ze hebben felrode schubben op de poten.

De maximale lengte van de carapax of rugschild is 51 centimeter maar veel exemplaren blijven ongeveer 35- 40 cm lang.

De soort komt voor in grote delen van tropisch Zuid-Amerika; Argentinië, Brazilië, Colombia, Frans-Guyana, Guyana, Nicaragua, Panama, Paraguay, Suriname, Trinidad en Venezuela. De habitat bestaat uit vochtige steppen en graslanden niet ver van stroompjes want de schildpad heeft wel vocht nodig. Het menu is vegetarisch en bestaat hoofdzakelijk uit plantendelen en fruit, maar ook aas wordt wel gegeten.

(https://lh5.googleusercontent.com/-vxqhPtrng2U/UpIYNOFG0jI/AAAAAAAADcY/4OOcj1S2YWo/s400/stuinmei2008008xl0.jpg)

(https://lh4.googleusercontent.com/-JQd6t-56nqQ/UpIYKELtULI/AAAAAAAADbc/eeIhklCa_4o/s288/gelealbinojuli2008004po4.jpg) (https://lh3.googleusercontent.com/-Lx9dI-WRZxk/UpIYJiIa9LI/AAAAAAAADbU/MZEfbkzkuaM/s288/albinosapril2009020.jpg)

Algemeen moderator van dit forum, Fred Gaal kweekte enkele albino kolenbranders!
Kijk maar: http://schildpaddenforum.net/index.php/topic,778.15.html (http://schildpaddenforum.net/index.php/topic,778.15.html)


Zo mensen, ik hoop dat jullie genoten hebben van deze aflevering Kekke Koppies!
Aanvullingen en reacties zijn altijd welkom!
Ik vond het weer leuk om te doen en alles op te zoeken!  sdgfr

                  (https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s144/middle_img.jpg)

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s144/middle_img.jpg)

TOM O.
1. Testudo horsfieldii
2. Trachemys scripta troosti
3. Centrochelys sulcata
4. Geochelone carbonaria

KEVINVH
1. Agrionemys horsfieldii horsfieldii
2. Trachemys scripta troosti
3. Centrochelys sulcata
4. Chelonoidis carbonaria

RAZORCLAW
2= Trachemys scripta scripta, ondanks dat de streep niet compleet is.

NICWILL
Inderdaad...!

(P.S. foto 1 en foto 2 zijn in de oplossing verwisseld)

Kekke Koppies schildpaddologen
van week 46/47 zijn geworden:

            TOM O.
               en
           KEVINVH

 saz Beiden gefeliciteerd!  saz

       (https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s144/middle_img.jpg)

Het dier op de foto is een Trachemys scripta scripta, ondanks dat de typische s-vorm op de kop niet de standaard vorm heeft. De gehele bouw van de kop, maar ook de overige lijnen op de kop en nek zijn typisch voor de T. s. scripta.
 xwcds

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

Nieuwe Kekke Koppies, nieuwe kansen!
Geef deze mooie monsters van week 48 een naam:


Foto 1
(https://lh6.googleusercontent.com/-nH24Yk4S8FE/UpYVjF0LGVI/AAAAAAAADdo/tLleFaS7Hik/s400/29_-_Male_hickatee_Belize_River_05.03.10.jpg)


Foto 2
(https://lh3.googleusercontent.com/-m96NVShiUCY/UpYZarKKKiI/AAAAAAAADg4/nBVaEf__MG0/s400/0f729734d0b9f041c52f7ed9e6d2f24f.jpg)

Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/-irTtxQ3mdsg/UpYVj9W-V1I/AAAAAAAADd0/5AJpfwUs84w/s400/7b04f0c93c32549370bb9aa077e027d7.jpg)


Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-dlf2tBW_ELY/UpYZbJ9J13I/AAAAAAAADg0/m24bT8IRikE/s400/966c01de565ef67d41719db848969835-1.jpg)

          ^^gr^^    !! SUCCES !!   ^^gr^^

Ik waag even een poging:
1 Dermatemys mawii
2 Platysternon megacephalum
3 Elseya irwini
4 Dermochelys coriacea

                                                        (https://lh5.googleusercontent.com/-bq-c90fZrAQ/Um_Vw2pizUI/AAAAAAAAC-M/zYDsnWkI8zk/s800/78016.gif.png.gif)
        Kekke Koppies raden?
 njukl Dat kan nog tot morgenavond 24 uur njukl

deze zijn allemaal goed dus raden heeft geen zin meer.

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

Van welke soorten waren de Kekke Koppies van week 48?
Nou dacht ik toch werkelijk dat dit geen gemakkelijk benoembare soorten waren deze keer...
Er zaten een paar reuze monsterkoppies bij, en wat dacht je van die opengesperde muil met 'tanden'?  $$$$$
Behalve het eerste Koppie zijn de andere drie behoorlijke prehistorische griezels.


Foto 1
(https://lh6.googleusercontent.com/-nH24Yk4S8FE/UpYVjF0LGVI/AAAAAAAADdo/tLleFaS7Hik/s144/29_-_Male_hickatee_Belize_River_05.03.10.jpg)

De tabascoschildpad (Dermatemys mawii) is een grote schildpad uit de monotypische familie tabascoschildpadden (Dermatemydidae). Het is één van de sterkst bedreigde schildpadden ter wereld.
De tabascoschildpad komt voor in Zuid- en Midden-Amerika van Mexico tot Guatemala. De naam is te danken aan de Mexicaanse staat Tabasco.
De habitat bestaat uit heldere rivieren, meren en grote sloten. Hij komt voor in drie van elkaar afgescheiden stroomgebieden.
Hier zien we een mannetje uit de Belize rivier, Hickatee zoals het lokaal genoemd wordt.

Ondanks de fysieke scheiding zijn de verschillende populaties niet genetisch van elkaar af te zonderen. De onderzoekers zien als mogelijke oorzaak het kweken van de schildpadden door de Maya's, die de dieren tot ver uit hun oorspronkelijke leefgebied  transporteerden. Ontsnapte exemplaren zouden genetische afzondering hebben verhinderd.
Het dier is volledig vegetarisch en eet waterplanten, loof- en koolsoorten en fruit.
Omdat deze soort kwetsbaar en beschermd is, is er niet veel bekend over de levenswijze omdat de schildpad zelden in gevangenschap wordt gehouden.

(https://lh5.googleusercontent.com/-eNYDoHlrpZA/UpYVlkpYZzI/AAAAAAAADeM/7LEfySxU8vU/s400/Dermatemys-mawii-03000030266_01.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-NbMIDgkAebc/UpYVy-Db23I/AAAAAAAADfg/ofngLidvWcs/s400/thumb-1.jpg)

Foto 2
(https://lh3.googleusercontent.com/-m96NVShiUCY/UpYZarKKKiI/AAAAAAAADg4/nBVaEf__MG0/s144/0f729734d0b9f041c52f7ed9e6d2f24f.jpg)

Werkelijk een voorhistorisch monster met die gepantserde kop!
De grootkopschildpad, big-headed turtle (Platysternon megacephalum) heeft zo'n enorme kop dat deze niet teruggetrokken kan worden in het schild.

De grootkopschildpad is een schildpad uit de familie grootkopschildpadden (Platysternidae).
De schildlengte is maximaal 20 centimeter en hoewel de schildpad inderdaad een buitenproportioneel grote kop heeft, kan de soort net zo goed langstaartschildpad worden genoemd. De staart is bijna even lang als het schild in tegenstelling tot de meeste schildpadden die een zeer korte staart hebben.
Zowel de staart als de kop kunnen niet in het schild worden teruggetrokken. Omdat deze soort erg grote en sterke kaken heeft, zijn er maar weinig predatoren die het gevecht direct met de kop aangaan.
De poten zijn door de goed ontwikkelde zwemvliezen erg breed en het schild is relatief klein en zeer plat, roestbruin van kleur en meestal erg glad.

(https://lh4.googleusercontent.com/-_k91JxWjXrA/UpYVwS8UfcI/AAAAAAAADes/tLmkhUSZheU/s400/Platysternon%2520megacephalum%2520peguense.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-007tWLgYR9g/UpYVk0ZjGEI/AAAAAAAADeA/_pjDLT62NLY/s400/Big-headed%2520turtle.jpg)
(https://lh3.googleusercontent.com/-K8k9VrRNKKs/UpYVkgR6dzI/AAAAAAAADd8/8kaFuzoG89A/s400/ANI080-00077.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-z8kR4Sug_k4/UpYVwLiKI8I/AAAAAAAADew/iODU-eq765U/s400/Large%2520adult%2520Platysternon%2520megacephalum%2520peguense.jpg)

De schildpad blijft het liefst in het water maar zont soms op takken en boomstronken.
Opmerkelijk is dat de schildpad soms in bomen klimt, hierbij wordt de bek als grijporgaan gebruikt!  ^^yu
Op het land is dit dier erg op zijn hoede en agressief omdat het hier kwetsbaar is.  iukj)))

De grootkopschildpad komt voor in Myanmar, Thailand en zuidelijk China. De habitat bestaat uit beken en stromen met enige diepte, maar ook wel in rivieren en grotere meren, de soort komt niet algemeen voor.
Het voedsel bestaat uit vissen, maar ook insecten, wormen en soms plantendelen als bladeren, knoppen en vruchten worden gegeten.


Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/-irTtxQ3mdsg/UpYVj9W-V1I/AAAAAAAADd0/5AJpfwUs84w/s400/7b04f0c93c32549370bb9aa077e027d7.jpg)

Juist, toen vond ik een kek prachtexemplaar van bovenaf gefotografeerd. Dat leek me niet eenvoudig thuis te brengen omdat verdere kenmerken niet duidelijk waren.
De kop van een Irwin schildpad, Irwin's turtle (Elseya irwini)!
Zijn karakteristieke bleke kopkleur was niet goed te zien op deze foto.

(https://lh3.googleusercontent.com/-2y2ZzDdvfu4/UpYVydvXomI/AAAAAAAADfc/dmYbTFjrVqs/s800/irwins-turtle-250.jpg)

Elseya irwini is een schildpad uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae). De schildpad werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1997, zodat nog niet alle literatuur de soort vermeld.
Elseya irwini is endemisch in Australië, en alleen in de provincie Queensland.

(https://lh3.googleusercontent.com/-0EFNefUdiDU/UpYVw_M1G6I/AAAAAAAADe4/qnlOX-Qj-tU/s400/animals-irwinsturtle-slide1-web.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-5MoFHbhenuM/UpYVxsv7-OI/AAAAAAAADfI/1RMLl8S4VRs/s400/animals-irwinsturtle-slide2-web.jpg)

Wie heeft niet de documentaire's op tv gezien van de 'Crocodile hunter' waaghals Steve Irwin, helaas tijdens een van zijn avonturen overleden door een fatale steek van een 'stingray', een pijlstaartrog.
Een van Steve's meest beroemde ontdekkingen deed hij toen hij samen met zijn vader onderzoek deed naar krokodillen.
Een ongewone witte flits in het water trok zijn aandacht, enthousiast als gewoonlijk en zonder te letten op eventueel aanwezige krokodillen, sprong hij direct in het water om uit te zoeken wat dat kon zijn.
Steve ontdekte zo een nog onbekende schildpad met een bleke kop en een roze neus, een dergelijk dier had hij nog nooit eerder gezien. Het bleek inderdaad een bijzondere nieuwe ontdekking in de wereld van de herpetologie.
Australische herpetoloog John Cann beschreef de soort en vernoemde het naar zijn ontdekker.

Er wordt nog steeds onderzoek gedaan naar het gedrag van de soort in het wild.
Als voedsel worden slakken en planten genuttigd, mogelijk zijn de vrouwtjes volledig herbivoor.
HUn voornaamste vijand zijn de krokodillen.
Mannen worden half zo groot als de vrouwen van ca. 29cm.
De populatie wordt geschat op zo'n vier tot vijfduizend exemplaren.

Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-dlf2tBW_ELY/UpYZbJ9J13I/AAAAAAAADg0/m24bT8IRikE/s144/966c01de565ef67d41719db848969835-1.jpg)

Een enorme muil met weerhaken, geweldig!
Dat het van een redelijk bekend schildpad is zou beslist niet iedereen zomaar weten, dacht ik...  qazdg

De beste schildpadbek ooit heeft de Lederschildpad, leatherback turtle (Dermochelys coriacea) die een bek heeft waar menig Alien jaloers op is.
Met inwendige naar binnen gerichte haken, zal deze grootste schildpad ter wereld zijn prooi niet snel loslaten en ben je eigenlijk gewoon de sjaak als hij of zij je vast heeft.  xwcqs

De grootste Lederschildpad die men heeft gezien had een lengte 2,74 meter en een gewicht van 914 kilo.

(https://lh6.googleusercontent.com/-KqYFGdhztm8/Up5Ny-Ow3fI/AAAAAAAADjo/xkngQKq_mUs/s400/21d09d8253874cb9b9f4579ec1cffeab.jpg) (https://lh3.googleusercontent.com/-tr2OSnjgi9M/Up5Ny9Gd90I/AAAAAAAADjk/L6pEixmW68Y/s400/LeatherbackSeaTurtle_CCC-DanielEvans.jpg)

 saz saz saz saz saz
En dan de uitslag.
Ik heb mijn best gedaan om het moeilijk te maken.
Jerre kwam echter tot mijn verbazing zeer snel met een antwoord;
1 Dermatemys mawii
2 Platysternon megacephalum
3 Elseya irwini
4 Dermochelys coriacea

Later gevolgd door Tortoise die daar niets aan te verbeteren zag!   szaqw

Gefeliciteerd Jerre en Tortoise!
Jullie zijn Kekke Koppies Schildpaddologen van week 48

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)


Wie geeft ze een naam?
Oplossingen zijn welkom tot zondagavond tien uur 15-12-2013.


Foto 1
(https://lh3.googleusercontent.com/-qVwKZrSnft8/UqXoiZ6YyfI/AAAAAAAADm8/ASf-U7SJG5Y/s800/bb25424829ef2239efc2d8f0e632f10a.jpg)

Foto 2
(https://lh4.googleusercontent.com/-cuV5JR_HGc8/UqXqTz1PwQI/AAAAAAAADng/oDzaOth3IbQ/s400/5c73a55774e4086740c61af4faf5a8aa.jpg)

Foto 3
(https://lh5.googleusercontent.com/-xUORsGZeigs/UqXrYKobn4I/AAAAAAAADno/wWY7iiDqbH8/s400/181c2a0988580f2eb0ba36887512e95d.jpg)

Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-RIw5L_gIYjs/UqX5jzpevWI/AAAAAAAADpY/fPZbReJnjN0/s400/keeled1_zpscd7a9628.jpg)

foto 1. rhinoclemmys funera
foto 2. Terrapene ????
foto 3. macrochelys temminickii
foto 4. cuora (Pyxidea)  mouhotii obsti

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

Hierbij de uitslag van de Kekke Koppies van week 50.
 bgfd Het was weer een hele studie en moeilijk om te kiezen welke koppies het deze week zouden worden.
Van de ene soort kom je op de andere nog mooiere of interessantere soort!  sdgfr
Die komen de volgende aflevering dan wel aan de beurt  hrgb

Er staan weer vier prachtige soorten in de schijnwerpers: maar liefst drie leden uit de familie van de Geoemydidae, en het buitenbeentje komt uit de familie Chelydridae.

Foto 1
(https://lh3.googleusercontent.com/-qVwKZrSnft8/UqXoiZ6YyfI/AAAAAAAADm8/ASf-U7SJG5Y/s144/bb25424829ef2239efc2d8f0e632f10a.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-pHbh0lj3WjY/UqXoXHkeDoI/AAAAAAAADmo/If0qDe3CMfE/s288/bb25424829ef2239efc2d8f0e632f10a.jpg)
(https://lh4.googleusercontent.com/-vyrDAe0cZb8/UqXo29fPvBI/AAAAAAAADnQ/IWROjBdMPQ0/s288/cdd03b53a25d0b64fb9275cd81e90494.jpg)

Zwarte aardschildpadden (Rhinoclemmys funerea)  uit de familie van Geoemydidae, warmen zich op te in de zon.
Rhinoclemmys funerea komt voor in grote delen van Midden-Amerika, de habitat bestaat uit moerassen en andere vochtige en waterrijke milieus, vijvers en rivieren in vochtige bossen.
Bij een lengte van ongeveer 20 cm is de schildpad geslachtsrijp, tijdens de paring achtervolgen de mannetjes de vrouwtjes in het water, ze strekken de nek uit en vibreren met de kop als het vrouwtje op haar plaats blijft.
Het voedsel bestaat grotendeels uit plantaardig materiaal als fruit, grassen en grootbladerige planten, exemplaren in gevangenschap accepteren echter ook vlees.
In 2000 is voor het eerst in Europa met deze schildpadden gekweekt door de kweker Jelle Hofstra, zie het tijdschrift Trionyx 3(1).

