Ik voel me een ontaarde schildpaddenmoeder
, want ik had al even gezien dat de favoriete schuilplaats (onder een groot stuk steen) van mijn Horsfieldii's een tikje krap begon te worden (eigenwijze beesten trouwens: nooit ergens anders waar meer ruimte is, gaan liggen, maar altijd in zo'n benauwd hoekje), maar vanwege drukte door een nieuwe baan, ziekte, etcetera had ik nog geen maatregelen genomen.
Gisteren zag ik tot mijn grote schrik dat hun schildjes aan de bovenkant een beetje 'kaal' (wittig) waren geworden. Beschadigd door de steen
@#@$#$$!!!!!!!!!
Dus: direct naar het tuincentrum voor een paar nieuwe stenen en het hele interieur van de bak omgegooid.
Volgens mij zijn de schildpadjes daar inmiddels zeer content mee: er valt weer veel te ontdekken en ze hebben verschillende grotere schuilplekken gekregen (die inmiddels door hen ok zijn verklaard).
Maar hoe gaat dat nu met die schildjes? Groeit er weer weefsel over die kale plekjes heen? Heeft iemand hier ervaring mee?
NB Om misverstanden te voorkomen: ze lagen/liggen niet onder losse stenen, hoor. Alles was/is uitgebreid getest op schildpaddenbestendigheid
, maar aanvankelijk dus niet op groeiende schildjes
.