[POLL] 14 jaar is te jong om met de hobby te beginnen

[ishirra]

Echt een knap buitenverblijf! Ik heb al dieren gezien die het met minder moeten stellen.  Knap gedaan hoor Kjell, houden zo 

[Nana]

Heel mooi, ik zou ook wel zo'n huis willen in een grotere versie!!   

Nu ga ik eventjes antwoord geven op de poll:
Ik vind 14 jaar niet te jong, ik vind eigenlijk dat leeftijd helemaal niet belangrijk is (behalve i.v.b. met kosten enz.).
Ik vind dat het om verantwoordelijkheid, interesse enz. gaat, de één heeft dat al op zijn 14e en de ander pas op zijn 80e.

[Marlies]

Nu ga ik eventjes antwoord geven op de poll:
Ik vind 14 jaar niet te jong, ik vind eigenlijk dat leeftijd helemaal niet belangrijk is (behalve i.v.b. met kosten enz.).
Ik vind dat het om verantwoordelijkheid, interesse enz. gaat, de één heeft dat al op zijn 14e en de ander pas op zijn 80e.

Helemaal mee eens! Als er maar goed over na gedacht wordt van te voren. Navraag doen, sites bekijken en natuurlijk aan dit geweldige formum deelnemen 

[nielo]

Ik heb mee eens gekozen,natuurlijk vind ik het wel kunnen door hulp met ouders maar ik vrees dat het niet met alle ouders zo is en uiteindelijk word het dier niet goed gehouden dan.
Ik zeg dan over het algemeen.

[Nana]

Ik heb mee eens gekozen,natuurlijk vind ik het wel kunnen door hulp met ouders maar ik vrees dat het niet met alle ouders zo is en uiteindelijk word het dier niet goed gehouden dan.
Ik zeg dan over het algemeen.

Ja, daar zit ook wat in. Het meerendeel kan (alhoewel, kan wel maar wil maar tijdelijk ervoor zorgen) denk ik niet helemaal zelfstandig de schildpadden verzorgen, maar er blijven altijd uitzonderingen die wel voor een lange tijd de schildpadden willen verzorgen.

[Kuzzbunch]

Wanneer deze door ouders begeleid worden, niets op aan te merken dan.  Er zijn evengoed dertigplussers die hun dieren verkeerd huisvesten of onvoldoende kennis hebben denk ik dan. 

[Nana]

Als je 14 bent en je hebt je bijv. vanaf je 10e al helemaal ingelezen, denk ik dat je ondertussen meer weet dan je ouders.
En als het kind interesse heeft en van de ouders mag er dan een schildpad komen, maar ze hebben geen interesse in zulke dieren en denk en dat de verzorging praktisch hetzelfde als dat van een muis is dan heb je ook niet zoveel aan ouders.

Ik zelf ben ook nog volop kind. Alhoewel het bij mij het geval was dat mijn moeder heel graag schildpadden wouw hebben, toen we ze hadden vond ik ze ook leuk worden en toen ben ik dus hier terecht gekomen (tegenwoordig beschouw ik ze gewoon als "onze" huidieren" en we verzorgen ze dus ook samen, maar ik krijg niet de hele tijd van mijn moeder te horen hoe ik alles moet doen enz. (omdat ik ondertussen ook wat meer van schildpadden teweten men gekomen, met dank aan het schildpaddenforum).

[kurtlippens]

Soms is het een beetje soortafhankelijk ook denk ik, zo verkoop ik liever geen sulcata aan een minderjarige omdat die nog niet weet waar hij/zij terecht komt eenmaal het ouderlijke huis verlaten....is er dan nog plaats voor het dier ? Bij kleinerblijvende soorten is dit "probleem" minder aan de orde.
Hoewel bij afstoot naar de handel van courante nakweek ook niet te achterhalen is waar de dieren uiteindelijk terecht komen, dit is naast het voordeel van "vervanging van import" een nadeel....
Zelf hou ik al van mijn 5 jaar dieren (cavia's waren dit dan) en van mijn 12 jaar ook schildpadden...maar van thuis uit hebben we altijd veel dieren gehad. Het toezicht was er dus wel, bij niet degelijke verzorging zwaaide er wat.
Veel voorkomend is dat de dieren in de pubertijd weggaan, sommigen pikken de hobby dan later weer op.
Bij mijzelf was de 12 maanden dienstplicht bij het leger een moeilijke periode, die ik dankzij mijn zus die de dieren voor me verzorgde wist te overbruggen.