Wil je nader kennismaken met Jelle Hofstra? Dit is zijn website:
http://www.koudbloedigen-jelle-hofstra.nl/171508016 (http://www.koudbloedigen-jelle-hofstra.nl/171508016)


Foto 2
(https://lh4.googleusercontent.com/-cuV5JR_HGc8/UqXqTz1PwQI/AAAAAAAADng/oDzaOth3IbQ/s144/5c73a55774e4086740c61af4faf5a8aa.jpg)

Dit Kekke ongewassen prut Koppie komt eveneens uit de familie van Geoemydidae.
Het is de Spenglers aardschildpad of gezaagde aardschildpad(Geoemyda spengleri).
Het rugschild bereikt een lengte van maximaal 13 centimeter en is grijsbruin tot donkerbruin van kleur, evenals het buikschild.
De kleur van de ogen is bij de man wit tot lichtgrijs, bij de vrouw geel tot roodachtig.
Spenglers aardschildpad komt voor in Azië, in China en Vietnam.
De habitat bestaat uit de strooisellaag van de bodem van het bos. Het is een landbewonende soort die soms het water betreedt.

(https://lh6.googleusercontent.com/-zYf1wgpifxc/UqXr5p6S4BI/AAAAAAAADnw/RvA5eANcnfw/s288/6b07aedc17142d5706c8b4a93309eb2c.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-LZI2L0bK32M/Uq9dQS2YEQI/AAAAAAAADxo/ATHc9Eg38KU/s288/25760024101e039eabc9xc8.jpg)


Foto 3
(https://lh5.googleusercontent.com/-xUORsGZeigs/UqXrYKobn4I/AAAAAAAADno/wWY7iiDqbH8/s144/181c2a0988580f2eb0ba36887512e95d.jpg) (https://lh3.googleusercontent.com/-tBrdvZvRYu8/UqXzE-pCBpI/AAAAAAAADpE/DiCK79N2No0/s288/e7bdc5b6987d702f050dfd48c9dc27e4.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-jUQXqSNSLVg/UqXzE8IbZDI/AAAAAAAADo4/NYBpJajl8og/s288/c87f60845c301c9c25d5936f97c28006-1.jpg)

Eén van de grootste zoetwaterschildpadden is de Alligatorschildpad (Macroclemys temminckii), die samen met nog een soort tot de familie Chelydridae (Bijtschildpadden) behoort. Dit kolossale beest kan een gewicht bereiken van tegen de 100 kilogram.
Andere veelgebruikte benamingen zijn alligatorchelydra en gierschildpad, en de geslachtsnaam is in het verleden zowel Macroclemys als Macroclemmys geweest, waardoor niet altijd de juiste naam wordt gebruikt.

Het menu bestaat voornamelijk uit vis, die de alligatorschildpad lokt door op de bodem te gaan liggen met wijd opengesperde bek en dan de wormachtige tong te bewegen. Het op een rots gelijkende lichaam en het donkere verhemelte dat op modder lijkt zorgen ervoor dat het dier daar erg succesvol in is.
De schildpad ziet niet veel en gaat af op gevoel; als de tong wordt aangeraakt klapt de val dicht, wat vaak betekent dat een vis al hapklaar in twee stukken wordt gebeten.
Buiten vis gaan ze af op alles wat beweegt, knaagdieren, amfibieën en zelfs watervogels, die de schildpad als een ware alligator onder water sleurt en met de bek en poten uit elkaar trekt. Ook wordt aas gegeten, dat met het goede reukvermogen van de schildpad wordt opgespoord.

Het verspreidingsgebied omvat het zuidoosten van de Verenigde Staten, in Florida en aangrenzende provincies in de kom van de Golf van Mexico.
De schildpad houdt van vrijwel alle grotere wateren met ondiepe delen, een modderbodem en enige onderwatervegetatie, en is een echt waterdier dat maar zelden op het land komt.
Alleen om de eitjes af te zetten en om van poel te wisselen als de 'thuispoel' dreigt op te drogen wordt het land betreden.

Het schild is opvallend bulterig en heeft drie steile lengterichels en een diep, ruitvormig reliëf. De dunne staart is bijna even lang als het schild en de ogen staan wat meer aan de zijkant van de kop. De relatief grote kop bestaat voor het grootste deel uit kaak, waarvan de kaakspieren tot de krachtigste uit de schildpaddenwereld behoren.

De volwassen alligatorschildpad heeft nauwelijks tot geen natuurlijke vijanden. Hij is niet kwetsbaar voor de aanvallen van andere rivierdieren, en weet aanvallen van deze in de regel prima af te slaan. Juveniele exemplaren worden echter vaak opgegeten door vogels en grote vissen (later is dit echter andersom!).
Wilde honden en zwijnen willen nogal eens de eieren opgraven wanneer de vrouwtjes de eieren gelegd en begraven hebben.
Het enige waar de populatie daadwerkelijk onder te lijden heeft is de mens.

Hoewel vele schildpadden in gevangenschap worden gehouden, is een alligatorschildpad geen huisdier. Als men ze slecht verzorgt, blijven ze klein en kwijnen weg; als men ze goed verzorgt, worden het vlees verslindende monsters die door een dikke tak kunnen bijten en angstvallig van huisdieren en kinderen weggehouden dienen te worden. Bovendien heeft een enkel volwassen exemplaar een terrarium nodig van ongeveer 10 vierkante meter, en zien soortgenoten elkaar als rivalen tot er eentje niet meer leeft.

De alligatorschildpad heeft erg smakelijk vlees. Hierdoor is er al sinds de kolonisatie hevig op de schildpad gejaagd waardoor de soort nu zeldzamer is. Vroeger reikte het verspreidingsgebied waarschijnlijk van zuid-Canada tot het noorden van Mexico.
In sommige gebieden is de alligatorschildpad al ernstig bedreigd, echter lang niet overal. In het grootste deel van zijn verspreidingsgebied is de schildpad beschermd.

- Over het exceptionele reukvermogen gaan verscheidene verhalen; onder andere het verhaal van de politie in de VS die er maar niet in slaagde de lijken van een aantal dode mensen op te sporen in een meer, terwijl ze toch echt zeker wisten dat de slachtoffers erin lagen. Een oude indiaan bood uitkomst; een alligatorschildpad werd gevangen en 'aangelijnd' met een touw, en vervolgens in het meer uitgezet. Iedere keer als de lijn niet meer langer werd, zat aan het uiteinde steevast de schildpad aas te eten... Het verhaal is echter niet geverifieerd.  xwcds

- In 2013 werd in het Duitse Irsee de achillespees van een jongen overgebeten. Uit de bijtwonde kon men afleiden dat er een alligatorschildpad in het meer zit.  xwcqs


Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-RIw5L_gIYjs/UqX5jzpevWI/AAAAAAAADpY/fPZbReJnjN0/s144/keeled1_zpscd7a9628.jpg) (https://lh3.googleusercontent.com/-KlAyvuvfAJw/UqX5vu9PcYI/AAAAAAAADpg/ag-kib21Bmg/s288/keeled1_zpscd7a9628-2.jpg)
(https://lh6.googleusercontent.com/-hymFZ5zitbs/Uq9cgcoBwWI/AAAAAAAADxc/9Lsg8M-uwMM/s288/Cuora%2520mouhotii.jpg)

Cuora Mouhotii Obsti is een ondersoort van de  Aziatische doornschildpad (Cuora mouhotii), een schildpad uit de familie Geoemydidae.

Andere Nederlandse namen zijn Indische of Maleise doorn(rand)schildpad. De soort is al vaak van wetenschappelijke naam veranderd, zo behoorde de schildpad in het verleden tot de geslachten Cyclemys, Geoemyda en Pyxidea.
In 2004 is de soort, overigens voor de tweede keer, ingedeeld bij het geslacht Cuora, waardoor de literatuur niet altijd eenduidig is over de wetenschappelijke naam.

(https://lh3.googleusercontent.com/-buu3w-fALoU/Uq9btx3EuxI/AAAAAAAADwo/Mv47M6mLWmc/s288/424_1_25.JPG) (https://lh4.googleusercontent.com/-v4drc46BRKk/Uq9btysJXSI/AAAAAAAADwk/hV9tpluF7tQ/s288/424_3_26.JPG) (https://lh5.googleusercontent.com/-5kvB4NVjxZE/Uq9bt4jGr8I/AAAAAAAADwg/enX9FzcVBQ8/s288/424_2_26.JPG)

De schildlengte is ongeveer 18 centimeter, het ovale schild is iets afgeplat en de hoornplaten aan de achterzijde van het schild zijn sterk zaag-achtig getand. Dit is om het dier op een blad te laten lijken en dient niet ter verdediging.
Kenmerkend zijn de drie opstaande lengtekielen op het schild, één op het midden van het schild van kop tot staart en aan weerszijden hiervan twee kortere die de schildranden niet raken.
De kleur is altijd bruin, groene exemplaren komen niet voor, de huid is donkerder tot zwart. Vooral de juvenielen hebben een naar zwart neigende kleur, evenals een gele schildrand die na enkele vervellingen verdwijnt. De richels vervagen na verloop van tijd maar verdwijnen nooit helemaal, ook hebben jongere exemplaren een platter schild dat met de jaren boller wordt. Mannetjes hebben een dikkere en langere staart.

De Aziatische doornschildpad leeft in oostelijk India, Laos, Vietnam, Myanmar, Thailand en zuidelijk China.
Het is een landbewoner die tussen de bladeren in bossen leeft, de schildkleur en -vorm doen denken aan een blad.
De schildpad zoekt het water niet op, ook niet bij gevaar. Op het menu staan in het wild waarschijnlijk voornamelijk planten, maar in gevangenschap gehouden dieren bleken meer omnivoor tot carnivoor te zijn.

Een sterke bedreiging voor de soort is de Aziatische traditionele medicijnindustrie die de schildpad in grote hoeveelheden 'oogst', maar dat geldt voor een zeer groot aantal soorten schildpadden.


Bronnen: wikipedia, asianturtleprogram, arkive, e.v.a.

Deze keer hadden we maar 1 deelnemer !
Maar wel een KNAPPE, kijk maar szaqw

De oplossing van Tortoise:
foto 1. rhinoclemmys funera
foto 2. Terrapene ?
foto 3. macrochelys temminickii
foto 4. cuora (Pyxidea)  mouhotii obsti

De Kekke Koppies oplossing:
Foto 1: Zwarte aardschildpad (Rhinoclemmys funerea)
Foto 2: Spenglers aardschildpad of gezaagde aardschildpad(Geoemyda spengleri)
Foto 3: Alligatorschildpad (Macroclemys temminckii)
Foto 4: Aziatische doornschildpad (Cuora mouhotii obsti) (eerder Pyxidea)

 (dgre)  Driemaal goed, Tortoise gefeliciteerd!  (dgre)

Yeah.... niet meegedaan maar nummer 2 had ik wel goed, omdat ik de rest niet goed wist dacht ik laat maar :p

(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s400/nametheturtle.jpg)


Nieuwe Kekke Koppies, hoe heten ze ? Wie weten ze ?

Foto 1
(https://lh4.googleusercontent.com/-DoDZ1CEaed0/Ut2Mzz3buJI/AAAAAAAAEBw/KjiMOYW8zAo/s800/a385cf1dd5aed3663cef2072ad3ebde3.jpg)

Foto 2
(https://lh5.googleusercontent.com/-que0YtfsfhU/Ut2NutvRErI/AAAAAAAAEC8/QdiJYToBTpk/s400/redheadedtempleutrtle.jpg)

Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/--tdF7jLEpeQ/Ut2PybDRDTI/AAAAAAAAED8/UNvzyXvIDPs/s400/Malayan%2520Snail-eating%2520Turtle%2520Malayemys%2520macrocephala%2520.jpg)

Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-1RK7dHOpylM/Ut2RTtRTBAI/AAAAAAAAEEk/4xsUwZxlUbk/s400/Cuora%2520flavomarginatachinese-box-turtle-4.jpg)

Allemaal weer fraaie snoeten.
Gewoon meedoen allemaal!

Volgende week de uitslag.
(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s400/nametheturtle.jpg)

           (https://lh5.googleusercontent.com/-aVOKvM9y8DE/UuQG5z-pnvI/AAAAAAAAEF8/Xs3gqAl65OU/s288/turtle-head-t-shirt-18432-p.jpg)

Vooruit mensen, wie geeft de schildpadden een naam?

Heb werkelijk geen idee Norma haha dus vandaar dat ik niet reageer  ^^dsz^^

2,3,4 weet ik wel, maar 1 kan ik maar niet vinden.

1=Batagur (baska) baska
2=Heosemys annandalii
3=Malayemys (subtrijuga) macrocephala
4=Cuora flavomarginata ssp.

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

Hier volgt de uitslag van de eerste serie Kekke Koppies van 2014.

Foto 1
(https://lh4.googleusercontent.com/-DoDZ1CEaed0/Ut2Mzz3buJI/AAAAAAAAEBw/KjiMOYW8zAo/s800/a385cf1dd5aed3663cef2072ad3ebde3.jpg)
(https://lh5.googleusercontent.com/-mov9ibr3JB4/Ut2NCZuiodI/AAAAAAAAECE/u26Xn5Smx4o/s400/batagur%2520baska.jpg)

Batagur is een geslacht van schildpadden uit de familie Geoemydidae. Er zijn zes soorten, die vroeger tot andere geslachten werden gerekend zoals het niet langer erkende geslacht Kachuga.
Alle soorten komen uitsluitend voor in zuidelijk Azië. De schildpadden komen voor in de landen Thailand, India, Pakistan en Bangladesh, een enkele soort tot in China.
De verschillende soorten worden dakschildpadden genoemd vanwege de duidelijk zichtbare kiel op het midden van het schild. De verhoging loopt bij een aantal soorten uit in een soort stekel- of kielachtige punt, dat wat lijkt op het dak van een huis.
Vrijwel alle soorten zijn sterk bedreigd.

De wetenschappeljke naam Batagur baska werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1831. Oorspronkelijk werd de naam Emys baska gebruikt, de geslachtsnaam werd later veranderd naar Batagur.

Er worden twee ondersoorten erkend die sterk verschillen in verspreidingsgebied. De ondersoort Batagur baska baska komt voor in het grootste deel van het areaal. De ondersoort Batagur baska ranongensis is endemisch in Thailand, en dan alleen in wateren in de provincie Changwat Ranong.

(https://lh6.googleusercontent.com/-A9krIAUSU04/UoFP3NNMaoI/AAAAAAAADQw/0Vfx12HQ96E/s400/12a_31_10_batagur_combined_86761.jpg)



Foto 2
(https://lh5.googleusercontent.com/-que0YtfsfhU/Ut2NutvRErI/AAAAAAAAEC8/QdiJYToBTpk/s288/redheadedtempleutrtle.jpg)
(https://lh5.googleusercontent.com/-SZxJiIWBVxU/Ut2O3VXusoI/AAAAAAAAEDU/NlwUttcBbEI/s400/Heosemys%2520annandalii.JPG)

De tempelschildpad (Heosemys annandalii) is een schildpad uit de familie Geoemydidae. De soort werd vroeger tot het geslachten Clemmys en Hieremys gerekend.
Het is een grote soort die bijna 50 centimeter lang kan worden, het schild is zeer donkerbruin tot -grijs, maar bij oudere dieren meestal zwart. De huid van de kop, poten en staart is olijfkleurig tot zwart. Juveniele dieren hebben strepen op de poten en kop, en een kleine kiel op het midden van het schild die lichter tot oranje gekleurd is en sterk afsteekt. Deze kiel en de kleuren en strepen verdwijnen langzaam maar zeker en is bij heel oude dieren niet meer te zien en het schild krijgt meer rondingen. Het schild wordt vrij hoog maar is niet erg bol en loopt steil af. De achterzijde van het schild is getand door de wat puntige hoornplaten.

De tempelschildpad komt zelden tot nooit uit het water en werd daarom vaak in tempelvijvers gehouden zoals die van de Schildpaddentempel in Bangkok, en dankt daaraan zijn naam. De schildpad komt voor in Cambodja noordelijk Maleisië, Thailand en Vietnam.
De soort leeft in stilstaande of langzaam stromende wateren waar het gestroomlijnde schild meer geschikt voor is.
Omdat er ook exemplaren zijn aangetroffen in de monding van de Menamrivier in Thailand wordt brakwater waarschijnlijk getolereerd.


Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/--tdF7jLEpeQ/Ut2PybDRDTI/AAAAAAAAED8/UNvzyXvIDPs/s288/Malayan%2520Snail-eating%2520Turtle%2520Malayemys%2520macrocephala%2520.jpg)
(https://lh4.googleusercontent.com/-BORX7Q4_oZ0/Ut2PyLxyGdI/AAAAAAAAED4/q6wWyDoNKNo/s800/malayan-snail-eating-turtle-24142892.jpg)

De Maleisische slakkeneter (Malayemys macrocephala) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). De soort behoorde eerder tot het geslacht Geoclemys, waardoor de oude naam in de literatuur nog wordt gebruikt.

Naast slakken worden ook andere waterdieren gegeten zoals tweekleppigen, kreeftachtigen en insecten. De schildpad komt voor in delen van Azië en leeft in de landen Cambodja, Maleisië en Thailand.
De habitat bestaat uit langzaam stromende wateren met een modderbodem en veel plantengroei. Geschikte leefgebieden zijn onder andere rivieren, moerassen en kanalen. Ook in rijstvelden kan de schildpad worden aangetroffen.


Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-1RK7dHOpylM/Ut2RTtRTBAI/AAAAAAAAEEk/4xsUwZxlUbk/s288/Cuora%2520flavomarginatachinese-box-turtle-4.jpg)
(https://lh6.googleusercontent.com/-n5_VvJ9LV9A/Ut2RTheSSBI/AAAAAAAAEEg/xLmLmiE8GR8/s400/2009-nytts-chinese-box-turtle-1.jpg)

De geelranddoosschildpad(Cuora flavomarginata) is een schildpad uit de familie Geoemydidae.
Het rugschild is bol en opvallend hoog, kenmerken zijn de dunne gele kiel op het midden van het schild en de gele onderzijden van het schild. Hieraan is de Nederlandstalige naam geelranddoosschildpad te danken.
De groeiringen op de hoornplaten van het schild zijn duidelijk te zien, de maximale schildlengte is ongeveer 20 centimeter.
De kop is grijsgroen van kleur en heeft twee gele strepen van de oogomgeving tot in de nek. Op de relatief korte staart zijn bij de basis vele stompe uitsteekseltjes aanwezig, mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door de dikkere staartbasis.
Het plastron is bij vrouwtjes wat omhoog gekromd, dit in tegenstelling tot de mannetjes.

Hun voedsel bestaat voornamelijk uit kreeftjes, visjes, wormen en vruchten.
De geelranddoosschildpad leeft in delen van Azië en komt voor in de landen China, de Riukiu-eilanden en Taiwan. Het is een bewoner van vijvers, natte rijstvelden en moerassige gebieden.
Er worden drie ondersoorten onderscheiden die een sterke geografische variatie kennen. De nominale ondersoort C. f. flavomarginata komt voor in Taiwan, de Chinese geelrandddoosschildpad C. f. sinensis is endemisch in China en de derde ondersoort C. f. evelynae komt voor op de Riukiu-eilanden.
De habitat bestaat uit poelen en rijstvelden, ook is de schildpad waargenomen in een bergbeek met een sterk begroeide oever. Deze soort zont graag en duikt bij verstoring in het water.

Dat waren ze weer voor deze keer!

Batagur baska ranongensis wordt niet door de IUCN-tftsg erkend. Er valt echter wel wat te zeggen voor het zien van Batagur affinis als ondersoort van B. baska.



Ook Malayemys behoort tot de familie Geoemydidae, net zoals alle andere hardschildige moerasschildpadden uit Azie, met uitzondering van Platysternon.

 szaqw Razorclaw wist alle kekke koppies de juiste naam te geven! TOP!  szaqw

Bovendien heeft hij nog enige informatie toegevoegd.

Mijn gegevens kwamen voornamelijk van Wikipedia.  bgfd Ik moet het van de boekenwijsheid hebben.  azert


Tortoise wist op eentje na alle drie, euh... dat vertelde hij, daar bleef het bij want hij gaf de namen niet door op het forum.  qsergh

Was nog zoeken naar foto 1. Toen raz alle vier beschreef vond ik het niet meer waardig. xwcds

szaqw 
Kekke Koppies kijken? Dat kan, maar raden is natuurlijk leuker.  dscvgh
Doe mee, om deze koppies te vinden raadpleeg ik internet, dat kunnen jullie ook!  sdgfr
Dus waag het er eens op!
szaqw


Foto 1
(https://lh4.googleusercontent.com/-3MEz5LF_tQ8/UvkyY11zSoI/AAAAAAAAEJE/nHu67qKWUN0/s800/%2520Assam%2520roofed%2520turtle%2520-%2520versie%25202.jpg)

Foto 2
(https://lh3.googleusercontent.com/-BjHPe4_qDYY/Uvkyduyvj-I/AAAAAAAAEKE/GOQ0Yiw1v38/s288/Leucocephalon%2520yuwonoi%2520%2528Celebes-Erdschildkro%25CC%2588te%2529.jpg)

Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/-mFFDwF0j4Go/UvkydstIE-I/AAAAAAAAEJ4/vdiUZt0Ff2s/s288/Southeast%2520Asian%2520Box%2520Turtle%2520%2528Cuora%2520amboinensis%2529.jpg)

Foto 4
(https://lh5.googleusercontent.com/-J17nzXRXK8c/Uvk4elKJ4bI/AAAAAAAAELs/piRxSXrlehs/s800/rmi01169.jpg)

foto 3 Cuora amboinensis
foto 4 Cuora trifasciata

foto 1 doet me denken aan de Dermatemys mawii

Eerder aan de andere kant van de wereldbol zoeken...

Foto 1
Rhinoclemmys funerea?

Even "pushen"..? Ze komen alle vier uit Azie !

1 - lastig
2 - Leucocephalon yuwonoi
3 - Cuora amboinensis
4 - Cuora trifasciata

Nog een lastige..? de grote ogen en vooral de spitse neus van dit jonge beestje zouden een aanwijzing kunnen zijn.... (fguy)

Ik zit te denken aan Pangshura tentoria circumdata

Hmmmm.....dat gaat de goeie kant op...! szaqw

En toen werd het oorverdovend stil....   è§('

1. Cuora trifasciata
2. Manouria impressa

Die zijn alvast goed, nu die nr. 1 nog... ... (Pangshura... (fguy) )

Haha! Nicwill maakt het jullie wel heel gemakkelijk....  ^^dsz^^

Is het een smithii?

1 - Pangshura sylhetensis (met dank aan NicWill )
2 - Leucocephalon yuwonoi
3 - Cuora amboinensis
4 - Cuora trifasciata

Voor de volgende reeks zal ik =  (fguy) (fguy)  !   ^^hn^^

ja mag wel tips geven, maar niet zulke makkelijke  cxwxsdq(((

Alleen tips voor de nummer 1 voor de rest niet he. Dat was maar een half kopje. Als het geen tentoria of smithii was dan bleef ook alleen nog de sylhetensis over.

Op naar de volgende foto's maar

(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

 saz Het eerste Kekke Koppie was deze keer onderwerp voor wat gissingen..., maar met wat  qazdg hulp zaswqp,, kwamen er namen te voorschijn.
Ik zal jullie niet langer in spanning houden, hier volgen de beschrijvingen.

Foto 1
(https://lh4.googleusercontent.com/-3MEz5LF_tQ8/UvkyY11zSoI/AAAAAAAAEJE/nHu67qKWUN0/s800/%2520Assam%2520roofed%2520turtle%2520-%2520versie%25202.jpg) (https://lh6.googleusercontent.com/-IHakuT1x2Hw/UvkyfYJjKuI/AAAAAAAAEKc/XKOCP9bUa6k/s800/assam-roofed-turtle.jpg)

(https://lh4.googleusercontent.com/-LKkfgsQ8dow/UwJ0GYKs-cI/AAAAAAAAENs/swMRIAlVCoo/s800/220px-PangshuraSylhetensis.jpg)

Assam roofed turtle oftewel Pangshura sylhetensis is een schildpad uit de familie Geoemydidae.

Met een schildlengte van ongeveer 20 centimeter is dit de kleinste Pangshura- soort. Op de derde tot vijfde vertebraalplaat (de hoornplaten op het midden van de rug) is een kiel aanwezig. Het schild is bruin, het midden van het schild is lichter van kleur.
Het buikschild en de brug, het verbindingsstuk tussen buik- en rugschild, is geel met een zwarte vlek op iedere buikplaat tot geheel bruin. De kop heeft twee gele strepen aan de zijkant, een uit-stekende snuit en een gehaakte bek.
De nek heeft gele lengtestrepen, de poten zijn bruin en dragen vergrote schubben.
De mannetjes zijn zoals bij de meeste schildpadden te onderscheiden van de vrouwtjes door een langere en dikkere staart.

Pangshura sylhetensis komt voor in Azië: in Bangladesh en India.
De habitat bestaat uit meren en rivieren begroeid met grassen op een modderige bodem.
De schildpad is voornamelijk nachtactief en omnivoor, het voedsel bestaat uit plantendelen als wortels, bladeren en meer vlezige delen van verschillende soorten, naast dierlijk materiaal als tweekleppigen, insecten, garnalen en vissen, er is een grote voorkeur voor regenwormen.


Foto 2
(https://lh3.googleusercontent.com/-BjHPe4_qDYY/Uvkyduyvj-I/AAAAAAAAEKE/GOQ0Yiw1v38/s288/Leucocephalon%2520yuwonoi%2520%2528Celebes-Erdschildkro%25CC%2588te%2529.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-ZLV7slvTEIs/UvkydIke2FI/AAAAAAAAEJw/T-Y0ZAIp-Jo/s400/Leucocephalon%2520yuwonoi%2520%2528Celebes-%2529.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-gzj3Dk9dbgY/UvkyaJdWdPI/AAAAAAAAEJQ/Mb3zApGiYOA/s640/25.jpg)

De Sulawesi aardschildpad (Leucocephalon yuwonoi) is een schildpad uit de familie Geoemydidae.
Het is de enige soort uit het geslacht Leucocephalon, maar de soort werd lange tijd tot het geslacht Geoemyda gerekend.
Het is één van de sterkst bedreigde schildpadden.

De schildpad is makkelijk te herkennen door een aantal kenmerken, zo is het schild langwerpig van vorm en vrij plat, heeft drie smalle en lage lengtekielen en de kleur is altijd bruin, de huid van kop en poten is donkerbruin, de buikzijde of plastron is zeer lichtbruin tot geel of oranje.
Mannetjes hebben een witgele kop, vooral de bek, bij vrouwtjes ontbreekt deze kleur.
Er zijn wel meer soorten schildpadden met een snavel-achtige bek, zoals veel zeeschildpadden, maar de Sulawesi aardschildpad heeft een buitenproportioneel grote bek die sprekend lijkt op die van een papegaai, vooral de mannetjes die een sterker gehaakte bek en een afstekende witte tot gele kleur 'snavel' hebben.
De maximale schildlengte is ongeveer 30 centimeter, vrouwtjes blijven gemiddeld kleiner en hebben ook een kleinere staart en een kleinere kop.

De Sulawesi aardschildpad heeft een klein verspreidingsgebied en komt voor in Indonesië op Celebes (Sulawesi), en dan alleen het noordelijke deel van het eiland.
Het is een bosbewonende soort, die in de buurt van water blijft. De habitat bestaat uit ondiepe wateren met een modderbodem. Het is een schuwe soort die niet zont en veel in het water blijft en overdag schuilt tussen objecten en bladeren, waarschijnlijk is de schildpad schemeractief.

Er is nog niet veel bekend over deze pas in 1995 ontdekte schildpad, het voedsel bestaat in elk geval voor een deel uit fruit als banaan en aardbei. Ook schijnt de schildpad een goede klimmer te zijn, maar of hij in bomen klimt zoals sommige soorten is niet bekend.
Ondanks de geringe bekendheid van de soort proberen kwekers de schildpad zich in gevangenschap voort te laten planten om te voorkomen dat de soort wordt uitgeroeid door de Asian Turtle Crisis. Veel schildpadden worden hierbij in enorme aantallen opgegeten of tot 'medicijn' vermalen.


Foto 3
(https://lh5.googleusercontent.com/-J17nzXRXK8c/Uvk4elKJ4bI/AAAAAAAAELs/piRxSXrlehs/s800/rmi01169.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-JbMzTnPBsqY/UwKFBsjPGwI/AAAAAAAAEOE/e-QcdOgs19s/s800/Cuora%252520trifasciata%2525201.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-AqBRQ-dfgak/Uvk4eKR6pwI/AAAAAAAAELg/CBVccMWDlkE/s288/SpeciesH_zps20e9ffc9.jpg)
(Ehhh... van dit dier zijn bijzonder aardige t-shirts verkrijgbaar..., maar ik mag geen reclame maken hier)
 (https://lh5.googleusercontent.com/-n_7qWwAr2HI/Uvk4d01AwwI/AAAAAAAAELY/zP1R8OtjDUw/s800/Chinese3stripedBoxTurtle.sflb.jpg)

De driestreepdoosschildpad (Cuora trifasciata) is een schildpad uit de familie Geoemydidae.

Het rugschild is langwerpig van vorm, blijft relatief laag en bereikt een lengte tot ongeveer 20 centimeter.
Het midden van het schild gaat geleidelijk over in de rand wat een typisch kenmerk is. Op het midden van het schild is een lage, brede kiel aanwezig, de schildkleur is diepbruin met donkere tot zwarte strepen of vlekken. Het buikschild is plat en net te kort om de achterpoten volledig te verbergen. De smalle kop is zwart aan de onderzijde en bruin aan de bovenzijde, onder het oog is een gele, donker omzoomde streep aanwezig die loopt tot in de nek. De bovenzijde van de kop kan ook helder geel zijn.
De onderkaak en keel zijn geel van kleur, de pootoksels zijn kenmerkend gekleurd; van helder oranje tot roze-achtig geel.
In tegenstelling tot de meeste schildpadden is het mannetje niet duidelijk van het vrouwtje te onderscheiden aan een hol buikschild, maar wel aan de langere en dikkere staart.

De driestreepdoosschildpad komt voor in delen van Azië en leeft in de landen China, Hongkong en noordelijk Vietnam, mogelijk ook in Myanmar. De habitat bestaat deels uit heldere stroompjes in bergstreken op een hoogte van 50 tot 400 meter boven zeeniveau maar waarschijnlijk zijn ook andere waterige omgevingen geschikt als habitat.

De schildpad is carnivoor en leeft van regenwormen, kreeftachtigen en vissen.

De voortplanting kan in gevangenschap gedurende het gehele jaar plaatsvinden, met een piek in de lente. De paring is beschreven als gewelddadig en agressief, zoals voorkomt bij veel schildpadden. Per legsel worden twee eieren afgezet, de uitgekomen juvenielen hebben een schildlengte van ongeveer vier centimeter.


Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-mFFDwF0j4Go/UvkydstIE-I/AAAAAAAAEJ4/vdiUZt0Ff2s/s288/Southeast%2520Asian%2520Box%2520Turtle%2520%2528Cuora%2520amboinensis%2529.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-VOEzfSka0Gg/UvkyeQkBoEI/AAAAAAAAEKM/uFbD7TPXwrU/s400/Southeast%2520Asian%2520Box%2520Turtle%2520%2528Cuora%2520amboinensis%25291.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-qXT1u1pHlTA/UvkyY4OIVpI/AAAAAAAAEJI/Lj7fsR_PxM0/s800/1-Cuora-amboinensis_wtmk.jpg)

De Ambonese doosschildpad (Cuora amboinensis) heeft een donkerbruin, enigszins bol rugschild dat meestal bruingrijs tot zwart van kleur is, en een grijze huid met een meestal zwarte kop. Kenmerkend is de gele strepentekening op de kop. Jonge dieren zijn nog vrij plat en hebben ook veel reliëf op het schild, evenals een kam op de rug maar deze kenmerken verdwijnen naarmate de dieren ouder worden.

Deze soort komt voor in Ambon, maar ook in delen van de Molukken, Filipijnen en Celebes.
Moerassen en andere waterrijke maar niet te diepe gebieden vormen de habitat. Het is een aan water gebonden schildpad, die ook vaak op het land komt om te zonnen of te eten. Het voedsel bestaat uit insecten, wormen en aas, en ook wel plantendelen worden gegeten.
De maximale schildlengte is ongeveer 20 centimeter en deze schildpad heeft het vermogen het buikschild dicht te klappen bij bedreiging, vandaar de naam doosschildpad.

Het gaat niet goed met Ambonese doosschildpad omdat er honderdduizenden exemplaren naar onder andere China geëxporteerd worden.
Niet alleen wordt het vlees gegeten in onder andere soepgerechten, ook wordt het schild vermalen om er 'medicijnen' van te maken. Ook worden vele wilde dieren in de handel aangeboden.
  
(https://lh5.googleusercontent.com/-ly21ldcJH9w/Uvkyf0hAhdI/AAAAAAAAEKg/QEUEhhEBpEc/s800/box_turtle_wwf%2540body.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-6Jtjm4XT9MY/Uvkyi4SH9II/AAAAAAAAEKo/oVyh8LWN8So/s400/cuora_amboinensis_box.jpg)

De Ambonese doosschildpad dankt zijn Nederlandstalige naam aan het verspreidingsgebied op Ambon en ook de wetenschappelijke soortnaam amboinensis is hiernaar een verwijzing. De wetenschappelijke naam werd voor het eerst gepubliceerd door François Marie Daudin in 1802.
Er worden vier ondersoorten erkend, inclusief de pas in 1998 voor het eerst beschreven Cuora amboinensis lineata.
De ondersoorten verschillen vooral in verspreidingsgebied:
- Cuora amboinensis amboinensis
- Cuora amboinensis couro
- Cuora amboinensis kamaroma
- Cuora amboinensis lineata




Bronnen:
wikipedia
www.wildlifeextra.com/go/news/box-turtles.html#cr
www.asianturtleprogram.org/pages/turtle-bulletin/Bulletin100_4Oct13/Bulletin_100.htm

Mijn verontschuldiging:
 qsergh ik zie dat ik foto 3 en 4 verwisseld heb  xwcqs

De juiste volgorde is dus:

1. Pangshura sylhetensis
2. Leucocephalon yuwonoi
3. Cuora amboinensis
4. Cuora trifasciata

wat ik nu leuk vind aan dit spel en jammer vind dat andere niet mee doen, is  dat je wijzer word van het zoeken, maar ook dat eind van het spel vele info over de dieren gegeven word.
norma geweldig en ga zo door....

