|
Titel: Zeeschildpad in de nesten Bericht door: Norma op 3 Mei 2013, 17:12:29 Zeeschildpad in de nesten
Het gaat opvallend goed met de bedreigde soepschildpad in Indonesië. Eigenlijk te goed: er zijn nu zo veel schildpadden dat er niet genoeg zeegras voor ze is. Ecologe Marjolijn Christianen van de Radboud Universiteit promoveerde onlangs op de zeeschildpadden bij Oost-Kalimantan. Zij ontdekte dat de schildpadden steeds vaker uit het beschermde gebied trekken omdat er te weinig zeegras voor hen is. Zo zit er nu op elke dertig vierkante meter één schildpad. En dat is weinig als je weet hoeveel ze eten: Een zeeschildpad eet gemiddeld twee kilo zeegras per dag. Het gras raakt zo langzamerhand op. Het gevolg is dat er meer kans is op bodemerosie omdat de grond niet meer bij elkaar gehouden wordt door de wortels van het gras. Zeegrasvelden veranderen zo in onderwaterwoestijnen. Bescherming van de groene zeeschildpad leidt dus tot overbegrazing en uiteindelijk tot het verdwijnen van de schildpadpopulatie uit het beschermde gebied. (https://lh4.googleusercontent.com/-cmBLZjmQUug/UYPTAxhdHHI/AAAAAAAABM4/l58YK1HoL3k/s800/Zeeschildpadden.jpg) Volgens Christianen laat het onderzoek zien dat je er niet bent met het beschermen van dieren alleen. ‘Je moet ook de omgeving waarin ze leven beschermen’. Christianen heeft al contact gezocht met het Wereld Natuur Fonds. Zij hoopt dat ze daar wat kunnen doen aan dit probleem, zoals het groter maken van de beschermde gebieden of het aan elkaar knopen van meerdere gebieden. Wereldwijd komen er 6 soorten zeeschildpadden voor, waarvan er minstens 5 bedreigd zijn. Van hen heeft de onechte karetschildpad de meest noordelijke legplaatsen, tot in de Middellandse Zee. Soepschildpadden lijken wel door het water te vliegen als ze zich met sterke slagen van hun lange, krachtige voorpoten door het water duwen. Hoewel deze dieren op zandstranden ter wereld komen, brengen ze hun leven grotendeels op zee door. Mannetjes keren nooit terug naar land; vrouwtjes alleen tijdens het broedseizoen om hun eieren te leggen, elke twee tot drie jaar. Volwassen dieren leggen grote afstanden af tussen hun voedselplekken buiten de kust en hun nestplaatsen, en komen altijd terug om te nestelen op het strand waar ze zijn uitgebroed. Bron: vroegevogels.vara.nl 03-05-2013 |