Schildpaddenforum.net

Vandaag is een zware last van mijn schouders gevallen, Eigenwijsje (zo noem ik het kleinste sulcatavrouwtje wegens haar eigenzinnige karakter wat betreft het zoeken van een legplaats) geeft na 15 dagen uiteindelijk haar eieren afgezet, een opmerkelijk verhaal waar ik van geleerd heb, dit staat genoteerd:
7 april, het vrouwtje maakt aanstalten om te leggen verder dan een ondiepe proefkuil gaat ze niet.
8 april , opnieuw een proefkuil, na 6 uur arbeid houd ze het voor bekeken.
9 april, terwijl de andere sulcata's naar buiten gaan (zie topic aanleg buitenterrarium) is ze opnieuw druk in de weer, opnieuw houd het omstreeks 20 uur op.
10 april, ze last een rustdag in met verminderde eetlust en verminderde actieviteit.
11 april, door langs het schuifraam heen en weer te lopen geeft ze aan naar buiten te willen, wat ook gebeurd is. In het buitenterrarium maakt ze een krater van 80cm diameter en 60 cm diep, omstreeks 20 uur heb ik ze (ze lag inmiddels te dutten in de gemaakte kuil) terug naar binnen gehaald, ze voelt koud aan normaal gezien de temperatuur maar een 12tal graden meer was buiten.
12 april, ze eet nauwelijks buiten enkele meters rondlopen heeft ze verder niks gedaan.
13 april, zelfde als de dag ervoor.
14 april, opnieuw 7 uur arbeid aan een nieuwe legkuil, omstreeks 21 uur houd ze het slapend in de legkuil voor bekeken.
15 april, nauwelijks actieviteit ze is gestopt met eten (voor sulcata's hoogst ongebruikelijk)
16 april, zelfde als de dag ervoor, apatisch gedrag en niet eten. De dierenarts word gecontacteerd hij raad aan nog 24 uur te wachten met oxytocine omdat injecteerbaar weefsel niet bereikbaar is die moment.(trekt poten volledig in)
17 april, met de oxytocinespuit in aanslag wacht ik af het vrouwtje begint opnieuw aan een legkuil, ze is intussen 4 kg afgevallen en weigert te eten. Opnieuw word de activiteit gestaakt na 4 uur arbeid.
Injecteren lukt niet.
18 april, apatisch gedrag zonder eten, injecteren blijkt nog steeds niet te lukken (is een groot probleem bij sulcata's die nog sterk genoeg zijn)
19 april, zelfde als de dag ervoor, ik begin te vrezen dat ik hier slecht nieuws zal te melden hebben.
20 april, ze wil terug naar buiten verder dan een kuiltje van 20cm diepte raakt ze niet, ze is blijkbaar te zwak, injecteren laat ze niet toe.
21 april, ze is inmiddels 5,2 kg afgevallen (van 38.5 kg naar 33.3 kg)ik kom op het idee haar een bad te geven met vitaminen verrijkt water.
Toen gebeurde iets wat ik haar nog nooit zien doen heb: via haar neusgaten nam ze maar liefst 4.2liter water tot zich (4.2 liter!!) Na de middag lijkt ze zienbaar op te knappen, ze wil terug naar buiten op wat krabben met de voorpoten en zenuwachtig rondlopen na onderneemt ze niks.
Tegen de avond vind ik echter een heel groot ei (veel groter dan normaal) die ze buiten afgelegd heeft.
S'avonds werd nog een ei van normale grote gevonden in het binnenverblijf.
22 april, omstreeks 10 uur begint ze binnen opnieuw aan een legkuil ze is zichtbaar opgeknapt door het ingenomen vocht, omstreeks 20 uur geeft ze probleemloos de 18 overblijvende eieren afgezet.

Hieruit besluit ik dat dient opgepast te worden met herhaalde proefkuilen, omdat sulcata's hiervoor veel water gebruiken.
Het andere vrouwtje (die gisteren een legsel gelegd geeft) heb ik vandaag een bad gegeven, tot haar grote ongenoegen, ze was er snel terug uit drinken zat er niet in.
Ik verwacht dat Eigenwijsje morgen opnieuw zal eten, ze lijkt alvast voldoende opgeknapt.

Pfffff ik voel met je mee Kurt. Je hebt juist gehandeld zo zie je maar weer.
Mijn elegans drinkt na iedere graafpoging (ik heb de afgelopen week iets soortgelijks meegegemaakt).