Jawel hoor ik kijk en lees trouw mee.... diegene die ik dacht te weten werden al genoemd ;)

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

Een aantal leden heeft pogingen gewaagd, maar koppie nr.1 de Pangshura sylhetensis zorgde toch voor wat moeilijkheden.
Ik was ook niet van plan om het jullie makkelijk te maken  $$$$$
Leuk, blijf proberen! Dan blijf ik Kekke Koppies plaatsen! (hfsza)
Kekke Koppies topper was deze keer weer:
            szaqw             szaqw
Met zijn oplossing:
1 - Pangshura sylhetensis (met dank aan NicWill  zaswqp,,)
2 - Leucocephalon yuwonoi
3 - Cuora amboinensis
4 - Cuora trifasciata



Bedankt voor jullie reacties Tortoise en Turtlelinna!

(https://lh4.googleusercontent.com/-QANGZcgrHZg/UoE8uMjKSkI/AAAAAAAADQU/QS54FALYQFI/s288/middle_img.jpg)

Een nieuw stel Kekke Koppen zitten te springen om een naam!
Eens kijken wat jullie hiervan maken, succes! (dgre)

Foto 1
(https://lh6.googleusercontent.com/-UHLyp6HB0w4/UwvFYou8XhI/AAAAAAAAEcY/3FsYE3_K4Fc/s800/s.odoratus.jpg)

Foto 2
(https://lh3.googleusercontent.com/-LPbIGBNslFM/Uw0RjnezToI/AAAAAAAAEdY/D4IN6wYOhoo/s800/1447687.jpg)

Foto 3
(https://lh3.googleusercontent.com/-IqK5EokYVCU/Uw0RkSYwsyI/AAAAAAAAEdo/uKnkOInjgX8/s400/Trionyx%2520triunguis.jpg)

Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-AEDYbY60YrY/Uw0Rrz8nArI/AAAAAAAAEe8/sin8e8BPVAI/s800/trionyx_sinensis.jpg)

Het lijkt wel of het eerste Koppie iedereen uitlacht, de tweede wordt er in ieder geval ook niet depressief van....
En als je lid bent van de NBSV kom je vaak ook al een eind verder .... $$$$$

foto 1. Sternotherus odoratus
foto 2. Apalone ferox
foto 3. trionyx triunguis
foto 4. Apalone Spinifera

dit is mijn eerste gedachte.
foto 4 twijfel ik over de juiste soort.

Ik denk dat foto 4 een Pelodiscus sinensis is

je hebt helemaal gelijk.

foto 1. Sternotherus odoratus
foto 2. Apalone ferox
foto 3. trionyx triunguis

foto 4 een Pelodiscus sinensis  (naeff002)

Het lijkt wel of het eerste Koppie iedereen uitlacht, de tweede wordt er in ieder geval ook niet depressief van....
En als je lid bent van de NBSV kom je vaak ook al een eind verder ....  $$$$$

Ja, het is wat cryptisch, maar toch zijn het hints   ;)
Bekijk ze nog eens goed, zou ik zeggen  ^^dsz^^

(https://lh6.googleusercontent.com/-txr0Ewy1Pqo/Uozyg8teEsI/AAAAAAAADYE/HvmyOEfxS90/s800/zolwie153.gif)

foto 2. Pelochelys cantorii de kop lijkt er meer op dan me eerste dier.

Vandaag nog geen Kekke Koppies uitslag.
Er zouden namelijk nog wel wat reacties met namen mogen komen.... $$$$$

Misschien wel alvast de goede antwoorden.

Ik kan alvast wel verklappen dat ze nog steeds niet alle vier goed geraden zijn.
Dus wie nog een poging wil wagen, kan zijn gang gaan.

Foto 2 is ook geen Apalone. Eerder een Sternotherus. Ik ben er nog niet helemaal uit

1=sternotherus odoratus
2=sternotherus carinatus
3=trionyx triunguis
4=Pelodiscus sinensis.

Tsaaa, na Razorclaw probeert niemand het meer natuurlijk, het is om depressief van te worden  $$$$$
Maar ik kan jullie verzekeren dat ook hij er wel eens naast zit.....qsergh

Dus wie waagt er nog een poging? Turtlelinna misschien?

Depressief worden van Razorclaw...?? wazqrt:::..... of die nr. 2 zou een  Sternotherus depressus moeten zijn.... (jk)

1.kinosternon subrubrum
2.sternotherus carinatus
3.trionyx triunguis
4.Pelodiscus sinensis.

1) Kinosternon Baurii ?
2) Staurotypus salvani ?

Vind als beginneling alleen een kopfoto best lastig haha

(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

Daar zijn ze dan: de Kekke Koppies van afgelopen week!

Door wat hints te geven hoopte ik jullie wat op weg te helpen, of dat geholpen heeft of juist meer verwarring gaf, laat ik maar in het midden.  ^^dsz^^
In ieder geval hebben meerdere liefhebbers zich aan een poging gewaagd.
Laten we eens kijken.


Foto 1.
(https://lh6.googleusercontent.com/-UHLyp6HB0w4/UwvFYou8XhI/AAAAAAAAEcY/3FsYE3_K4Fc/s288/s.odoratus.jpg)(https://lh5.googleusercontent.com/-PKLWOEc-PbU/UwvFYiJ7BII/AAAAAAAAEck/IBWlmJ4f_Hs/s400/s.odoratus1.jpg)
(https://lh5.googleusercontent.com/-s4byZlUrT4w/UwvFXceEp-I/AAAAAAAAEcE/o3Y3Hccq5mc/s400/Common%2520Musk%2520Turtle.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-mNPE439SnxY/UwvFYr1qE5I/AAAAAAAAEcg/eSRImlox6Dw/s400/s.odoratus2.jpg)

De Muskusschildpad(Sternotherus odoratus) is een schildpad uit de familie modder- en muskusschildpadden (Kinosternidae).
De Muskusschildpad staat ook wel bekend als Stinkpot of Stinking Jim.
Muskusschildpadden heten zo omdat als ze zich bedreigd voelen, bij gevaar,of  als ze boos zijn een muskus geur kunnen afscheiden.
Zij beschikken over geurklieren, de wetenschappelijke soortnaam odoratus betekent geur en verwijst naar de stinkende stof die wordt uitgescheiden bij verstoring. De klieren bevinden zich op de brug tussen carapax en plastron, en bevatten een secretie die sterk doet denken aan muskus, waar aan deze schildpadden hun Nederlandse naam ontlenen.

(https://lh3.googleusercontent.com/-wGt1xG00Pec/UwvFXaNW48I/AAAAAAAAEcM/QBocAIBPgRg/s640/Stinkpot_Turtle.jpg)

Deze soort wordt niet erg groot en bereikt een carapaxlengte (gemeten over het schild) van maximaal 14 centimeter, de meeste exemplaren blijven kleiner.
De kleur van het rugschild varieert van geelbruin tot diep donkerbruin, het schild heeft grote hoornplaten in het middendeel en juist zeer kleine plaatjes aan de dunne rand. Op de kop lopen aan iedere flankzijde twee strepen; een van de neus naar de bovenkant van de nek, en een van de neus naar de onderzijde van de nek. Zowel van de bovenkant, onderkant als zijkanten is dus een witte driehoek te zien, en hieraan zijn ze eenvoudig te herkennen.
Doordat deze soort redelijk klein blijft en niet veel eisen stelt aan zijn omgeving is de muskusschildpad vaak een betere keuze om te houden dan bijvoorbeeld de geelwangschildpad en de geelbuikschildpad.

De mannetjes onderscheiden zich van de vrouwtjes door een grotere en dikkere staart en een veel kleiner plastron dat meer uit bindweefsel dan uit hoornplaten bestaat. De huidskleur varieert van lichtgrijs tot bijna zwart.
Zeer jonge dieren vertonen 3 lengtekielen over het zeer donkere schild. Deze verdwijnen naarmate de dieren ouder worden.

De schildpad komt voor vanaf de zuidgrens van Canada tot het zuidoosten van de Verenigde Staten. De habitat bestaat uit langzaam stromende of stilstaande wateren, bij voorkeur met een zachte bodem.

Het voedsel bestaat uit insecten, wormen en andere kleine waterdieren, maar ook wel planten en aas zij het zeer af en toe en geen echt onderdeel van het menu.

Het is geen beste zwemmer, maar het dier verlaat, in tegenstelling tot de meeste modderschildpadden (Kinosternidae) het water zeer zelden. Ook wordt er nooit gezond.
De dieren zijn voornamelijk in de schemering actief. Het zijn echte bodemscharrelaars, voedsel wordt op de geur gezocht. Er zijn waarnemingen van deze dieren op dieptes tot 6 meter. Jonge dieren zoeken soms ook op land naar voedsel, maar eten het onder water op. Boven water hebben ze moeite om te slikken door hun speciale tong (zie verder).

Zijn vijanden zijn onder meer zeearenden, roodschouderbuizerds, alligators en grote vissen, zoals de Amerikaanse baars.

Een legsel bestaat meestal uit 1 tot 5 eieren, die onder een boomstronk of in de wand van een bisamrathol worden gelegd.

Een muskusschildpad heeft in het buikschild één scharnier, d.w.z. een lijn overdwars waar het schild enigszins kan buigen.
Het rugpantser is langgerekt en hooggewelfd.
Jonge dieren hebben drie onduidelijke lengtekielen, die bij het ouder worden geheel verdwijnen, zodat volwassen dieren een geheel glad pantser hebben. Het rugpantser is zwartachtig. Het geelachtige buikpantser heeft donkere vlekken op de schilden, is veel kleiner dan het rugpantser en is door een dwarsscharnier in tweeën gedeeld.
Kop en poten zijn zwart en over de zijkanten van de kop, onder de ogen, lopen twee gele lengtestrepen.             

(https://lh6.googleusercontent.com/-B0o4EyMXKSw/UwvFX-9HiGI/AAAAAAAAEcI/wX4ks_J-RME/s800/odo.jpg)

Biologen hebben uitgevonden dat de zoetwaterschildpad Sternotherus odoratus een onderdeel heeft dat hij gebruikt voor heel verschillende dingen: zijn tong. Ze spreken over een ‘supertong’.
Het was de onderzoekers al opgevallen dat dit reptiel heel lang onder water kon blijven. Hoe kon hij dat?
Want in tegenstelling tot veel andere schildpadden heeft deze geen holtes bij zijn staart die dienst deden als een soort kieuwen, waarmee ze onder water kunnen ademhalen. Maar hij hoeft ook niet, zoals veel zeeschildpadden om de paar uur boven water komen om naar lucht te happen waarmee ze hun longen vullen.
Er viel de biologen nóg iets op aan de Amerikaanse schildpad: hij sleepte zijn voedsel altijd van de kant het water in voor hij dit kon doorslikken. Er was kennelijk iets met zijn tong en strot aan de hand.
Ze vingen er daarom eentje en bestudeerden zijn bekholte. De tong en het keelgat bleken helemaal vol te zitten met knopvormige cellen. Samen vormen deze een soort kieuwen.
Deze schildpad gebruikt zijn tong en keel niet alleen om te slikken, maar hij ademt er ook mee!



Wie is nu nr.2  ?
Na de S. Odoratus lag het wat te veel voor de hand dat ik de Sternotherus Carinatus of S. Minor zou kiezen. Nee, het moet ook weer niet te gemakkelijk zijn, dacht ik zo.
Zo kwam de Sternotherus depressus in beeld.
En ik maar hints geven over depressief worden ...  qazdg

(https://lh3.googleusercontent.com/-LPbIGBNslFM/Uw0RjnezToI/AAAAAAAAEdY/D4IN6wYOhoo/s800/1447687.jpg) (https://lh6.googleusercontent.com/-VdjaeSIoWRI/Uw0RrBVUBcI/AAAAAAAAEek/ERQ_BWQx9gE/s400/sdepressed.jpg)

De Platte Muskusschildpad (Sternotherus depressus) is een schildpad uit de familie modder- en muskusschildpadden (Kinosternidae). Lange tijd was het een ondersoort van de kleine muskusschildpad (Sternotherus minor), maar dit is weer teruggedraaid.
Het is met een schildlengte van ongeveer 11 centimeter een kleinere soort, die eenvoudig te herkennen is aan het brede, maar sterk afgeplatte schild. Hiermee doet de soort denken aan de spleetschildpad (Malacochersus tornieri), die echter nog platter is en een ster-vormig streeppatroon op de hoornplaten heeft.
De platte muskusschildpad heeft, met name als juveniel, een olijfbruin schild met kleine zwarte, streep-achtige vlekjes, oudere dieren verliezen de schildtekening.
Mannetjes blijven kleiner en hebben een langere en dikkere staart die voorzien is van een paar stekelige sporen.
Het buikschild is geel en de huid is groen tot bruin van kleur en heeft een dichter patroon van kleine, donkere vlekjes die ook bij oudere dieren te zien blijft. De ogen zijn goed te onderscheiden door de gele ring rond de pupil en de kop eindigt in een spitse snuit. Bij oudere dieren wordt de kop wat groter, waarschijnlijk hangt dat samen met het menu.

Het voedsel bestaat uit kleine waterdieren als kreeftjes, schelpdieren, slakken en insecten. Oudere dieren schakelen waarschijnlijk vrijwel volledig over op mosselen, een grotere kop is handig om de schelpen te kraken.
Uit onderzoek blijkt dat mannetjes na 4 tot 6 jaar en bij een lengte van ongeveer 6 cm. Vrouwtjes zijn na 6 tot 8 jaar volwassen bij een lengte van ongeveer 7 cm.
Er worden twee keer per jaar eitjes afgezet, maar ieder legsel bevat niet meer dan 1 tot 3 eitjes.

(https://lh6.googleusercontent.com/-47ZKTtGCxu8/Uw0RqfwfbcI/AAAAAAAAEec/qyWiBqE3-oc/s400/s.depr.sch-forumnet.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-dfbPAJyIioQ/Uw0RqSO-mxI/AAAAAAAAEeQ/Yw7IUFb7xvo/s400/s.depressus.jpg)

De platte muskusschildpad komt voor in een klein deel van de Amerikaanse staat Alabama, rond de Black Warrior rivier.
De habitat bestaat uit rotsige tot zanderige, heldere en permanente wateren.
Het is zowel een dag- als een nachtactieve soort die zich in de winter terugtrekt voor de winterslaap.

De soort is bedreigd en beschermd, de belangrijkste bedreigingen zijn de vangst voor de handel in exotische dieren, habitatvernietiging en ziekte. De steenkoolwinning zorgt in een deel van het verspreidingsgebied voor ernstige watervervuiling.

Soorten Sternotherus:
Sternotherus odoratus;
Sternotherus minor minor;
Sternotherus minor peltifer;
Sternotherus carinatus;
Sternotherus depressus wordt als aparte soort beschouwd.



Ja en ook hier hints, als je lid bent van de NBSV ontvang je immers het blad 'Trionyx'.
Daarmee dacht ik het wat gemakkelijker te maken voor de twee volgende soorten.  è§('

Foto 3
(https://lh3.googleusercontent.com/-IqK5EokYVCU/Uw0RkSYwsyI/AAAAAAAAEdo/uKnkOInjgX8/s288/Trionyx%2520triunguis.jpg) (https://lh3.googleusercontent.com/-q9xZbpcb9a8/Uw0Rowh-lCI/AAAAAAAAEd8/pAQXEePtjAI/s400/Trionyx%2520triunguis1.jpg)
(https://lh3.googleusercontent.com/-UJAFs2JDC3Q/Uw0Rm5FGPeI/AAAAAAAAEdw/gP4gkOSLu7I/s400/nile-soft-shelled-turtle%2528Trionyx%2520triunguis%2529.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-3AwKA5OvZ_8/Uw0RpycPe2I/AAAAAAAAEeI/fg_O8YiZczs/s400/nile-soft-shelled-turtle%2528Trionyx%2520triunguis%25293.jpg)

De Afrikaanse Drieklauw (Trionyx triunguis) is een schildpad uit de familie weekschildpadden (Trionychidae).
Het is tegenwoordig de enige soort uit het geslacht Trionyx.

De kleur van het schild is beige-bruin, de buik is meestal lichter tot wit en het schild is zeer plat en heeft iets weg van een pannenkoek. Het schild is enigszins geribbeld in het midden en heeft vele kleine, lichtere vlekjes, vooral langs de randen.
De onderzijde van de ledematen is geel, de bovenzijden van de ledematen en de kop zijn olijfgroen met gele ronde vlekjes. De neuspunt is verlengd en iets breder en afgeplat als bij andere soorten en doet enigszins denken aan een snavel.

Het is met ongeveer 70 centimeter een grotere soort weekschildpad, uitschieters tot boven 90 centimeter zijn ook bekend.
De mannetjes zijn van de vrouwtjes te onderscheiden door een dikkere en langere staart.

Zoals alle weekschildpadden heeft ook deze soort geen hoornplaten op het relatief zachte schild en brede poten met zwemvliezen tussen de tenen. Hierdoor kan in het water sneller worden gezwommen, maar op het land zijn deze eigenschappen juist een nadeel. De Afrikaanse Drieklauw komt alleen uit het water om eitjes af te zetten of om te zonnen, maar deze activiteiten vinden altijd direct langs de waterkant plaats.

In Egypte worden in april vijftig tot zestig eieren gelegd; elders zijn de legsels kleiner.
De schildpad leeft in ondiepere delen van grotere wateren; grote meren en rivieren, onder andere in de Nijl. Met name de warmere delen van langzaam stromend zoetwater hebben de voorkeur, maar ook in brakwater is de soort aangetroffen en zelfs in zee, kilometers van een riviermonding.