[kr-reptiles]

Even weer leven inblazen,

Ik heb reptielen sinds me 14e, nu al bijna 3 jaar verder. Als de persoon het geld heeft en de tijd. Wat maakt het dan uit?

[Kenneth]

Even weer leven inblazen,

Ik heb reptielen sinds me 14e, nu al bijna 3 jaar verder. Als de persoon het geld heeft en de tijd. Wat maakt het dan uit?

Als de persoon het geld heeft en de tijd....?? 
Ik zie dan liever verantwoordingsbesef, serieuze insteek... etc.


Een jeugdig iemand met een hoop geld kan makkelijk impulsief dieren gaan aanschaffen.. geld zat.


Nee, vind dat een bijzonder zwak argument.

[elke]

Ik kan je wel zeggen in al de jaren dat ik op fora zit, en mensen die met hoog en laag beweerde dat ze nog vele jaren dieren zouden hebben (die heel jeugdig zijn begonnen), nog weinig van te horen of te lezen valt.
Er zijn echt maar enkelingen die het verder doen. 
Er zijn er veel die komen maar na een jaar of mischien 2 jaar niets meer hebben.
Ik kan hier vele namen zetten hoor.
Grts T.

[MichielVerbeke]

Ikzelf was ook maar 16 jaar toen ik met schildpadden begon (had wel begeleiding van mij vader die toen al 14 jaar ervaring had)

[Kenneth]

Ikzelf was ook maar 16 jaar toen ik met schildpadden begon (had wel begeleiding van mij vader die toen al 14 jaar ervaring had)

Grappig om te lezen dat een hoop jeugdige leden na bovenstaande berichten gelijk willen laten zien dat zij uitzondering op de regel zijn. Natuurlijk zijn die er; dat weten wij heus wel.
Het is echter een onomstotelijk feit dat het gros van de jeugdige liefhebbers uiteindelijk de hobby laten verwateren / varen vanwege allerlei sociale veranderingen (opleiding / studeren / op kamers / werken / relatie). Dat is geen beschuldigende vinger in jullie richting, maar puur een constatering op basis van ervaringen 

Daarom zeggen wij (de oudere leden) ook altijd... we zien vanzelf wel hoeveel van die jeugdige leden overblijven en halverwege - / eind twintiger jaren nog steeds dezelfde schildpadden hebben.


Ben niet te beroerd om even hand in eigen boezem te steken hoor:
Toen ik een tiener was, kreeg ik van een kennis een meegenomen Testudo hermanni ssp uit het toenmalig Joegoslavie. Heb deze een hoop jaren naar eer en geweten zo goed mogelijk verzorgd, maar uiteindelijk kwam het moment dat ik uit huis ging.. werken bij Defensie / samenwonen met mijn vriendin in haar studio, waar ze van haar huisbaas geen huisdieren mocht. En toen ontstond er dus een probleem, aangezien mijn moeder ook niet met het beestje opgezadeld wilde worden. Uiteindelijk hebben we het diertje mogen onderbrengen in de groep dieren in de Oliemeulen (ik praat nu over eind jaren '90).


Inmiddels ben ik 33, heb al geruime tijd een eigen huis; stabiel inkomen; gezin. En daarmee een stabiele basis voor een langdurige hobby als schildpadden. Ik hoop de dieren tot mijn dood te mogen / kunnen verzorgen. Natuurlijk valt er niets uit te sluiten, maar de kans dat de dieren weg zullen moeten is exponentieel kleiner nu..
Snap je?