Ik ben altijd blij dat ze de eieren kwijt is en het vrouwtje het overleeft.

Dat grote ei kan een ei met dubbele dooier zijn.

dat is een grote opluchting

het is toch telkens een soort oudergevoel dat bovenkomt als er aan de dieren wat scheelt

ben blij voor je dat het weer beter gaat !

Ik ken je opluchting en ben blij dat dit achter de rug is, en de goede afloop natuurlijk.
Mijn Kolenbrander dames drinken bij mij zogoed als nooit, behalfe als ze kort voor de leg zijn dus dan acht ik er extra op dat altijd fris water voorhanden is.
Ik was gisteren opgelucht dat mijn moeilijkste dame redelijk vlot legde, ken dit ook anders.

Intussen gaat het goed met Eigenwijsje, ze is terug aan het eten gegaan.
Ik heb ze nogmaals in een bad gezet, maar ze wil niet meer drinken.
Nu ben ik van plan in het buitenverblijf een kleine betonnen vijver aan te leggen die langzaam glooiend is naar een diepte van 20cm.
Zo kunnen ze het water instappen en water naar binnen halen als ze dit wensen,(sulcata's drinken langs de neus) maar of ze het ook gaan doen valt nog af te wachten.
Altijd drinken zetten in het binnenverblijf is moeilijk, ze lopen er doorgeen en maken er een knoeiboel van zodat de vochtigheidsgraad uiteindelijk te hoog oploopt wat slecht is voor hen. Ze drinken er trouwens nooit van.

Goed om te horen. Je bent gelijk ook weer een ervaring met goede afloop rijker.

Oef... een lang verhaal met een gelukkig goed einde.
Maar was het dan totaal onmogelijk om oxitocine te spuiten, door haar bvb op haar rug te leggen en haar achterste poot uit te trekken?
Ik kan me wel voorstellen dat zo'n dier veel kracht heeft, maar was ze dan al niet een beetje verzwakt, waardoor ze zich gemakkelijker laat manipuleren?

Hoe is het nu met 'Eigenwijsje'

Niee, op de rug leggen is geen optie, dan lukt het zeker niet.
De beste manier is het dier op een kruk of omgedraaide emmer plaatsen zodat de poten vrijhangen en het dier zich niet kan afzetten.
Ander probleem bij volwassen sulcata's is dat de huid grotendeels verbeend is, je moet de liesstreek of de bovenkant/buitenkant van de achterpoten zien te bereiken.
Ook bloedafname voor het herpesonderzoek is niet gelukt bij de sulcata's, omdat bloed moet worden afgenomen tussen staart en achterpoten, de dierenartse raakte gewoon niet door de huid geen.
(Er dient wel gezegd dat het niet voorzien was, en ze geen aangepaste naalden bijhad)
Het is trouwens niet zonder risico, enkele jaren terug wou ik ze medicatie oraal toedienen, tot het vrouwtje haar kop en poten introk, 2 vingers zaten geknelt, het heeft zeker een uur geduurd voor ik terug ''bevrijd '' was, er zat niks anders op dan het dier in een basin water te zetten, zelfs dan heeft het nog verscheidene minuten geduurd voor het dier zijn kop terug te voorschijn kwam. Ik kan je verzekeren, het is zeer pijnlijk, je kan niet veel doen met een sulcata van 25kg(toen woog ze nog maar zoveel) aan je hand!
Gelukkig waren het 2 vingers, de dierenarts van Tim (sulcataman) had minder geluk, hij heeft er een gebroken vinger aan overgehouden.
Sulcata's zijn ontzagwekkend, maar eenmaal volwassen moet je ze met de nodige voorzichtigheid behandelen, de dieren hebben enorm veel kracht.

Ze stelt het prima en eet terug als een paard szaqw

gelukkig dat ze het terug goed doet. Ik kan me levendig voorstellen dat het niet leuk zou zijn om zo'n dier te verliezen die je al zo lang hebt.
Enne bulldozers zijn het inderdaad , ik wist niet eens dat ze durven aan te vallen tot ik het zag toen wij een bezoek aan jou hebben gebracht.

Ongeloofelijk.......

Een pufcursus om de zenuwen de baas te blijven is geen overbodige luxe voor een baas....
Dan ben jezelf ook helemaal van de leg....

Hoe is het nu met de sulcata?

Jarno.