Op deze schildpad, die een gewicht van 45 kg kan bereiken, wordt in vele delen van zijn verspreidingsgebied door de mens gejaagd voor voedsel. Hoewel het een zoetwatersoort is, heeft men groepen voor de kust van Turkije waargenomen.
De Afrikaanse Drieklauw komt voor in grote delen van Afrika; van Egypte tot Angola en van Senegal tot Somalië en ook in uiterst zuidelijk Europa in zuidelijk Turkije.
Het voedsel bestaat uit allerlei dieren die in het water leven, zoals slakken, vissen en amfibieën, ook aas en plantendelen worden wel gegeten.

Wat dit schildpad met katten heeft? Geen idee, iemand wel? Toch trof ik deze opmerkelijke foto's op internet.

(https://lh4.googleusercontent.com/-jxurQA85BNU/Uw0Rrz-nHpI/AAAAAAAAEfE/qWdPiKNx6AI/s288/trionyx%2520ttiu.jpg) (https://lh6.googleusercontent.com/-cQjjaclE510/Uw0RrqjqJII/AAAAAAAAEe0/WFu-2yMbxn4/s288/trionyx%2520triunguskat.jpg)

En nu we toch de Afrikaanse Drieklauw in beeld hebben, er zou een monstergroot exemplaar leven in het Tele-meer in Congo.
Roy Mackal schreef in 1987 een boek over de 'Mokele-mbembe'-stam, daarin maakt hij melding van ‘Ndendeki’. De lokale bevolking wist niet veel van het dier behalve dat het een reusachtig dier was van 4 of 5 meter doorsnee!
Met enige overdrijving werd rekening gehouden, en Mackal dacht dat de aannemelijke afmeting hooguit 2 meter lengte zou zijn. Hoewel niet onmogelijk, is zelfs dat al behoorlijk ongelooflijk!
[adjacent Ndendeki reconstruction from Mackal (1987, p. 271)].

(https://lh3.googleusercontent.com/-_aiH_WtI5Us/Uw0RrDuRddI/AAAAAAAAEes/gWwlvrkE3GQ/s800/trionyx%2520t.jpg)



Foto 4.
(https://lh4.googleusercontent.com/-AEDYbY60YrY/Uw0Rrz8nArI/AAAAAAAAEe8/sin8e8BPVAI/s800/trionyx_sinensis.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-lSctXwFJNLY/Uw0RssD9zII/AAAAAAAAEfI/XxeQ3EBcHnw/s400/trionyx_sinensis1.jpg)
(https://lh6.googleusercontent.com/-p3xoK2U9h3E/Uw0RkNaseBI/AAAAAAAAEdk/ix5xt20EBeQ/s400/450px-Pelodiscus.jpg)

De Chinese Drieklauw (Pelodiscus sinensis) is een schildpaddensoort uit de familie weekschildpadden (Trionychidae).
De verouderde wetenschappelijke geslachtsnaam Trionyx wordt ook wel eens gebruikt.

De schildpad wordt meestal niet groter dan dertig centimeter, de mannetjes blijven kleiner, en is daarmee een wat kleinere soort uit de familie. De Chinese drieklauw is van andere soorten weekschildpadden te onderscheiden door de kleine en smalle richeltjes in de breedte op het schild die bij andere soorten niet altijd goed te zien zijn. Net zoals veel andere weekschildpadden bestaat het schild uit een verhard middendeel en een zachtere brede rand hieromheen die de poten en staart beschermd. Juvenielen hebben een lichte tekening en enkele rijen stompe bultjes op het schild die bij oudere dieren verdwijnen.

De soortnaam Sinensis betekent Chinees (afkomstig uit China) en verwijst naar het verspreidingsgebied: grote delen van centraal en zuidelijk China tot in Rusland, maar ook in Taiwan, Noord- en Zuid-Korea, Indonesië (op Timor), de Bonin-eilanden, Japan en Thailand. Ook is de soort op verschillende plaatsen uitgezet, zoals westelijk Maleisië en zelfs in de Verenigde Staten op Hawaï.

Het voedsel bestaat uit allerlei dieren die onder water leven, vissen, kreeftachtigen, weekdieren, insecten en andere mogelijke prooien. Vijanden zijn krokodillen, roofvogels en sommige soorten slangen. De vrouwtjes leggen twee tot drie keer per jaar eitjes en de juvenielen zijn na ongeveer 7 jaar geslachtsrijp; deze soort kan waarschijnlijk meer dan 60 jaar oud worden.

Door onderzoek in 2012 is aangetoond dat de Chinese Drieklauw, wanneer hij alleen met zijn kop onder water is, afvalstoffen uitscheidt via de bek. Onderzoekers van de universiteit van Singapore stelden vast dat, wanneer de weekschildpad met zijn kop onder water ging, de chemische samenstelling daarvan veranderde. Men trof sporen van urine aan. Na intensieve observatie en nameting is gebleken dat de schildpad via de bek tussen de 15 en de 49 keer meer urinestoffen afgeeft dan via de normale weg. Dit ondanks het feit dat het dier over een normale blaas en bijbehorende nieren beschikt.

Hierbij nog een aantal bijzondere foto's van de Chinese Drieklauw.
Een lenig schildpad.
De albino versie.
En een plaatje waarvan ik eerst dacht dat hij in een kookpot zat...., maar die bubbels moeten van de filteruitlaat zijn, hoop ik.

(https://lh6.googleusercontent.com/-6SSoTngGbe4/Uxd24vuUwMI/AAAAAAAAEgQ/coKKUHtbttQ/s800/ee229d34e178875f05cb0642944d8ef9.jpg) (https://lh6.googleusercontent.com/-7byvBWwXjDI/Uxd24gfw2DI/AAAAAAAAEgM/UHDwZDS3hGI/s400/406770__2.jpg) (https://lh5.googleusercontent.com/-Gh4Yq9-KwDs/Uxd24ibzYQI/AAAAAAAAEgI/aoO6nmUerkI/s400/zelve-foto_11212758_11212837_18026135.jpg)


(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

Al met al toch aardig goed geraden.

Heel veel respect trouwens hoe uitgebreid je de antwoorden geeft. Erg leuk.

                      (https://lh6.googleusercontent.com/-B0o4EyMXKSw/UwvFX-9HiGI/AAAAAAAAEcI/wX4ks_J-RME/s144/odo.jpg)

1. Muskusschildpad(Sternotherus odoratus)
2. Platte Muskusschildpad (Sternotherus depressus)
3. Afrikaanse Drieklauw (Trionyx triunguis)
4. Chinese Drieklauw (Pelodiscus sinensis)


Dit is de juiste oplossing van de Kekke Koppies van februari 2014.

Leuk dat er veel reacties waren deze keer!
Maar de oplossingen waren geen van allen helemaal goed.
Dus deze keer geen duidelijke winnaar.
 saz  Bedankt voor het meedoen! Superrrr!  saz

                          (https://lh4.googleusercontent.com/-ma2jB_XhWhE/Um_VAUK_izI/AAAAAAAAC94/tQOoiGkRLnY/s800/78005.gif)

Bedankt naeff002 !
 azert  Het kost wel tijd om alles uit te zoeken en er een redelijk verhaaltje (xdssz) van te maken, maar ik steek er zelf veel van op.  sdgfr
Reacties zijn super, dan is het niet zo'n 'eeenzzzaam' gebeuren!
En het gaat om het plezier dat we er allemaal aan beleven, dan het winnen natuurlijk!  ^^czq^^

Ik wist niet dat het een wedstrijd was cfdgbv

Dacht dat we er gezamenlijk achter moesten komen wat het was.

Yess, dat is een goede omschrijving.

vind leuker dat je elkaar helpt met tips of zelf proberen te raden wat het is, dan nummer 1 of zo.
maar ga voor al door en hopelijk halen nieuwe leden ook stukjes info uit dit topic.

Ik had dit dus verkeerd gelezen, ik dacht dat ze tot op heden alle 4 niet goed waren (zal de hoofdpijn wel zijn geweest :p)..... Met 4 odoratussen thuis leek het me al sterk dat de eerste fout zou zijn.
Nu de totaalfoto's erbij staan herken ik ze toch beter haha
Iedereen is dit keer lekker actief geweest! Bedankt voor de ruime uitleg norma!

(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

Jaaa, daar zijn ze weer:
Nieuwe Kekke Koppies!

Omdat het niet eenvoudig is om aan een Koppie te zien welke soort schildpad het is, zal ik wat aanwijzingen geven zodat jullie makkelijker kunnen zoeken.
De geleerde schildpadkenners, (de zogenaamde Knappe Koppen) onder ons hebben dat natuurlijk niet nodig. ^^dsz^^
Maar hints zijn welkom (jk)

De serie die ik deze keer heb uitgezocht is niet gemakkelijk maar:
- Als je er eentje weet, dan weet je gelijk het taxonomische geslacht van de anderen.
- Ze komen oorspronkelijk allemaal uit hetzelfde werelddeel.
- Deze keer laat ik 5 koppies zien, waarom zou dat gedaan zijn?


Daar gaan we:
Foto 1
(https://lh6.googleusercontent.com/-kvPdVDX1Pq0/UzB66sknPKI/AAAAAAAAEoY/VO-PtoJR2zU/s400/%250A%2509%2509%2509%2509%2509%2520-%2520versie%25202.jpg)

Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-wE5W0s26xbA/UzB8c-JyznI/AAAAAAAAEpw/xPJ5Xv1S9uU/s400/2406384536_b0c584ff27_o.jpeg)


Foto 3
(https://lh6.googleusercontent.com/-4xuGQXVw0y0/UzB9hIelwsI/AAAAAAAAEqY/9jJOUrkHyIg/s800/2405553819_d899cb567a_z.jpeg)

Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-qz_PaU6nA6I/UzB9hA7ztbI/AAAAAAAAEqU/X268CH-vwyQ/s400/2405552251_f79a359529.jpeg)


Foto 5
(https://lh5.googleusercontent.com/-ZJx9NkNstT0/UzCCjvm27nI/AAAAAAAAEuM/5DXKyA1J_H8/s800/tortoises_hsol.jpeg)



(dgre) Veel plezier en succes! (dgre)
(https://lh6.googleusercontent.com/-txr0Ewy1Pqo/Uozyg8teEsI/AAAAAAAADYE/HvmyOEfxS90/s288/zolwie153.gif)

1 - Homopus areolatus
2 - Homopus femoralis
3 - Homopus boulengeri
4 - Hompus signatus
5 - Homopus solus

(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

De Kekke Koppies van afgelopen keer kwamen allemaal uit Zuid-Afrika.
Ze behoren tot dezelfde familie.

Platte schildpadden(Homopus) zijn een geslacht van schildpadden uit de familie landschildpadden (Testudinidae).
De verschillende soorten behoren tot de kleinste landschildpadden ter wereld en bereiken een schildlengte van maximaal 10 tot 11 centimeter.
Alleen de areolenschildpad (Homopus areolatus) wordt wat groter en bereikt een schildlengte tot dertig centimeter en dan alleen de grotere vrouwtjes. Andere typische kenmerken zijn de op een snavel gelijkende bovenkaak en de stekelige schubben op met name de voorpoten.

Er zijn vijf soorten, inclusief de pas in 2007 beschreven soort Homopus solus.
Dit was de reden om deze keer vijf i.p.v. vier Kekke Koppies te laten zien.

(https://lh6.googleusercontent.com/-kvPdVDX1Pq0/UzB66sknPKI/AAAAAAAAEoY/VO-PtoJR2zU/s288/%250A%2509%2509%2509%2509%2509%2520-%2520versie%25202.jpg)  (https://lh3.googleusercontent.com/-BZHDO36STvc/UzB6-LGCQvI/AAAAAAAAEo0/eRrVedYQWB0/s400/ba9a4116966cfc32c73a21d89fe340a3_0.jpeg)

Om te beginnen foto 1, op zijn Afrikaans de Papegaaibekskilpad.
Deze soort wordt ook wel areolenlandschildpad, gewone padloper (Homopus areolatus) genoemd.
De carapaxlengte varieert van ongeveer 10 tot 12 centimeter, mannetjes blijven kleiner.

De schildpad heeft een vreemd uiterlijk; de hoornplaten aan de rand van het schild zijn klein, bruin en dun, maar de hoornplaten in het midden zijn groot en vierkant, en iedere hoornplaat heeft in het midden een vierkante 'kuil'.
De hoornplaten zelf zijn groen, de kuil in het midden bruin en de randen van de hoornplaten zijn zwart.
Hierdoor ontstaat een fraai patroon en kleurschakering.

De bek doet sterk denken aan die van een papegaai; een snavelachtige en kromme bek met bovenop een knobbel die meestal bruin tot rood is. De kop en poten zijn meestal groengrijs, de buikzijde is geel tot oranje.

De areolenlandschildpad is endemisch (komt uitsluitend voor) in Zuid-Afrika, en leeft in drogere gebieden als steppen en savannen.

Het is één van de weinige reptielensoorten die nog algemeen voorkomt in de natuur. Vaak wordt deze soort aangetroffen in bergstreken met weinig water want dit dier kan goed tegen droogte.
Het voedsel bestaat uit wortels van planten en grassen, ook wel insecten.

(https://lh3.googleusercontent.com/-RUiaPcsXulg/UzB684ALn7I/AAAAAAAAEok/HtOHvlweEsc/s640/23ce7dc41d6192c987e84ca8c60886ed.jpg) (https://lh4.googleusercontent.com/-CHgbLxWjHL0/UzB69kQt-kI/AAAAAAAAEoo/djuHowotVqY/s400/52a13c11c327853b78c34678222cb2cc_1.jpeg)


Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-wE5W0s26xbA/UzB8c-JyznI/AAAAAAAAEpw/xPJ5Xv1S9uU/s288/2406384536_b0c584ff27_o.jpeg)  (https://lh5.googleusercontent.com/-7SMt4K-M7lg/UzB8a3pR67I/AAAAAAAAEpY/oASwsxuVgG8/s800/000009-2_207h.jpeg)

De Gespoorde platte schildpad(Homopus femoralis) is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae). Een andere naam is Gespoorde areolen(land)schildpad, vanwege het endemische voorkomen op de Areolen.

De rugschild wordt ongeveer 16 centimeter lang en is vrij sterk afgeplat, de schildranden wijzen aan de zijkanten naar beneden.
Femoralis is de grootste van alle padlopers.

De bek is snavelachtig van vorm en de schubben op de poten zijn zeer groot en dik, de voorpoten hebben maar vier tenen.
Het carapax is olijfkleurig tot roodbruin, de poten en staart iets lichter, bij jongere dieren zijn de rugschilden duidelijk zwart omrand.
De onderzijde is geelachtig tot groen, juvenielen hebben vaak vlekken op het buikschild maar deze verdwijnen na enkele vervellingen.
Op de billen hebben ze een spoor.

De vrouwtjes leggen in de vroege zomer 1 tot 3 eieren.

Leefgebied: De Karoo, de centrale hoogvlakte van Zuid-Afrika; het westelijke deel van de Kaap-provincie, van Pearston en Woluwefontein in het oosten tot Sutherland en Carnarvon in het westen; in het zuidelijke deel van Oranjevrijstaat en waarschijnlijk ook in Lesotho.
In hun biotoop, o.a. in de beschermde parken, komen ze nog vrij talrijk voor: Karoo National Park, Mountain Zebra National Park.

Ze bewonen de hoger gelegen grasland-plateau’s en de berghellingen, rotsachtige struiksavanne’s, met extreem hoge temperaturen in de zomer, en naargelang de regio, soms zelfs vrieskou in de winter, de meeste neerslag valt er in de lente en de zomer.
Ze eten grassen, zaden , kruiden, faeces van zoogdieren, en occasioneel een kadaver.

Ze brengen de nacht en de heetste uren van de dag èn hun winterslaap (juni tot augustus-september) door in diepe rotsspleten of in verlaten termietenheuvels.
Goed aangepast aan zijn biotoop, is Homopus femoralis een erg goede klimmer geworden.

(https://lh3.googleusercontent.com/-urO9jWpOPk4/UzB8cZHVypI/AAAAAAAAEps/TVumqFApH00/s400/2405552757_6a0be9db41_o.jpg) (https://lh6.googleusercontent.com/-0rGS3rFbmeg/UzB8bIDNKnI/AAAAAAAAEpg/kF_AsMtz0T4/s400/1040008865_af98ca4287.jpeg)

In hun beschermde biotoop is deze soort niet bedreigd, ze komt dan ook niet voor op de IUCN-Rode lijst.


Foto 3
(https://lh6.googleusercontent.com/-4xuGQXVw0y0/UzB9hIelwsI/AAAAAAAAEqY/9jJOUrkHyIg/s288/2405553819_d899cb567a_z.jpeg)  (https://lh5.googleusercontent.com/-Nb5UdWQ_aVE/UzB9hiR2zzI/AAAAAAAAEqc/9gIcof31BQM/s400/Homopus_boulengeri3.jpeg) (https://lh3.googleusercontent.com/-U_0twOgmoTM/UzB9jiiMgMI/AAAAAAAAEqo/CWjFEXtS-iI/s800/Homopus_boulengeri6.jpg)

Boulengers platte schildpad[(Homopus boulengeri) is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae).
Het Donnerweer-skildpad, of Karoo padloper, of Boulenger's padloper bereikt een maximale schildlengte tot 11 centimeter, de kleur van het schild is bruin tot geel.

