Op 2 april 2007 bracht ik een bezoek aan het schildpaddendorp in Senegal. Ik was er op een 16-daagse Joker-reis door Senegal. Paasvakantie bij ons betekent een erg droge periode voor Senegal, waar het korte regenseizoen in juli en augustus valt.
Na in de voormiddag het 'Lac Rose' te hebben bezocht, gingen we in de vroege namiddag naar het Schildpaddendorp in Noflaye. De verwachtingen lagen bij mij natuurlijk iets hoger dan bij de andere reisgenoten. Na het binnenrijden hebben we nog even bekomen van de warmte onder een voor de toeristen voorziene overdekte eetplaats. Ik dacht toen al eens rond te kijken (dus niet in het eigenlijke park, maar in het stuk voor de ingang waar de inrit was, een paar parkeerplaatsen, het afdak en redelijk wat vegetatie - het was duidelijk dat de vegetatie hier toch regelmatig werd gesproeid, want de vegetatie die wij erbuiten tegenkwamen, was bijzonder dor te noemen). Toen vond ik een beetje uit het zicht, het skelet van een volwassen sulcata. Zoals je op de foto kan zien, lag dit skelet op een speciaal daarvoor gemaakte 'uitdroogplek'.
Na wat te zijn bekomen (het was pas onze 2e dag in Senegal en erg warm), trokken we dus richting ingang, 20m verderop. Dat was een, naar de normen van een Afrikaans ontwikkelingsland, mooi gebouwtje met een kleine shop waar ook de toegangsgelden (ik geloof dat het ongeveer 5 € was) moesten worden betaald, we maakten er ook kennis met de gids die ons uitleg zou verschaffen. Het was na 14u en we bleken de eerste bezoekers van de dag, toen wij doorgingen, kwam er wel nog een wagen aan.
En dan begonnen we aan de rondleiding. Eerst was er wat uitleg over de doelstellingen van het project: de opvang van dieren (zowel van dieren uit Senegal als dieren vanuit Europa), de kweek ervan, de herintroductie in het wild, en zeer belangrijk: het informeren en sensibiliseren, vooral van de lokale bevolking.
Het eerste dier dat we te zien kregen was een agaam die ons voor de voeten liep. En toen kwamen we bij de sulcata's, volwassen dieren die in grote omheinde perken zaten. Ik denk dat de tweede foto een goed beeld geeft van hoe die er uit zagen. Aangezien het erg warm was, zaten de meeste dieren samen in de schaduw van een grote struik of boom die in elk perk aanwezig was. Op het moment van ons bezoek waren heel wat vrouwtjes kuilen aan het graven om eieren af te leggen, die dan na het regenseizoen, wanneer de vegetatie echt bijzonder veel groener is, zouden uitkomen. Het verrassend om zien hoe hoog de vrouwtjes het losse zond opgooiden (er stond ook wel wat wind).
Eieren zouden later worden weggenomen om op een beschutte plek te leggen, afgezet en overdekt met 'kippengaas'.
Ik vermoed dat we een 80 à 100 volwassen dieren hebben gezien, met zeker niet meer dan 15 dieren per perk. Er waren ook zeker dieren die we niet konden zien omdat ze in holen zaten, waar we vanop het bezoekerspad niet konden in kijken. We kregen wat uitleg over de grootte, het gewicht, de leeftijd van de dieren en ook over het leefgebied, want het schildpaddendorp ligt in de 'toeristische' kustzone van Senegal, terwijl het eigenlijke leefgebied veel verder naar het oosten ligt, waar de temperaturen nog hoger oplopen (want ver weg van de Atlantische Oceaan) en het leefgebied ernstig wordt bedreigd door verwoestijning en overbegrazing (wat opnieuw de verwoestijning vergemakkelijkt).
Verderop kwamen we bij de halfwas dieren. Daar heb ik zelf gevraagd om een dier te mogen nemen en uitleg te geven aan m'n reisgenoten, want niet iedereen sprak ook even goed Frans. Daar zaten ook een aantal dieren afkomstig uit Blijdorp.
