Schildpaddenforum.net

Als je zulke grote legsels hebt, kun je die dan toch allemaal kwijt aan particulieren Kurt?

Wat doe je met de anomale dieren?

Wat een kleurverschil, grappig!

Die gaan gewoon mee met de groep, echter pas over dik een jaar (sinds een paar jaar blijven de dieren hier tot ze minstens een jaar oud zijn)
Schildanomalie is bij deze soort veelvoorkomend, ook in de vrije natuur, echter niet meer dan 4-5%. De overlevingskansen zijn daar ook even groot.
Maar eventuele volgende legsels worden weer op kamertemperatuur uitgebroed volgend jaar, dit reduceert het aantal schildanomalieën tot nul, en heb ik liever zo...

(gelukkig) Allemaal wildkleur hoor, ook volwassen varieert de kleur van strogeel - lichtbruin tot donkerbruin.
Naarmate ze groter worden en groeiringen bijkrijgen is het verschil minder uitgesproken.

Wel grappig dat je het uitbroeden beter "los kan laten" dan proberen tot op de decimaal te reguleren.
Ik ken slangenkwekers die dat ook doen met hun pythoneieren, dat schijnt ook sterkere jongen op te leveren. (lees beter aan het eten te krijgen, geen death in egg, geen misvormingen etc.)

Schitterend dit allemaal ?
Begin je nu langzamerhand al aardig wat data bij elkaar te sprokkelen volgens mij ?

Is dit dan een soort project waar je aan meedoet om deze schildpaddensoort er weer bovenop te helpen?
Zo ja: Welk?  ;)

Kun je nog iets over die farm vertellen Kurt?

Kwam hier een homo sapien over de vloer die haast tot tranen toe bewogen werd na overdracht van 2 carbonaria's met voorafgaande vragenlijst via email, 3 maanden later stonden de dieren op een verkoopsite, vraagprijs was 200% van wat deze had neergeteld. (moet je ook inzage hebben wbt financiële draagkracht bij overdracht ? )
Eveneens vorig jaar meegemaakt, een meisje die na maandenlange mailwissel en wachttijd hier langskwam en zo gepassioneerd was dat ze plat op haar buik in de zavel ging liggen bij de volwassen sulcata's, ik dacht even aan een tent opzetten om te overnachten gezien ze niet van de dieren bleek weg te slaan. Goed, twee weken na overdracht van een eenjarige sulcata kreeg ik foto's toegestuurd van het dier samen met de hond in de mand...ondanks alle adviezen liep het dier ook in huis en tuin rond.
Na alle keren dat je het deksel op je neus krijgt sta je voor een dilemma, je zet het van je af en gaat gewoon door met het idee en de hoop dat sommige dieren wel goed terecht komen, of zet je standpunt "kweken om de markt te voorzien van nakweek" aan de kant en laat het over aan anderen ?
Ga je dan op zoek naar bronnen waar alle dieren vandaan komen aangeboden in winkels besef je dat het standpunt "begin bij je zelf" weinig zinvol is.
Vele kleintjes maken een groot zei de matroos en deed een plasje in de zee, niet beseffende dat het water sneller verdampt dan men het kan aanvoeren.
Nu, vrijwel geen enkele sulcatahatchling hier geboren komt nog in NL/BE terecht, de dieren in 2009 geboren bvb zijn vorig jaar grotendeels na medische keuring geëxporteerd naar Indonesie, daar krijgen ze een verblijf van enkele hectaren die we hier in ons overbevolkte land nooit kunnen bieden. De vraag naar honderden jonge sulcata's staat nog steeds open, van niet kwijt geraken is wat mij betreft dus nog lang geen sprake, mede omdat ik de dieren pas na een jaar wegdoe heb ik er ook niet veel meer aan over, dus vanuit financieel standpunt kan de kweek best komen te vervallen. Het betreft eigenlijk een ruilhandel.

Kan ik niet op antwoorden gezien ik het transport niet zelf verzorg, ik breng ze zelfs niet zelf weg, de dieren werden thuis afgehaald (minimum van 150 dieren was nodig terwijl ik er maar 28 kon aanbieden)
Ze worden dus eerst verzameld om vervolgens individueel te verpakken.
Bestemming was een farm in Indonesie die verschillende groepen wil huisvesten, soorten die in ruil gegeven werden (aan exporteur) waren Rhinoclemmys punctularia ,Emydura subglobosa & Geochelone elegans