Ook zijn habitat beslaat de Nama Karoo regio van Zuid-Afrika en zuid Namibie.
De soort wordt bedreigd door vernieling van het leefgebied, verkeer, overbegrazing door vee en stroperij voor de huisdierhandel.
Het handelen en houden van de Karoo's Padloper is verboden, en dat niet zonder reden:
De soort overleeft gevangenschap meestal niet, tenzij de moeite wordt genomen om het dier van zijn natuurlijke voedsel te voorzien, welke bestaat uit specifieke planten die alleen in de Karoo regio voorkomt.



Foto 4
(https://lh4.googleusercontent.com/-qz_PaU6nA6I/UzB9hA7ztbI/AAAAAAAAEqU/X268CH-vwyQ/s288/2405552251_f79a359529.jpeg) (https://lh4.googleusercontent.com/-hte-rt1l9KA/UzCB7F5P71I/AAAAAAAAEt4/xkOloSiDJmg/s400/2405552335_26becd5557.jpg)

(https://lh5.googleusercontent.com/-n43SbwSTce4/UzB_pNhYNgI/AAAAAAAAErg/Ck91k2GGFBU/s400/Homopus%2520signatus.jpg[)  (https://lh3.googleusercontent.com/-I4BzD2c7UuQ/UzB6-k0cPuI/AAAAAAAAEo4/z9MqZ1Sy3SI/s800/hare_hatchling.jpg)

De Gezaagde platte schildpad (Homopus signatus) of Gespikkelde padloper.
Gmelin (1789), maar ook Johann David Schoepf wordt genoemd als auteur voor deze soort.
Met een maximale schildlengte van 10 centimeter is dit een van de kleinste soorten schildpadden.
De vrouwtjes worden ongeveer 9,5 cm lang (140 gram), mannetjes blijven kleiner tot 8 cm (70 gram).
Het schild is opvallend plat en heeft veel reliëf: iedere hoornplaat heeft een opstaande rand en een verlaagd centraal deel dat een afwijkende kleur heeft.
Opvallend is de achterzijde van het schild, wat omhoog gebogen is en een gezaagde rand heeft.
De schildkleur is bruin, met regelmatige lichtere en donkere vlekken en een straalsgewijze lijnentekening op iedere hoornplaat.
Bij schildpaddenhouders staat deze soort bekend als een van de mooist gekleurde soorten.

De habitat bestaat uit stenige, droge gebieden zoals opgedroogde rivieren en berggebieden tot op een hoogte van 1000 meter boven zeeniveau. De schildpad is plaatselijk nog algemeen, maar wordt over het algemeen sterk bedreigd, met name de ondersoort Homopus signatus cafer.
Deze behoort tot de 25 meest zeldzame schildpadden ter wereld.

Het vrouwtje van dit 'Klipskilpadjie' produceert slechts één ei per legsel, maar kan tot vier legsels per jaar afzetten.

De herbivore dieren eten vooral succulenten, plantendelen, bloemen en faeces van zoogdieren.
In de lente zijn de dieren actief, vooral tijdens de voorjaarsregens. In de bloedhete zomer zijn ze vooral schemeractief. Tijdens de heetste uren van de dag verschuilen ze zich in rotsspleten, onder rotsrichels.
Het regenseizoen valt hier in de winter; de zomers zijn droog en heet.

H. signatus is te onderscheiden van de andere Homopus-soorten door de gespikkelde huid, en door de 5 tenen aan de voorpoten.

(https://lh5.googleusercontent.com/-faATFSnnBY0/UzCApC3YF_I/AAAAAAAAEsg/nV422mrLdVA/s800/000535-2_246h.jpeg)  (https://lh6.googleusercontent.com/-hF1EhLM7SlY/UzCApN_N_zI/AAAAAAAAEsk/aVqmlht2eGE/s400/medium.jpeg)
Dit volwassen mannetje werd gefotografeerd in de westelijke Kaap provincie van Zuid-Afrika.



En zo komen we bij nummer 5: Homopus solus

(https://lh5.googleusercontent.com/-ZJx9NkNstT0/UzCCjvm27nI/AAAAAAAAEuM/5DXKyA1J_H8/s800/tortoises_hsol.jpeg) (https://lh4.googleusercontent.com/-CtX9eKIWZeY/UzCBHYCSYvI/AAAAAAAAEtU/0iG1GAZE9vc/s800/tortoises_hsol.jpeg) 

De soort werd officieel wetenschappelijk beschreven in 2007. Hierdoor wordt de schildpad in veel literatuur nog niet vermeld.
Homopus solus is een van de zogenaamde platte schildpadden uit het geslacht Homopus. De schildpad komt voor in Namibië.

De maximale grootte is 15cm. Het carapax (rugschild) is oranje tot bruin met een donkere pigmentatie langs de randen van de hoornplaten.
Het wijfje legt 1 eitje.

(https://lh4.googleusercontent.com/-sMKmVFkWTQQ/UzCBGSxGZpI/AAAAAAAAEtI/WbimsMFCeSI/s400/048_001.jpeg) (https://lh3.googleusercontent.com/-UgeRSTLAuIY/UzCBHN-mReI/AAAAAAAAEtQ/TdQHYZdRsUk/s400/homopus_solus_distribucion.png)

Postzegel met Homopus solus uitgegeven in 2010 in een serie bedreigde diersoorten van Namibie, kunstenaar Anja Denker.


(https://lh4.googleusercontent.com/-KdnfOciuhes/Uzh1UBXDabI/AAAAAAAAEvI/BrgUes3cm6E/s640/quiver-tree_road.jpg)

Met dit zonnige beeld van Namibie, dat een indruk geeft van het leefgebied van de Homopus Kekke Koppies familie, nemen we afscheid van Zuid-Afrika!

Ziet er weer goed uit.
maar het was dit keer wel heel makkelijk. Ik had je tips pas gelezen nadat ik mijn antwoorden had gegeven.

 
         szaqw Ja, Naeff had de Koppies deze keer allemaal goed!   szaqw

Om meer forumleden de mogelijkheid te geven de Koppies een naam te geven, had ik het deze keer makkelijker gemaakt.
Met tips en door 5 leden van dezelfde familie te kiezen.

                           (https://lh4.googleusercontent.com/-DypoiJcHtz0/UnvMY_m15UI/AAAAAAAADKg/CYVfS6x2Blo/s288/cartoon-turtle-special-delivery.jpg)

(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

Hoog tijd voor nieuwe heel erg Kekke Koppies!

Er zitten weer een stel prachtfoto's bij.
 azert    sdgfr    bgfd
Bestudeer de boeken en internet en doe een gooi naar de bijbehorende namen. 
Of weet je ze zo ook wel? Wacht dan even met het antwoord, geef iedereen een kans om mee te doen!   xwcds


Foto 1
(https://lh5.googleusercontent.com/-YlFY3jG3PZE/U3PgdKBtTDI/AAAAAAAAFBk/CExdX2wR8C0/s800/drie.jpg)


Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-6nvyP_AGFI4/U3PgdHPq7nI/AAAAAAAAFBs/ui0ZzqkGOow/s800/twee.jpg)


Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/-qrrEYHvBbzI/U3PgdG9c0zI/AAAAAAAAFBw/JWiMMpmd6C4/s640/een.jpg)


Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-OgsWNCYytoU/U3PgesP5VUI/AAAAAAAAFB4/ofcx3TRtRak/s400/vier.jpg)


Foto 3 met al die kleuren vind ik echt Superrrr !

(https://lh4.googleusercontent.com/-qrrEYHvBbzI/U3PgdG9c0zI/AAAAAAAAFBw/JWiMMpmd6C4/s288/een.jpg)

Er zijn weer nieuwe Kekke Koppies! fhtykl
Hebben jullie ze al gezien?

(https://lh4.googleusercontent.com/-qrrEYHvBbzI/U3PgdG9c0zI/AAAAAAAAFDk/4Mk6wkVAnvs/s288/een.jpg)

Hallo hoe zit het met jullie?   ///????///
Hebben jullie al enig idee van wie de nieuwe Koppies zijn?   ::)
Of moet ik hints geven?   qsergh

1) Malayemys macrocephala
2) ?
3) Aspideretes leithii?
4)?

Je hebt het lastig gemaakt dit keer.

1. malayemys subtrijuga
2.
3.
4. Elseya novaeguineae

 ^^dsz^^  Jaaah..., vorige aflevering vonden jullie te gemakkelijk, dat doe ik niet elke keer natuurlijk  $$$$$

Maar samen (Naeff en Tortoise) komen jullie al een stapje verder!

Ik zie dat de Kekkerds er van op hun Koppies gaan staan. Even kijken of ik daar wat aan kan doen.

tweede is erg lastig om te zien.

zit richten een modderschildpad te denken of een landschildpad, maar lastig.

Ik heb van dat koppie ook maar erg weinig laten zien   zaswqp,,
Laat die landschildpad maar lopen.
Als je goed kijkt zie je dat deze knapperd in het water zit ...  (fguy)

En het zou wel'es Australisch water kunnen zijn... (fguy)

Volgens mij is 2 een modderschildpad

Misschien een Kinosternon scorpioides

1. malayemys subtrijuga
2. Kinosternon scorpioides
3. Nilssonia leithii
4. Elseya novaeguineae

dit zou het dan moeten zijn ongeveer??

welke hebben we fout?
en moet op nieuw bekeken worden?

1 Malayemys (subtrijuga) macrocephala
2 Macrochelodina oblonga (ICZN heeft recent de naam rugosa verworpen voor oblonga, de oorspronkelijke oblonga heet nu colliei)
3 Lissemys punctata
4 Elseya(Myuchelys) latisternum

Hebben ze weer een paar nieuwe namen ingevoerd... '§! Als het laatste boekdeel van Holger Vetter (Australi?enz.) ooit uitkomt zal het  qua namen al achterhaald zijn...

Ik heb toch echt de hele schildpad nodig haha, mijn kennis in alleen de koppies valt vies tegen ;)
De eerste denk ik te herkennen maar weet dus de gebruikelijke naam niet, schiet niet op :p

Geen nieuwe namen Nico, maar een juiste toewijzing van de namen. Het holotype oblonga bleek wat bekend was als rugosa. Om taxonimische stabiliteit te behouden is er lang over gedupt om het zo te laten, maar de knoop is nu gewoon doorgehakt en elke soort heeft nu een correct holotype met de daar bij behorende naam.
Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat dit jaar of het volgende de gehele Australische knoop wordt ontrafeld...eindelijk. xwcds
Het zal zeker verregaande taxonomische gevolgen hebben.

                       
                            (https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)
Jullie hebben de  uitslag van de Kekke Koppies uit mei nog te goed.
De kleuren zijn wat overdreven deze keer, dat maakte het er niet eenvoudiger op de dieren te benoemen.
                                   Dat was dan ook de bedoeling.
                  Maar zeg nu zelf, ze krijgen er wel een extra kek koppie door!
                            (https://lh5.googleusercontent.com/-GOflNxodaf0/U497jdtsJ6I/AAAAAAAAFMo/lRvGpqZHFAk/s288/turtlename.jpg)



Foto 1
(https://lh5.googleusercontent.com/-YlFY3jG3PZE/U3PgdKBtTDI/AAAAAAAAFBk/CExdX2wR8C0/s800/drie.jpg)(https://lh4.googleusercontent.com/-iYOpff-WVYg/U495q4FV2YI/AAAAAAAAFL4/2buMU_rseso/s400/Malayan_snail_eating_turtle.jpg)(https://lh4.googleusercontent.com/-nBwaKLpG44k/U495rMBY7-I/AAAAAAAAFLs/oGla_FOZCGs/s800/asianconserv1.jpg)

Deze knapperd heeft een kenmerkende tekening op de kop:  duidelijk de Malayemys subtrijuga.
De kop van voren bezien heeft een zeer markante lijnentekening die doet denken aan een voodoo-masker!

De Maleisische moerasschildpad of rijstveldschildpad (Malayemys subtrijuga) schildpad uit de familie Geoemydidae.
In andere talen wordt de soort ook wel slakkenetende schildpad genoemd vanwege de voorkeur voor slakken.

De Maleise moerasschildpad bereikt een schildlengte van maximaal 21 centimeter, maar de meeste exemplaren blijven daar ruim onder.
De schildtekeningen en vormen zijn complex, de basiskleur van het schild is bruin, de hoornplaten zijn aan de schildrand geel, maar iedere hoornplaat heeft aan de achterzijde onderaan een zwarte vlek. Alle hoornplaten aan de bovenzijde van het schild hebben een donker tot zwartgekleurde zwarte lichte opstaande bult.
De drie rijen hoornplaten vormen ook drie rijen bulterige vlekken, deze staan in verbinding met een lichte kiel. Bij juvenielen is deze kiel hoger en de bulten op het schild lijken meer op stekels.
De huid van kop en poten is zeer donkergrijs tot zwart, aan de zijkanten van de kop zit zowel bovenaan als onderaan een gele streep die bij de neuspunt bijeenkomen een driehoek vormen aan de zijkant.

De Maleisische moerasschildpad komt voor in Maleisië, Thailand, Cambodja, Laos, zuidelijk Vietnam en waarschijnlijk ook in Indonesië op Java en Sumatra.
De habitat bestaat uit langzaam stromende wateren als moerassen en andere kleinere wateren, de mens wordt niet geschuwd en ook in rijstvelden komt de soort voor.
De Maleisische moerasschildpad eet voornamelijk slakken maar maakt ook andere prooien buit als wormen, kreeftachtigen en mosselen en soms planten worden wel gegeten.
De schildpad is een trage soort, die niet vaak op het land komt en niet veel zont.

In het droge seizoen wordt een nest gemaakt, wat waarschijnlijk niet meer dan 10, maar meestal tussen 3 en 6 eitjes bevat.
Hoe lang de incubatietijd van de eitjes duurt, is niet precies bekend.
Het is een van de weinige schildpadsoorten die nog niet is bedreigd.
Omdat de schildpad erg schuw is is de soort in gevangenschap echter zeer moeilijk in leven te houden.



Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-6nvyP_AGFI4/U3PgdHPq7nI/AAAAAAAAFBs/ui0ZzqkGOow/s800/twee.jpg)(https://lh6.googleusercontent.com/-kw6B4dMtr7k/U495tE8i1xI/AAAAAAAAFME/fHynSKislk4/s400/snakehead-1.jpg)(https://lh6.googleusercontent.com/-mE2e042fjQI/U495p6PHQNI/AAAAAAAAFLc/a9OeiVPfBq8/s400/087.jpg)

Chelodina reimanni is een schildpad uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae).
C. reimanni leeft in het grensgebied tussen Irian Jaya in Indonesië en Papua Nieuw Guinea, in het Meranke-rivier stroomgebied, bijna uitsluitend in de moerassen en de ondiepere tijdelijke en permanente waters van o.a. het Wasur Nationaal Park.
Het water waar ze in leven heeft gans het jaar door een temperatuur van ca. 30°C.

Tijdens het droge seizoen ( augustus tot november) drogen veel van deze waterpartijen volledig of gedeeltelijk uit.
De schildpadden blijven rustig in de modder wachten tot de volgende regens, of trekken erop uit om een betere omgeving te zoeken.

Deze carnivore dieren eten vooral waterinsecten, mosselen en krab- en kreeftachtigen.

De schildpad bereikt een schildlengte tot 21 centimeter, mogelijk kan het schild nog veel groter worden tot 35 cm.
Er is geen kiel op het schild aanwezig zoals bij veel gelijkende soorten.
Het schild is groen tot bruin van kleur, de kleur van de huid is grijsbruin en lichter aan de onderzijde. Het buikschild is geel van kleur en heeft een geribbeld oppervlak.
De kop is relatief breed, grijs tot donkerbruin van kleur. De exemplaren uit het westen van Indonesië hebben een iets breder hoofd nog dan de dieren uit de meer oostelijke gebieden zoals Nieuw Guinea.

De vrouwtjes produceren twee tot drie legsels per jaar; ze leggen de zes tot zestien eieren in een diep gegraven putje in het substraat. In gevangenschap komen de jongen uit na 65 tot 80 dagen.     

De illegale vangst ten behoeve van de internationale dierenhandel bedreigd deze soort; door zijn redelijk beperkte leefgebied zijn ze daarom redelijk kwetsbaar.


Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/-qrrEYHvBbzI/U3PgdG9c0zI/AAAAAAAAFD0/fLiabv6Dqy8/s288/een.jpg)
(https://lh5.googleusercontent.com/-CK0VE2nKxK4/U495t_Ye96I/AAAAAAAAFMM/kGLrDfr2Qgk/s640/wefqwdqwdqwdqwdqwd.jpg)(https://lh4.googleusercontent.com/-dTtH8bnC3FM/U495qfjH2xI/AAAAAAAAFLw/XGqukTk_l6Y/s400/Lissemys_punctata2.jpg)

Hij heeft een intense blik en een mooi roze varkensneusje, zijn schild ziet er van bovenaf uit als een rare zachte klodder, terwijl zijn buik versierd is met een fraaie doorsnee tekening van een tweebladige plant met wortelgestel...

De Indische klepweekschildpad (Lissemys punctata) is een schildpad uit de familie weekschildpadden (Trionychidae).

Het schild kan een lengte van 37 centimeter bereiken waarmee het een wat grotere soort is. De vrouwtjes worden groter dan de mannetjes, mannetjes zijn daarnaast te herkennen aan hun langere en dikkere staart.
De schildkleur is olijfgroen tot grijs met vaak vage lichtere vlekken die echter toch goed afsteken vanwege een donkere omzoming. Dit geldt vooral voor de juvenielen, bij oudere dieren vervagen de vlekken soms. De buikzijde is veel lichter tot wit.
De kop is groen tot bruin en heeft gele lengtestrepen tot in de nek.