Dus ook uit eigen ervaring weet ik waarover ik praat.
Natuurlijk kun je proberen goede en heldere afspraken te maken.. dat bijvoorbeeld iemand tijdelijk de verzorging op zich neemt... maar diegene zadel je dan ook op met evt medische kwesties / winterslaap en alle rompslomp daar omheen.
En juist dat alles maakt het moeilijker dan je verwacht / wilt / hoopt...

[MichielVerbeke]

Ikzelf was ook maar 16 jaar toen ik met schildpadden begon (had wel begeleiding van mij vader die toen al 14 jaar ervaring had)

Grappig om te lezen dat een hoop jeugdige leden na bovenstaande berichten gelijk willen laten zien dat zij uitzondering op de regel zijn. Natuurlijk zijn die er; dat weten wij heus wel.
Het is echter een onomstotelijk feit dat het gros van de jeugdige liefhebbers uiteindelijk de hobby laten verwateren / varen vanwege allerlei sociale veranderingen (opleiding / studeren / op kamers / werken / relatie). Dat is geen beschuldigende vinger in jullie richting, maar puur een constatering op basis van ervaringen 

Daarom zeggen wij (de oudere leden) ook altijd... we zien vanzelf wel hoeveel van die jeugdige leden overblijven en halverwege - / eind twintiger jaren nog steeds dezelfde schildpadden hebben.


Ben niet te beroerd om even hand in eigen boezem te steken hoor:
Toen ik een tiener was, kreeg ik van een kennis een meegenomen Testudo hermanni ssp uit het toenmalig Joegoslavie. Heb deze een hoop jaren naar eer en geweten zo goed mogelijk verzorgd, maar uiteindelijk kwam het moment dat ik uit huis ging.. werken bij Defensie / samenwonen met mijn vriendin in haar studio, waar ze van haar huisbaas geen huisdieren mocht. En toen ontstond er dus een probleem, aangezien mijn moeder ook niet met het beestje opgezadeld wilde worden. Uiteindelijk hebben we het diertje mogen onderbrengen in de groep dieren in de Oliemeulen (ik praat nu over eind jaren '90).


Inmiddels ben ik 33, heb al geruime tijd een eigen huis; stabiel inkomen; gezin. En daarmee een stabiele basis voor een langdurige hobby als schildpadden. Ik hoop de dieren tot mijn dood te mogen / kunnen verzorgen. Natuurlijk valt er niets uit te sluiten, maar de kans dat de dieren weg zullen moeten is exponentieel kleiner nu..
Snap je?

Dus ook uit eigen ervaring weet ik waarover ik praat.
Natuurlijk kun je proberen goede en heldere afspraken te maken.. dat bijvoorbeeld iemand tijdelijk de verzorging op zich neemt... maar diegene zadel je dan ook op met evt medische kwesties / winterslaap en alle rompslomp daar omheen.
En juist dat alles maakt het moeilijker dan je verwacht / wilt / hoopt...

Ik heb natuurlijk het 'voordeel/geluk' dat mijn vader ook schildpadden houd en indien het nodig zou zijn ook de verzorging tijdelijk op zich zou kunnen nemen

[Kenneth]

Ik heb natuurlijk het 'voordeel/geluk' dat mijn vader ook schildpadden houd en indien het nodig zou zijn ook de verzorging tijdelijk op zich zou kunnen nemen

Besef dat je je daarmee in een bevoorrechte positie bevindt, waar zowel jij als je dieren de vruchten van plukken 

   schildpaddenvereniging
   landschildpadden
   waterschildpadden
   stamboeken
   fotoalbum
   linkspagina
   AANBOD NAKWEEK

Geavanceerd zoeken

Black22 TPBlackBoxDilber MulticolorKlassiek YaBB SE theSMF Standaardthema (theme8