Weer wat verder kwamen we bij de jonge dieren. Deze zaten in een soort lage serre, maar dan gelukkig niet met plastiek overspannen, maar met fijne 'kippengaas'. Er waren eigenlijk niet zoveel jonge dieren aanwezig, ze zaten ook bijna allemaal ingegraven in hun hol.
Weer wat verder kwamen we bij een perkje met een vijvertje met daarin roodwangen. Ken je die dan ook, vroeg de gids me ;-) Voor hem was dit wel een speciale soort, want eigenlijk komen die in Florida voor... Maar de dieren waren mooi gehuisvest en zaten vrij ideaal.
De laatste schildpad die we tegenkwamen, was een radiata met extreme bultvorming, om maar te zeggen dat de luchtvochtigheid die beide soorten nodig hebben, toch erg verschilt... Jammer voor het diertje.
Ik ben dan nog zeker een half uur blijven praten met de gids, hij heeft me dan ook meegenomen naar het bureau om te tonen waar de pasgeboren jongen werden gehouden en hij heeft dan heel wat vertelt over het in Senegal georganiseerde wereldcongres over schildpadden en het hele boek daarvan met mij doorbladerd. En hij toonde me ook 2 Trionyx die elk in een grote emmer zaten en waarvan ernstige wonden werden behandeld.
In principe zat er ook een aantal Kinixys, maar deze dieren zaten volledig ingegraven en zouden pas twee maand later echt opnieuw verschijnen, die hebben we dus niet gezien.
In St. Louis logeerden we in een door Belgen uitgebaat hotelletje (hutjes), ik ben de naam ervan vergeten, maar het ligt vlak naast de Atlantische oceaan en met nog één hotel tussen, naast de Belgische ambassade (dus eigenlijk kan je het niet missen). Daar stond tussen de hutjes ook een perkje met daarin 4 volwassen sulcata's en daarnaast een klein bakje met 3 jongen van bijna een jaar oud. De dieren werden er verzorgd door de Senegalese tuinman.
Brochure van het schildpaddendorp zelf
De foto's die ik gemaakt heb
(dit skelet lag op een plaats die eigenlijk niet bedoeld was voor de bezoekers)
Op 8 juli 2006 werden 24 sulacta's met zender opnieuw uitgezet in het reservaat van Katané in een afgezet gebied van 600 hectare:
Nog een paar foto's van onze reis:
Interessante links:
http://www.trionyx.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=75&Itemid=134http://www.traveladdict.be/news/archives/africa/SEN/tortues.asphttp://www.rolexawards.com/laureates/laureate-12-diagne.htmlhttp://www.noeconservation.org/index2.php?goto=contenu&rub=12&srub=46&ssrub=46PDF-bestanden:
http://www.noeconservation.org/imgs/bibliotheque_fichier/061211183136_cpsulcata.pdfhttp://www.apasdeloup.org/7-atester/SOS_sulcata.pdfBen je als schildpadliefhebber in Senegal, dan moet je er zeker een bezoekje brengen aan het schildpaddendorp! Maar je moet niet naar Senegal gaan enkel om het schildpaddendorp te bezoeken. Gewone bezoekers zijn op anderhalf uur rond, echte liefhebbers die heel wat vragen hebben enzo doen er waarschijnlijk dubbel zo lang over.
Senegal is wel een ideaal land voor actieve vakantiegangers met een brede culturele interesse. En er is heel wat meer te zien dan Dakar en St. Louis!(Mensen die interesse hebben om ook de Joker-reis te maken (ik deed de -26, maar denk dat ook andere formules bestaan), kunnen eens een kijkje nemen op www.joker.be en mensen die het reisverslag van mijn reis eens willen bekijken, kunnen op http://zytco.spaces.live.com/ terecht voor de foto's en bijhorende commentaar.)
SCHILDPADDENFORUM.NET
Recent
geregistreerde leden
Totaal aantal leden: 3388
Statistieken
Gebruikers Online
Auteur