De Indische klepweekschildpad dankt zijn naam aan het buikschild, dat flappen heeft aan de achterzijde. Hierin worden zowel de achterpoten als de staart volledig teruggetrokken.
De voorpoten en kop kunnen in holtes aan de voorzijde worden getrokken.

Deze soort heeft daarnaast nog een ander afwijkend kenmerk ten opzichte van de meeste weekschildpadden.
Het schild is verstevigd met verharde platen, wat bij de meeste andere schildpadden normaal is maar de weekschildpadden hebben juist vaak een zacht 'schild'.

De Indische klepweekschildpad komt voor in delen van Azië; Bangladesh, India (geïntroduceerd op de Nicobaren), Myanmar, Nepal, Pakistan en Sri Lanka. De soort is daarnaast geïntroduceerd in Vietnam (Annam), soms wordt ook Thailand tot het verspreidingsgebied gerekend.
De habitat bestaat uit rustige tot stilstaande wateren, liefst met een zand- of modderbodem. Uiteenlopende wateren worden gebruikt en ook kunstmatige wateren zijn geschikt, zo kan de schildpad in irrigatiekanalen worden aangetroffen.

De mannetjes en vrouwtjes kennen een balts voorafgaand aan de paring, die op de bodem plaatsvindt. Hierbij strijkt het mannetje zijn kop langs haar buikschild en maken de dieren knikkende bewegingen met de kop, zoals ook voorkomt bij hagedissen als leguanen en agamen. Aan het eind van de paring nemen de dieren een positie aan waarbij ze met de cloaca verbonden zijn maar met de kop van elkaar af staan, het vrouwtje kan het mannetje zelfs op 'sleeptouw' nemen.
Het vrouwtje produceert in totaal zo'n 34 tot 40 eitjes die in meerdere legsels worden afgezet. De ontwikkeling in het ei gaat langzaam en duurt minstens 9 tot maximaal 15 maanden.

De Indische klepweekschildpad jaagt voornamelijk op levende prooien als weekdieren, vissen, insecten en de larven en amfibieën, ook plantaardig materiaal wordt wel gegeten. Zowel de bladeren, stengels, bloemen als zaden staan op het menu. Ook het eten van rottend materiaal is wel beschreven.

De Indische klepweekschildpad werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Bernard Germain Étienne de la Ville, Comte de Lacépède in 1788. Oorspronkelijk werd de naam Testudo punctata gebruikt.

Er worden drie ondersoorten erkend;
Lissemys punctata punctata
Lissemys punctata andersoni
Lissemys punctata vittata


Foto 4
(https://lh3.googleusercontent.com/-OgsWNCYytoU/U3PgesP5VUI/AAAAAAAAFB4/ofcx3TRtRak/s144/vier.jpg)(https://lh4.googleusercontent.com/--WfmTVUBk-Q/U495sG_oJEI/AAAAAAAAFL8/Fbu2eXmeAm8/s400/fig3-36b-snapping-BG.jpg)(https://lh5.googleusercontent.com/-SRXyNuC-4Ec/U495p5xuj3I/AAAAAAAAFLY/pE_cEpIQmGg/s400/800px-Myuchelys_novaeguineae.jpg)

Myuchelys novaeguineae is een schildpad uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae).
Pas op voor de Nieuw-Guinese Bijtschildpad, he zijn best agressieve bijtertjes!!
De soort behoorde lange tijd tot het geslacht Elseya, waardoor de verouderde wetenschappelijke naam in de literatuur wordt gebruikt.

De schildpad bereikt een maximale schildlengte tot 30 centimeter. De kleur van het schild is bruin. De kop en poten zijn grijs van kleur.

Myuchelys novaeguineae is endemisch in Nieuw-Guinea.
Leefgebied: Iriyan Jaya, Indonesië, Papoea: verspreid over het ganse eiland in de rivieren en omringende moerassen en lagunes,
met een voorkeur voor de kustwaters.
Het zijn dan ook goede zwemmers, met goed ontwikkelde zwemvliezen tussen de tenen.
Als Semi-Aquatische schildpadden zoeken ze zowel op land als in het water naar voedsel.
De omnivore, dagactieve dieren die jagen op slakken en wormen, insecten en hun larven, visjes en amfibieën, maar eten soms ook plantendelen en fruit.

Volwassen dieren hebben een egaal bruin tot zwart rugschild.
Het lange smalle buikschild en de brug zijn geel tot crème-kleurig.
De eerder kleine kop, de poten en de ledematen zijn grijzig.

Estivatie(zomerrust) houden zij tijdens het droge seizoen in de modder of vochtige bodems van opgedroogde waterpartijen.



                            (https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s144/nametheturtle.jpg)
Dit was een kleurige aflevering met kleurrijke
                            (dgre)Kekke Koppies (dgre)
                   Tot de volgende Kekke Koppies!
                           (https://lh5.googleusercontent.com/-GOflNxodaf0/U497jdtsJ6I/AAAAAAAAFMo/lRvGpqZHFAk/s144/turtlename.jpg)

Foto 2 laat absoluut GEEN C. reimanni zien maar een oblonga/rugosa. De kop is zeer kenmerkend voor oblonga/rugosa.

Helemaal met je eens !!

Verwarrende Chelodina's!

(https://lh6.googleusercontent.com/-kw6B4dMtr7k/U495tE8i1xI/AAAAAAAAFME/fHynSKislk4/s400/snakehead-1.jpg)

Dit is het volledige schildpad van Koppie foto 2.
Volgens mijn gegevens van internet zou het een Chelodina reimanni zijn.

Razorclaw en Nicwill zijn beiden overtuigd dat het een Chelodina Oblonga/rugosa is.
Om deze soorten nog eens goed te bekijken heb ik foto's van beiden ter vergelijking. Als de foto's kloppen tenminste.... xwcqs


C. Oblonga

(https://lh5.googleusercontent.com/-pWoivknwJ6Q/U53wcLA_DAI/AAAAAAAAFOg/TKVOF20EI-k/s400/c.oblonga.jpg)(https://lh6.googleusercontent.com/-mMKF3dT8GLg/U53wcvl6IuI/AAAAAAAAFOo/64wrNjSzaCE/s400/c.oblonga2.jpg)
(https://lh6.googleusercontent.com/-lLG1JtCoQy0/U53wcMcY1xI/AAAAAAAAFOk/yi_Wf5VzbLc/s400/Chelodina%2520oblonga.jpg)(https://lh3.googleusercontent.com/-uE4bzF-ZKBE/U53wbpInrkI/AAAAAAAAFOU/CgvYkq67fK4/s400/Chelodina%2520oblonga%25201.jpg)


C. Reimanni

(https://lh6.googleusercontent.com/-dSjtCUidMB8/U53wjPoApAI/AAAAAAAAFO8/SEChOm_-wSw/s400/Chelodina%2520reimanni%2520.jpg)(https://lh4.googleusercontent.com/-lo7ADZMkeoc/U53wjbkx9eI/AAAAAAAAFO4/Dg_6ZYJu-wY/s800/Reimanns-snake-necked-turtle-head-detail.jpg)
(https://lh4.googleusercontent.com/-8wv0cRIfb14/U53wkZg5hpI/AAAAAAAAFPQ/16GtIqomR5w/s800/cChelodina%2520reimanni%2520.jpg)(https://lh3.googleusercontent.com/-MFpYpQbpyjA/U53wjzzuuMI/AAAAAAAAFPA/pxtuRQLUc2U/s400/1Chelodina%2520reimanni%2520.jpg)(https://lh3.googleusercontent.com/-17hhX7G3OF0/U53wkEJhi5I/AAAAAAAAFPM/mkki3lwwpK4/s400/Reimanns-snake-necked-turtle.jpg)



Razorclaw, kun je uitleggen wat die kenmerken zijn?
Ik vind het heel lastig om te zien en kom niet verder dan dat de Oblonga een plattere kop heeft, terwijl de Reimanni een spitse snuit heeft.
Afgaan op de kleuren geeft geen duidelijkheid, Oblonga heeft op deze foto's een gespikkelde huid, Reimanni's huid lijkt egaal grijs-beige?


Toont deze foto een Oblonga?
(https://lh6.googleusercontent.com/-mE2e042fjQI/U495p6PHQNI/AAAAAAAAFLc/a9OeiVPfBq8/s400/087.jpg)

Chelodina reimanni behoort tot de "Chelodina" groep en Macrochelodina oblonga (voorheen M. rugosa) behoort tot de "Macrochelodina" groep. Chelodina's hebben korte, stompere koppen, relatief korte, dunne nekken en brede plastra. De koppen van de Macrochelodina zijn platter en langgerekter en de nekken zijn langer en dikker. De plastra zijn relatief smal.

Ja, en nee.... Het dier op de foto is een Macrodiremys colliei (voorheen M. oblonga.)

ze maken het niet echt gemakkelijk zo om telkens te veranderen.
maar wel goed dat ze het doen zo krijg je wel meer duidelijkheid en overzichtelijkheid waar het betreffende dier thuis hoort.

In de wetenschap gaat het er niet om of iets er makkelijker op wordt, maar wel correcter en duidelijker.  xwcds
Er is al lange tijd bekend dat het holotype van "Chelodina" oblonga feitelijk een "Chelodina" rugosa is en dat de beschrijving van oblonga ouder is dan die van rugosa en dus volgens ICZN dus de voorkeur dient te hebben (mits dit niet al te veel taxonomische instabiliteit opleverd). De eerst volgende naam voor de soort die tot voor kort bekend was als "Chelodina" oblonga is "Chelodina" colliei.
"Chelodina" "oblonga" was een paar jaar geleden ingedeeld in zijn eigen genus: Macrodiremys.
Het geslacht Macrochelodina omvat momenteel de volgende soorten:
expansa
parkeri
burrungandjii
walloyarrina
oblonga

       (https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)
(https://lh4.googleusercontent.com/-tq3ykDLgIJQ/U9gLFYPqwmI/AAAAAAAAFbk/jS7Y4dEHjZ0/s400/gal-393382.jpg)

Kekke Koppies in vakantiestemming!
Deze juli-aflevering een aantal Kekke Koele Koppies.

Van welke soorten zijn de volgende Koele Koppies?

Foto 1
(https://lh6.googleusercontent.com/-uvjRLg_zF6w/U9gE4-dCXiI/AAAAAAAAFa4/neKl1rd8FC4/s800/malayan-softshelled-head.jpg)

Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-rumDB1gBPoI/U9gE7zhqh2I/AAAAAAAAFaw/VeReBrJKtUo/s800/spiny-soft-shell-nose.jpg)

Foto 3
(https://lh4.googleusercontent.com/-2aTaOK81Hyo/U9gE1buKiII/AAAAAAAAFaI/Ph92fEzsFR8/s800/Floridasoftshellturtle-cropped.jpg)


Jullie weten overal zoeken mag, proberen ook!

  (https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

(https://lh5.googleusercontent.com/-9s_bRxUxJlg/Ut2VLoJJriI/AAAAAAAAEFE/Jp_JdYEiTh4/s288/nametheturtle.jpg)

Jullie hebben de kekke Koppies van de maand Juli nog te goed.


Deze keer had ik voor drie weekschildpadden gekozen.
Weekschildpadden (Trionychidae) zijn een familie van schildpadden. Ze onderscheiden zich van andere families door het ontbreken van hoornige beenplaten op het rugschild (carapax) waardoor het schild aan de bovenzijde erg zacht en flexibel is.
Het ontbreken van beenplaten heeft als voordeel dat het schild lichter is en het huidoppervlak gestroomlijnder. Dit vergemakkelijkt het zwemmen, alle weekschildpadden zijn sterk aan water gebonden en komen er zelden uit.


Foto 1
(https://lh6.googleusercontent.com/-uvjRLg_zF6w/U9gE4-dCXiI/AAAAAAAAFa4/neKl1rd8FC4/s288/malayan-softshelled-head.jpg)(https://lh5.googleusercontent.com/-Dosp0OuC4kU/U9gE5GXgxWI/AAAAAAAAFag/SCdscC4wwdc/s400/malayan-softshelled-.jpg)

Dit is het hele lijf van Koppie nr. 1

Deze Maleise weekschildpad (Dogania subplana) de enige soort uit het geslacht Dogania.

Het schild van deze soort is opvallend plat en klein en steekt nergens uit, op de bovenzijde van het schild van oudere dieren zijn lichte, dwarse plooien zichtbaar op de bovenzijde van het schild.
Jongere dieren hebben een tekening van twee of drie paren oog-achtige vlekken op het midden van het schild, die afsteken vanwege de lichtere, meestal gele omzoming. Ook hebben jongere dieren groene voorpoten en een geeloranje vlek achter de ogen, maar al deze kleuren, vlekken en tekeningen verdwijnen met de jaren. Jongere dieren zijn ook meer bruin gekleurd en hebben donkere strepen op de kop, oudere dieren neigen meer naar grijs of groen.

De maximale schildlengte is 35 centimeter en op het midden van het schild is een lichte kiel aanwezig die meestal donkerder van keur is. De punt van de neus is sterk verlengd en heeft twee grote neusgaten.
De kleur van de kop en ledematen is variabel en kan zowel groen, grijs, bruin of zwart zijn met donkere strepen.
Zowel de kop en poten, maar vooral de nek, zijn zeer breed. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een langere en dikkere staart.

De Maleise weekschildpad komt voor in Azië, in Indonesië (in de deelgebieden Borneo, Java, Natuna Besar, Singkep en Sumatra), westelijk Maleisië, Myanmar, Singapore en Thailand.

In tegenstelling tot veel andere weekschildpadden heeft deze soort een voorkeur voor meer stenige ondergronden dan modderige bodems. Ook prefereert de soort wat snelstromende wateren, waar zijn zeer gestroomlijnde schild meer geschikt voor is. Het water dient wel helder en niet te diep te zijn en schuilplaatsen als onregelmatige stenen onder water zijn een vereiste, ook hier komt het platte, compacte en flexibele schild van pas omdat de schildpad zich beter onder een steen of in een spleet kan manoeuvreren.

Hoewel er veel exemplaren in andere biotopen zijn aangetroffen, zijn bergbeken het meest geschikte biotoop. De schildpad is sterk aan water gebonden en komt er zelden uit, ook niet om te zonnen. Het voedsel bestaat uit vissen, amfibieën en grotere ongewervelden die in het water worden gevangen en gegeten.
Overdag schuilt de Maleise weekschildpad in het water en komt pas tijdens de schemering uit zijn schuilplaats om te gaan jagen.

Over de voortplanting is weinig bekend!


Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-rumDB1gBPoI/U9gE7zhqh2I/AAAAAAAAFaw/VeReBrJKtUo/s288/spiny-soft-shell-nose.jpg)
Foto 2 vond ik wel indrukwekkend. Dat kleurige koppie met die boze uitdrukking xwcqs
Dit is de vergrote versie:

(https://lh4.googleusercontent.com/-_N0fDGw1WmY/U9gE7ihNr4I/AAAAAAAAFa0/l3NtYdnJAhA/s400/spiny-soft-shell-face.jpg)

Wanneer je de tweede afbeelding ziet weet je direct waarom deze seigneur met een humeur Doornrandweekschildpad heet.
Apalone spinifera is een middelgrote schildpad uit de familie weekschildpadden (Trionychidae). De oude wetenschappelijke naam Trionyx spiniferus wordt nog veel gebruikt.

De Doornrandweekschildpad is van alle weekschildpadden de bekendste soort en is te herkennen aan de kleine stekeltjes op het schild, die bij de vrouwtjes enkel op de voorzijde van het schild zitten.
Het schild zelf ziet er uit als een pannenkoek; plat en op het eerste gezicht erg glad, maar het voelt aan als schuurpapier.

De kleur is bij jongere dieren meestal groen tot bruin met donkergroene tot zwarte afstekende ronde vlekjes die in het midden lichter zijn. De schildrand heeft een zeer dunne, meestal gele rand. Na enkele jaren vervaagt het patroon en worden ze groenbruin tot grijs.

(https://lh3.googleusercontent.com/-TM2lpXve81s/U9gE2dfdZQI/AAAAAAAAFaQ/4JA97ITNQfs/s400/Apalone_spinifera.jpg)

De lengte bedraagt ongeveer 30 centimeter, met uitschieters tot ongeveer 50 cm.
De mannetjes hebben een langere en dikkere staart en blijven veel kleiner. Hoewel dat wel meer voorkomt bij schildpadden, is het verschil bij deze soort wel heel groot; de mannetjes worden maximaal 20 cm, en blijven vaak de helft kleiner dan een vrouwtje!

De Doornrandweekschildpad leeft in een groot deel van de Verenigde Staten, zuidelijk Canada en in Mexico. De habitat bestaat uit modderige oevers van rivieren, meren en grotere plassen. Het weke schild zonder hoornplaten maakt de schildpad erg kwetsbaar op het land, maar in het water is hij juist lichter en kan er beter door zwemmen.
Deze soort komt wel eens aan land om te zonnen, maar altijd direct naast het water zodat het dier er snel in kan rennen bij gevaar.

Op het menu staan vissen, weekdieren, amfibieën, insecten en soms zelfs vogels, die verslonden worden nadat ze uit elkaar getrokken zijn.  xwcqs


Dan gaan we naar de puntneus van foto 3.
(https://lh4.googleusercontent.com/-2aTaOK81Hyo/U9gE1buKiII/AAAAAAAAFaI/Ph92fEzsFR8/s800/Floridasoftshellturtle-cropped.jpg)(https://lh5.googleusercontent.com/-NwufSx-rn4s/U9gE3q1yB6I/AAAAAAAAFaY/jrZ00w005eA/s400/Floridasoftshellturtle.jpg)

De Woeste Drieklauw(Apalone ferox) is een middelgrote schildpad uit de familie weekschildpadden (Trionychidae). Lange tijd was de wetenschappelijke naam Trionyx ferox, deze naam wordt nog wel gebruikt.

De woeste drieklauw komt voor in de Verenigde Staten: in de staten South Carolina, Georgia, Florida en Alabama

Het schild of carapax kan tot 60 centimeter lang worden. De schildkleur varieert van bruin tot zwart en de buikzijde van lichtbruin tot geel. Het schild is zoals alle soorten weekschildpadden zeer zacht en leer-achtig zonder hoornplaten.
Het dier is verder ook beter aangepast aan het leven onder water dan veel andere schildpadden. Zo heeft deze soort brede poten met zwemvliezen, een plat gestroomlijnd schild en een spitse snuit met een lange neuspunt zodat hij kan ademhalen terwijl hij verder helemaal onder water zit.
De klauwen zijn sterk en scherp en ook de kaken zijn goed ontwikkeld.
De soort lijkt sterk op de in Afrika levende Afrikaanse drieklauw (Trionyx triunguis), maar deze laatste soort wordt groter.

Net zoals bij de meeste weekschildpadden, maken de scherpe klauwen, wendbare kop met lange nek en krachtige kaken het lastig en gevaarlijk om de schildpad te hanteren. Bovendien voelen deze schuwe dieren zich snel bedreigd en ze reageren dan zeer agressief. Aan deze eigenschap danken ze ook hun naam ferox (Latijn: onstuimig, woest).


De Woeste Drieklauw komt voor in verschillende zoet watermilieus, variërend van beekjes en rivieren tot meren en modderpoelen.
Door het zachte schild is de schildpad op het land zeer kwetsbaar en ze komen dan ook alleen het water uit om te zonnen, eieren te leggen of als een rivier opdroogt.
De weekschildpad is een schuw dier dat de meeste tijd onder een laag zand in het water doorbrengt en daar wacht op voorbij komende prooien. Het dier kan verbazend snel door modder en zanderige rivierbodems graven. Ook in water en op land verplaatst de Woeste Drieklauw zich met grote snelheid, net als andere weekschildpadsoorten.
Het voedsel bestaat uit kreeftachtigen, vissen, amfibieën en weekdieren en soms ook watervogels die met de kaken en poten uit elkaar worden gescheurd. Af en toe eten ze ook planten en aas.

Door zijn grootte, karakter en wendbaarheid en door zijn specifieke wensen op het gebied van huisvesting is deze schuwe schildpad minder geschikt om te houden als huisdier.

(https://lh5.googleusercontent.com/-diikvxu708A/U9gE08oZCVI/AAAAAAAAFaA/mzE2KxmdX-E/s640/100_5156.JPG)


(dgre)Dat waren ze voor nu, volgende keer meer Kekke Koppies (dgre)

                   

eens proberen
1 emys orbicularis
2Clemmys guttata
3Geoclemys hamiltoni
4?

Schildpadden met stippen en spikkels.
Dat was het onderwerp van deze Kekke Koppies.



Foto 1
(https://lh5.googleusercontent.com/-dtn716WRvAM/U_D93hsiG9I/AAAAAAAAFis/6-53KQTaMl4/s800/kekkoppie%2520aug4.JPG)(https://lh5.googleusercontent.com/-i5HU16RM00Y/U_D3H_HtrAI/AAAAAAAAFfw/AsSYRWPQybM/s400/Emys_orbicularis_F_03.JPG)

De Europese moerasschildpad (Emys orbicularis) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae).
Het is een middelgrote soort die onopvallende donkere kleuren heeft met gelige vlekjes op het schild en de huid. De schildpad komt in grote delen van centraal Europa tot in Azië voor.
Het is een typische moerasbewoner die in stilstaande, begroeide wateren leeft. In België en Nederland is de schildpad niet inheems, maar wordt soms in Limburg aangetroffen als dwaalgast.

De Europese moerasschildpad is een omnivoor die zowel dierlijk als plantaardig materiaal eet.

De schildkleur is donkerbruin tot zwart maar kan ook lichter zijn tot olijfbruin. De schildplaten zijn voorzien van gele vlekjes of streepjes die vaak een straalsgewijs patroon hebben.
De huid van kop en poten is donker van kleur, meestal geelbruin of donkerder tot zwart.
Aan de bovenzijde van de nek zijn geen schubben aanwezig. De poten, zijkanten van de kop en de keel dragen wel schubben die echter nooit groot zijn. De huid heeft vooral aan weerszijden van de kop gele vlekjes die kenmerkend zijn voor de soort.
De kleur van het oog varieert per ondersoort en kan uiteenlopen van rood tot bruingeel of geel tot wit, de ogen van vrouwtjes hebben minder variatie en zijn geelbruin tot wit.

De Europese moerasschildpad komt vanwege het grote verspreidingsgebied zowel voor in heel warme als meer gematigde streken.
De levenswijze is hierop aangepast waardoor de verschillende populaties andere overlevingsstrategieën kennen. Populaties die rond het Middellandse Zeegebied voorkomen worden in de hete zomermaanden geconfronteerd met het uitdrogen van waterbronnen en een verminderd aanbod van voedsel. Ze houden hiertoe een aestivatie of 'zomerslaap', dit is een inactieve periode waarbij de schildpad zich ingraaft en niet op zoek gaat naar voedsel.
Populaties in meer gematigde streken hebben minder last van de hitte maar moeten gedurende de winter schuilen tegen vorst. Als delen van het dier bevriezen zal het de winter namelijk niet overleven. Daarom houden de exemplaren een winterslaap, waarbij ze zich ingraven in de modder op de bodem van het water. De schildpad kan hierbij tot 15 centimeter diep in de modder worden aangetroffen en kan zo bevriezing van de toplaag overleven.

De paartijd is in de lente, ongeveer zes weken na de paring zet het vrouwtje haar eitjes af in een zelfgegraven hol langs de oever.
De eitjes zijn wit van kleur en hebben een zachte, leerachtige schaal, ze zijn ovaal van vorm waarbij de diameter ongeveer 18 tot 22 millimeter is en de lengte 30 tot 39 mm. Een vrouwtje zet een enkel legsel eieren af, het aantal bedraagt drie tot 16 eitjes, gemiddeld telt het legsel 9 eitjes.
De grootte van het nest is afhankelijk van de leeftijd van een vrouwtje; grotere vrouwtjes zetten meer eitjes af dan kleinere exemplaren.
De eitjes hebben een incubatietijd van ongeveer drie maanden en komen uit van augustus tot oktober.

De schildpad heeft verschillende vijanden waaronder parasieten, maar gaat vooral in aantal en verspreidingsgebied achteruit door toedoen van de mens, zoals het droogleggen van moerassen.

De Europese moerasschildpad is verdeeld in zestien ondersoorten. De ondersoorten zijn opgedeeld in vijf geografische geslachtengroepen en verschillen voornamelijk in verspreidingsgebied maar kunnen ook uiterlijk afwijken.
Het aantal ondersoorten is door de jaren heen steeds veranderd, zodat de literatuur vaak afwijkt.
Tien ondersoorten zijn pas in de jaren negentig beschreven, de meest recent erkende ondersoort is Emys orbicularis ingauna uit Ligurië, noordwestelijk Italië, die beschreven werd door Jesu et al. in 2004.


Foto 2
(https://lh6.googleusercontent.com/-N0kiyyfJI0M/U_D93hFj5oI/AAAAAAAAFic/4ZoeYcIOdVE/s800/kekkoppie%2520aug.jpg)(https://lh5.googleusercontent.com/-HhYFE2vwQaY/U_D3K_r5WCI/AAAAAAAAFgU/kbUznj25zOA/s400/clemmy1.jpg)
(https://lh4.googleusercontent.com/-beZ1iEKWGto/U_D3F-5UD9I/AAAAAAAAFfI/Jq7_ld8KbWQ/s400/3953951_orig.jpg)(https://lh4.googleusercontent.com/-FwNiu-yhvj8/U_D3HKnDVlI/AAAAAAAAFfg/WdbeIccFOoE/s400/Clemmys_guttataHolbrookV1P11A.jpg)

De Druppelschildpad (Clemmys guttata) behoort tot de familie moerasschildpadden (Emydidae). Het is tegenwoordig de enige soort uit het geslacht Clemmys.
De druppelschildpad wordt niet erg groot; het schild of carapax bereikt een maximale lengte tot 12,5 centimeter, de soort heeft een vrij rond schild en is eenvoudig te herkennen aan de uniform zwarte lichaamskleur met kleine, heldere witte stippen op het rugschild. Bij jonge exemplaren zijn deze vlekken wat groter en meestal geel, en ook hebben de juvenielen een rode tekening op de buik, die na enkele jaren verdwijnt.

De schildpad komt voor in het oosten van Noord-Amerika in de Amerikaanse staten Georgia, North Carolina, South Carolina, Florida, Virginia en New England, en in Zuidoost-Canada. Deze soort is niet kieskeurig en houdt van alle wateren, als het maar niet te snel stroomt, een modderbodem aanwezig is en er zowel onder water als boven water groeiende waterplanten zijn. De schildpad komt regelmatig op het land, maar blijft in de buurt van een poel zodat hij er snel in kan duiken bij gevaar.

Het vrouwtje zet meestal niet meer dan vier eieren af die in mei of juni uitkomen.
De Druppelschildpad is een omnivoor, het voedsel bestaat uit insecten, visjes en andere kleine waterdiertjes maar ook wel waterplanten. Ze houden een zomerslaap in de modderige bedding van meren en rivieren of in holen van bisamratten. Soms houden ze ook nog een winterslaap op vergelijkbare plaatsen.

De schildpad wordt zelf bejaagd door vogels en kleine zoogdieren. Sinds enkele jaren is de soort bedreigd in veel gebieden waar hij voorkomt en beschermd.


Foto 3
(https://lh3.googleusercontent.com/-x8iMLEC90Io/U_D93w07kKI/AAAAAAAAFik/dq1aw_wInyQ/s800/kekkoppieversie%25202.jpg)(https://lh3.googleusercontent.com/-l9zy-ptrJ9o/U_D7--DfhqI/AAAAAAAAFh8/GojalHnO-DY/s400/Strahlen-Dreikielschildkroete_Geoclemys%2520hamiltonii..jpg)
(https://lh5.googleusercontent.com/-KEx_t4SNqzA/U_D3Kef_JoI/AAAAAAAAFgY/OiS91Cy42qM/s400/Geoclemys%2520hamiltonii.jpg)(https://lh6.googleusercontent.com/-m0aJ9Db9sJc/U_D3Gs2bLhI/AAAAAAAAFfU/XaYOupFVpFQ/s400/ARKive%2520image%2520GES061840%2520-%2520Black%2520pond%2520turtle%2520-%2520versie%25202.jpg)

De Driekielstraalschildpad (Geoclemys hamiltonii) is een schildpad uit de familie Geoemydidae. Het is de enige soort uit het monotypische geslacht Geoclemys.
De naam moet niet worden verward met de soorten driekielwaterschildpad en de driekielaardschildpad. Deze soorten behoren tot andere geslachten, maar tot dezelfde familie.
Qua uiterlijk is er weinig verwarring mogelijk; de schildpad is gitzwart met vele ronde, witte stippen over het hele lichaam, maar vooral op de huid van de poten, kop en staart. Op het schild zijn de vlekken meer aan de zijkanten gepositioneerd of ontbreken soms geheel. Ook exemplaren die helemaal bedekt zijn met vele stippen komen voor. De stippen kunnen soms gelig zijn, vooral op het schild, maar meestal spierwit op een zwarte basiskleur, bruine of groene exemplaren komen niet voor.

Een ander typisch kenmerk zijn de drie opstaande kielen op het rugschild die niet bestaan uit een opstaande kam maar uit vier, wat naar achteren wijzende stekelachtige bulten, het schild lijkt een beetje op dat van de Stralenschildpad of de alligatorchelydra. Ook wordt deze soort vrij groot en kan bijna 40 centimeter bereiken, mannetjes zijn kleiner dan vrouwtjes en hebben een dikkere staart. De staart blijft relatief klein in vergelijking met andere soorten.

De Driekielstraalschildpad komt voor in zuidelijk Pakistan, noordelijk India en Bangladesh, waarschijnlijk ook in Nepal omdat er een exemplaar vlak bij de grens met India is aangetroffen. De schildpad leeft in het stelsel van ontelbare kreekjes en meertjes rond de rivieren Ganges en Indus. Over de habitat, de levenswijze en de voortplanting is vrijwel niets bekend, het is een vrij zeldzame soort. De schildpad duikt soms op in de handel in exotische dieren.

Het voedsel bestaat voornamelijk uit dierlijk materiaal als slakken, de bek is waarschijnlijk gespecialiseerd in het kraken ervan, en andere waterdieren, maar ook algen worden gegeten. Vermoed wordt dat de schildpad schemeractief is, zoals ook bij in gevangenschap gehouden exemplaren is beschreven.


Foto 4
(https://lh6.googleusercontent.com/-yTmMW7IxVNI/U_D94c8YlGI/AAAAAAAAFi4/0nhxIra72Mw/s800/kkoppie3.jpg)(https://lh5.googleusercontent.com/-ZvsZf6t10T4/U_D3MFcUgCI/AAAAAAAAFg8/pSjfwDeOuWs/s400/emys_orbicularis_6041 %2520-%2520versie%25202.jpg)(https://lh3.googleusercontent.com/-YYxqE8VQ6NU/U_5NVjgaPoI/AAAAAAAAFko/39KjcQeuGo0/s400/tur.jpg)

Emys orbicularis
Ja inderdaad, twee keer dezelfde soort!
Dat was om jullie in verwarring te brengen!

Recht in de valkuil inderdaad gelopen!

(http://www.mijnalbum.nl/Foto550-F3WOSVHR.jpg)
(http://www.mijnalbum.nl/Foto550-RCHXJLAX.jpg)
(http://www.mijnalbum.nl/Foto550-OPPWJPOI.jpg)
Trachemys scripta troosti
Van mijn zoontje 5cm is de schildpad nu  xwcds

Hey Raphael1, leuk die kekkekoppies van jullie schildpad!

Als ik het goed heb begrepen zijn er DRIE Raphael's?
Pa(=Raphael1?), zoon en schildpad?  è§('

Mis een foto

Het vreemde is dat de post is gemaakt via Safari, daarop worden alle foto's weergegeven.
Wanneer ik Firefox 33.1 als browser gebruik mis ik inderdaad ook foto 3.

Ik gebruik Safari omdat ik daarop het conceptbericht kan nalezen voordat ik het plaats.
Via Firefox 33.1 is dat niet mogelijk bij mij.

Weet de Schildpaddencrew een oplossing?

Hierbij de versie met nummer 3:

1= Geochelone platynota
2= Chelonoidis (nigra) hoodensis
3= Testudo horsfieldii
4= Manouria emys
5= Malacochersus tornieri

haha ja als je het zo bekijkt wel  xwcds Maar er is maar 1 Raphael hier in huis en dat is de schildpad . Alleen ik de papa van Wesley reageert het meest , Wesley zelf ook soms en dat zie je wel aan de vraag stelling  ///????///
Dus dit is Raphael 1
(http://www.mijnalbum.nl/Foto550-8FEBTEQZ.jpg)

bijna alles goed.
toch knap dat je zo veel soorten uit je hoofd kent.
zal ik nooit kunnen.

Super resultaat Razorclaw!
Te meer omdat alleen de koppies werden getoond, en dat maakt het er niet eenvoudiger op.  saz saz saz

1 Geochelone platynota, de Burmese sterschildpad
2 Chelonoidis hoodensis
3 vierteenlandschildpad(Testudo horsfieldii)
4 snavelborstlandschildpad (Chersina angulata)
5 spleetschildpad of pannenkoekschildpad (Malacochersus tornieri)

De Manouria emys, bruine landschildpad is een begrijpelijke oplossing van Razorclaw, wanneer je slechts de kop ziet om te determineren. Deze foto vond ik van de Manouria emys:

(https://lh6.googleusercontent.com/-CLv6a9Nyj6M/VIL1_9Ik9uI/AAAAAAAAGZ8/eGRzNQ7-VTE/s400/manouria-emys4.jpg)

De schildpad bereikt een maximale schildlengte tot 60 centimeter. Het is de grootste Aziatische schildpad. De kleur van het schild is bruin, de hoornplaten zijn enigszins verzonken in het schild.
De kop en poten zijn zwart van kleur.
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Hermann Schlegel in 1840. De soort behoorde lange tijd tot het geslacht Testudo, waardoor de verouderde wetenschappelijke naam in de literatuur wordt gebruikt.

De bruine landschildpad komt voor in delen van Azië, en leeft in de landen Bangladesh, India, Indonesië, Maleisië, Myanmar en Thailand. De habitat bestaat uit tropische bergbossen, de schildpad brengt veel tijd door in holen of tussen de bladeren.